1In those days John the Baptist came preaching in the wilderness of Judea, (Jos 15:61; Jud 1:16; Mr 1:2; Lu 3:2; Joh 1:6)2“Repent, for the kingdom of heaven is at hand.”[1] (Da 2:44; Mt 4:17; Mt 6:10; Mt 10:7; Mr 1:15)3For this is he who was spoken of by the prophet Isaiah when he said, “The voice of one crying in the wilderness: ‘Prepare[2] the way of the Lord; make his paths straight.’” (Isa 40:3; Lu 1:76; Joh 1:23)4Now John wore a garment of camel’s hair and a leather belt around his waist, and his food was locusts and wild honey. (Le 11:22; 1Sa 14:26; 2Ki 1:8; Zec 13:4; Heb 11:37)5Then Jerusalem and all Judea and all the region about the Jordan were going out to him,6and they were baptized by him in the river Jordan, confessing their sins. (Ac 19:18)7But when he saw many of the Pharisees and Sadducees coming to his baptism, he said to them, “You brood of vipers! Who warned you to flee from the wrath to come? (Ps 140:3; Mt 12:34; Mt 22:23; Mt 23:13; Mt 23:15; Mt 23:33; Ro 5:9; Eph 5:6; Col 3:6; 1Th 1:10)8Bear fruit in keeping with repentance. (Ac 26:20)9And do not presume to say to yourselves, ‘We have Abraham as our father,’ for I tell you, God is able from these stones to raise up children for Abraham. (Mt 4:3; Joh 8:39)10Even now the axe is laid to the root of the trees. Every tree therefore that does not bear good fruit is cut down and thrown into the fire. (Mt 7:19; Lu 13:7; Lu 13:9; Joh 15:2; Joh 15:6)11“I baptize you with water for repentance, but he who is coming after me is mightier than I, whose sandals I am not worthy to carry. He will baptize you with the Holy Spirit and fire. (Isa 4:4; Mal 3:2; Joh 1:15; Joh 1:26; Joh 1:27; Joh 1:33; Joh 3:30; Ac 1:5; Ac 2:3; Ac 11:16; Ac 13:24; Ac 13:25; Ac 19:4)12His winnowing fork is in his hand, and he will clear his threshing floor and gather his wheat into the barn, but the chaff he will burn with unquenchable fire.” (Isa 30:24; Mal 4:1; Mt 13:30; Mr 9:43; Mr 9:48)
The Baptism of Jesus
13Then Jesus came from Galilee to the Jordan to John, to be baptized by him. (Mt 2:22; Mr 1:9; Lu 3:21; Joh 1:32)14John would have prevented him, saying, “I need to be baptized by you, and do you come to me?” (Joh 13:6)15But Jesus answered him, “Let it be so now, for thus it is fitting for us to fulfill all righteousness.” Then he consented.16And when Jesus was baptized, immediately he went up from the water, and behold, the heavens were opened to him,[3] and he saw the Spirit of God descending like a dove and coming to rest on him; (Lu 4:18; Lu 4:21; Joh 1:32; Ac 7:56; Ac 10:38)17and behold, a voice from heaven said, “This is my beloved Son,[4] with whom I am well pleased.” (Ps 2:7; Isa 42:1; Mt 17:5; Joh 12:28; Eph 1:6; Col 1:13; 2Pe 1:17; 1Jo 5:9)
1وقتی ايشان هنوز در ناصره زندگی میكردند، يحيی كه به«تعميددهنده» معروف بود، در بيابان يهوديه رسالت خود را آغاز كرد. او موعظه كرده، به مردم میگفت:2«از گناهان خود توبه كنيد، زيرا ملكوت خدا بزودی فرا خواهد رسيد.»3اشعيای نبی صدها سال پيش از آن، دربارهٔ خدمت يحيی، پيشگويی كرده و گفته بود: «صدای فريادی در بيابان میشنوم كه میگويد: برای خداوند راهی آماده كنيد و جاده را برای آمدن او هموار نماييد.»4يحيی لباسی از پشم شتر بر تن میكرد و كمربندی چرمی به كمر میبست. خوراكش نيز ملخ و عسل صحرايی بود.5مردم از اورشليم و از سراسر كرانهٔ رود اردن، و در واقع از تمامی سرزمين يهوديه به بيابان میآمدند تا به موعظهٔ او گوش فرا دهند.6ايشان به گناهان خود اعتراف كرده، به دست يحيی در رود اردن غسل تعميد میيافتند.7اما وقتی يحيی ديد كه عدهٔ زيادی از روحانيون متظاهر و رهبران قوم نزد او میآيند تا تعميد گيرند، به ايشان گفت: «ای افعیزادگان، چه كسی به شما گفت كه میتوانيد از غضب آيندهٔ خدا بگريزيد؟8پيش از آنكه شما را تعميد دهم، بايد با كارهای شايسته، ثابت كنيد كه از گناهان خود توبه كردهايد.9با اين فكر كه ما يهودی و از نسل ابراهيم هستيم، خود را فريب ندهيد. اين افكار بيهوده است. خدا میتواند از همين سنگها، نسلی برای ابراهيم بوجود آورد.10و حال، تيشهٔ داوری خدا بر ريشهٔ درختان گذاشته شده است. هر درختی كه ثمر نياورد، بريده و در آتش افكنده خواهد شد.11من آنانی را كه از گناهانشان توبه میكنند با آب غسل تعميد میدهم، اما شخص ديگری خواهد آمد كه مقامش بسيار برتر از من است، آنقدر كه من لياقت ندارم كفشهايش را پيش پايش بگذارم. او شما را با روحالقدس و آتش الهی تعميد خواهد داد.12او كاه را از گندم جدا كرده، آن را در آتشی خاموش نشدنی خواهد سوزاند؛ اما گندم را در انبار جمع خواهد نمود.»
تعميد عيسی به دست يحيی
13در آن زمان، عيسی از ايالت جليل به سوی رود اردن به راه افتاد تا در آنجا از يحيی تعميد گيرد.14ولی يحيی مانع او شد و گفت: «اين كار، شايسته نيست. اين منم كه بايد از تو تعميد بگيرم.»15اما عيسی گفت: «مرا تعميد بده زيرا اينچنين، حكم خدا را بجا میآوريم.» پس يحيی او را تعميد داد.16پس از تعميد، در همان لحظه كه عيسی از آب بيرون میآمد، آسمان باز شد و يحيی روح خدا را ديد كه به شكل كبوتری پايين آمد و بر عيسی قرار گرفت.17آنگاه ندايی از آسمان در رسيد كه«اين فرزند عزيز من است كه از او خشنودم.»