Psalm 30

English Standard Version

from Crossway
1 A Psalm of David. A song at the dedication of the temple. I will extol you, O Lord, for you have drawn me up and have not let my foes rejoice over me. (2Sa 5:11; 1Ch 22:1; Ps 13:4; Ps 25:2; Ps 35:19; Ps 35:24; Ps 107:32)2 O Lord my God, I cried to you for help, and you have healed me. (Ps 6:2; Ps 88:13)3 O Lord, you have brought up my soul from Sheol; you restored me to life from among those who go down to the pit.[1] (Ps 16:10; Ps 28:1)4 Sing praises to the Lord, O you his saints, and give thanks to his holy name.[2] (1Ch 16:4; Ps 50:5; Ps 97:12)5 For his anger is but for a moment, and his favor is for a lifetime.[3] Weeping may tarry for the night, but joy comes with the morning. (Job 33:26; Ps 63:3; Ps 103:9; Ps 126:5; Isa 26:20; Isa 54:7; 2Co 4:17)6 As for me, I said in my prosperity, “I shall never be moved.” (Job 29:18; Ps 10:6; Pr 1:32)7 By your favor, O Lord, you made my mountain stand strong; you hid your face; I was dismayed. (De 31:17; 2Sa 5:9; 2Sa 24:10; Ps 104:29)8 To you, O Lord, I cry, and to the Lord I plead for mercy: (Ps 142:1)9 “What profit is there in my death,[4] if I go down to the pit?[5] Will the dust praise you? Will it tell of your faithfulness? (Ps 6:5)10 Hear, O Lord, and be merciful to me! O Lord, be my helper!” (Ps 27:7)11 You have turned for me my mourning into dancing; you have loosed my sackcloth and clothed me with gladness, (Ex 15:20; 2Sa 6:14; Ps 149:3; Ps 150:4; Jer 31:4; Jer 31:13; La 5:15)12 that my glory may sing your praise and not be silent. O Lord my God, I will give thanks to you forever! (Ps 16:9)

Psalm 30

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica
1 خداوندا، تو را ستايش میكنم، زيرا مرا نجات دادی و نگذاشتی دشمنانم به من بخندند.2 ای خداوند، ای خدای من، وقتی نزد تو فرياد برآوردم و كمک طلبيدم، مرا شفا دادی.3 مرا از لب گور برگرداندی و از چنگال مرگ نجاتم دادی تا نميرم.4 ای عزيزان خداوند، او را ستايش كنيد! نام مقدس خداوند را بستاييد،5 زيرا غضب او لحظهای است، اما رحمت و محبت او دائمی! اگر تمام شب نيز اشک بريزيم، صبحگاهان باز شادی آغاز میشود.6 هنگامی كه خوشحال و كامياب بودم، به خود گفتم هرگز شكست نخواهم خورد.7 فكر كردم مانند كوه هميشه پا برجا و پايدار خواهم بود. اما همين كه تو، ای خداوند، روی خود را از من برگرداندی، ترسان و پريشان شدم.8 ای خداوند، در پيشگاه تو ناليدم و التماسكنان گفتم:9 «نابودی من برای تو چه فايدهای دارد؟ اگر بميرم و زير خاک بروم، آيا غبار خاک من، تو را خواهد ستود؟ آيا جسد خاک شدهٔ من از وفاداری و صداقت تو تعريف خواهد كرد؟10 خداوندا، دعايم را بشنو و بر من رحم كن! ای خداوند، مددكار من باش!»11 خدايا، تو ماتم مرا به شادی و رقص تبديل كردهای! تو رخت عزا را از تنم درآوردی و لباس جشن و شادی به من پوشاندی.12 بنابراين سكوت نخواهم كرد و با تمام وجود در وصف تو سرود خواهم خواند. ای خداوند، ای خدای من، تا به ابد تو را سپاس خواهم گفت!