Psalm 42 | English Standard Version

English Standard Version

Why Are You Cast Down, O My Soul?

1 To the choirmaster. A Maskil^[1] of the Sons of Korah. As a deer pants for flowing streams, so pants my soul for you, O God. (1Ch 6:33; 1Ch 6:37; Joe 1:20) 2 My soul thirsts for God, for the living God. When shall I come and appear before God?^[2] (Ex 23:17; Jos 3:10; Ps 63:1; Ps 84:2; Ps 84:7; Isa 41:17; Isa 55:1; Da 6:26; Joh 7:37)

Ex 23:17Jos 3:10Ps 63:1Ps 84:2Ps 84:7Isa 41:17Isa 55:1Da 6:26Joh 7:37

3 My tears have been my food day and night, while they say to me all the day long, “Where is your God?” (Ps 42:10; Ps 79:10; Ps 80:5; Ps 102:9; Ps 115:2; Joe 2:17; Mic 7:10)

Ps 42:10Ps 79:10Ps 80:5Ps 102:9Ps 115:2Joe 2:17Mic 7:10

4 These things I remember, as I pour out my soul: how I would go with the throng and lead them in procession to the house of God with glad shouts and songs of praise, a multitude keeping festival. (1Sa 1:15; 2Sa 6:15; Job 30:16; Ps 55:14; Ps 62:8; Isa 30:29; La 2:19)

1Sa 1:152Sa 6:15Job 30:16Ps 55:14Ps 62:8Isa 30:29La 2:19

5 Why are you cast down, O my soul, and why are you in turmoil within me? Hope in God; for I shall again praise him, my salvation^[3] (Ps 42:11; Ps 43:5; Ps 77:3; La 3:24; Mt 26:38; Joh 12:27)

Ps 42:11Ps 43:5Ps 77:3La 3:24Mt 26:38Joh 12:27

6 and my God. My soul is cast down within me; therefore I remember you from the land of Jordan and of Hermon, from Mount Mizar. (De 3:9; 2Sa 17:22; 2Sa 17:24; Jon 2:7)

De 3:92Sa 17:222Sa 17:24Jon 2:7

7 Deep calls to deep at the roar of your waterfalls; all your breakers and your waves have gone over me. (Ps 32:6; Ps 88:7; Jon 2:3) 8 By day the Lord commands his steadfast love, and at night his song is with me, a prayer to the God of my life. (Job 35:10; Ps 4:4; Ps 16:7; Ps 44:4; Ps 63:6; Ps 68:28; Ps 71:3; Ps 77:6; Ps 119:55; Ps 119:62; Ps 119:148; Ps 133:3; Ps 149:5)

Job 35:10Ps 4:4Ps 16:7Ps 44:4Ps 63:6Ps 68:28Ps 71:3Ps 77:6Ps 119:55Ps 119:62Ps 119:148Ps 133:3Ps 149:5

9 I say to God, my rock: “Why have you forgotten me? Why do I go mourning because of the oppression of the enemy?” (2Sa 22:2; Ps 18:2; Ps 38:6; Ps 43:2)

2Sa 22:2Ps 18:2Ps 38:6Ps 43:2

10 As with a deadly wound in my bones, my adversaries taunt me, while they say to me all the day long, “Where is your God?” (Ps 42:3) 11 Why are you cast down, O my soul, and why are you in turmoil within me? Hope in God; for I shall again praise him, my salvation and my God. (Ps 42:5)

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica

دعايی از ديار غربت

1 چنانكه آهو برای نهرهای آب اشتياق دارد، همچنان ای خدا، جان من اشتياق شديد برای تو دارد. 2 آری، جان من تشنهٔ خداست، تشنهٔ خدای زنده! كی میتوانم به حضور او بروم و او را ستايش كنم؟ 3 روز و شب گريه میكنم، و اشكهايم غذای من است؛ تمام روز دشمنان از من میپرسند: «پس خدای تو كجاست؟» 4 چون به گذشته فكر میكنم دلم میگيرد؛ به ياد میآورم چگونه در روزهای عيد، جماعت بزرگی را سرودخوانان و حمدگويان به خانهٔ خدا هدايت میكردم! 5 ای جان من، چرا محزون و افسرده شدهای؟ بر خدا اميد داشته باش! او را دوباره ستايش كن، زيرا او خدا و نجات دهندهٔ توست! 6-7 ای خدا، در اين ديار غربت دلم گرفته است. حتی آبشارهای كوهستانها و موجهای درياهای تو نيز غم و اندوه بر من میدمند؛ اعماق اقيانوسها بر من میغرند. از سرزمين اردن و کوههای حرمون و مصغر، تو را به ياد میآورم. 8 خداوندا، در طی روز مرا مورد لطف و رحمت خود قرار ده، تا هنگامی كه شب فرا میرسد سرودی برای خواندن داشته باشم و نزد خدای حيات خود دعا كنم. 9 به خدا كه صخرهٔ من است میگويم: «چرا مرا فراموش كردهای؟ چرا به سبب ظلم دشمن نالهكنان به اين سو و آن سو بروم؟» 10 سرزنش دشمنانم مرا خرد كرده است، زيرا هر روز با كنايه به من میگويند: «پس خدای تو كجاست؟» 11 ای جان من، چرا محزون و افسرده شدهای؟ بر خدا اميد داشته باش! او را دوباره ستايش كن، زيرا او خدا و نجات دهندهٔ توست!