1Of David. Blessed be the Lord, my rock, who trains my hands for war, and my fingers for battle; (Ps 18:2; Ps 18:31; Ps 18:34; Ps 18:46)2he is my steadfast love and my fortress, my stronghold and my deliverer, my shield and he in whom I take refuge, who subdues peoples[1] under me. (Ps 7:10; Ps 18:2; Ps 18:47; Ps 59:9; Ps 59:10; Ps 59:17; Ps 91:2; Jon 2:8)3O Lord, what is man that you regard him, or the son of man that you think of him? (Ps 8:4; Ps 31:7)4Man is like a breath; his days are like a passing shadow. (Job 8:9; Ps 39:5; Ps 102:11; Ps 109:23)5Bow your heavens, O Lord, and come down! Touch the mountains so that they smoke! (Ps 18:9; Ps 104:32; Isa 64:1)6Flash forth the lightning and scatter them; send out your arrows and rout them! (Ps 18:14)7Stretch out your hand from on high; rescue me and deliver me from the many waters, from the hand of foreigners, (Ps 18:16; Ps 18:44; Ps 69:14)8whose mouths speak lies and whose right hand is a right hand of falsehood. (Ge 14:22; De 32:40; Ps 12:2; Ps 41:6; Ps 106:26; Isa 62:8)9I will sing a new song to you, O God; upon a ten-stringed harp I will play to you, (Ps 33:2)10who gives victory to kings, who rescues David his servant from the cruel sword. (Ps 18:50)11Rescue me and deliver me from the hand of foreigners, whose mouths speak lies and whose right hand is a right hand of falsehood. (Ps 144:7; Ps 144:8)12May our sons in their youth be like plants full grown, our daughters like corner pillars cut for the structure of a palace; (Ps 128:3; Zec 9:15)13may our granaries be full, providing all kinds of produce; may our sheep bring forth thousands and ten thousands in our fields; (Isa 30:23; Joe 2:24)14may our cattle be heavy with young, suffering no mishap or failure in bearing;[2] may there be no cry of distress in our streets! (Isa 24:11; Jer 14:2; Jer 46:12)15Blessed are the people to whom such blessings fall! Blessed are the people whose God is the Lord! (De 33:29; Ps 33:12; Ps 146:5)
1Ellerime vuruşmayı, Parmaklarıma savaşmayı öğreten Kayam RAB'be övgüler olsun!2O'dur benim vefalı dostum, kalem, Kurtarıcım, kulem, Kalkanım, O'na sığınırım; O'dur halkları bana boyun eğdiren!3Ya RAB, insan ne ki, onu gözetesin, İnsan soyu ne ki, onu düşünesin?4İnsan bir soluğu andırır, Günleri geçici bir gölge gibidir.5Ya RAB, gökleri yar, aşağıya in, Dokun dağlara, tütsünler.6Şimşek çaktır, dağıt düşmanı, Savur oklarını, şaşkına çevir onları.7Yukarıdan elini uzat, kurtar beni; Çıkar derin sulardan, Al eloğlunun elinden.8Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.9Ey Tanrı, sana yeni bir ezgi söyleyeyim, Seni on telli çenkle, ilahilerle öveyim.10Sensin kralları zafere ulaştıran, Kulun Davut'u kötülük kılıcından kurtaran.11Kurtar beni, özgür kıl Eloğlunun elinden. Onların ağzı yalan saçar, Sağ ellerini kaldırır, yalan yere ant içerler.12O zaman gençliğinde Sağlıklı yetişen fidan gibi olacak oğullarımız, Sarayın oymalı sütunları gibi olacak kızlarımız.13Her türlü ürünle dolup taşacak ambarlarımız; Binlerce, on binlerce yavrulayacak Çayırlarda davarlarımız.14Semiz olacak sığırlarımız; Surlarımıza gedik açılmayacak, İnsanlarımız sürgün edilmeyecek, Meydanlarımızda feryat duyulmayacak!15Ne mutlu bunlara sahip olan halka! Ne mutlu Tanrısı RAB olan halka!