1Righteous are you, O Lord, when I complain to you; yet I would plead my case before you. Why does the way of the wicked prosper? Why do all who are treacherous thrive? (Ezr 9:15; Job 12:6; Job 21:7; Ps 37:1; Ps 37:7; Ps 51:4; Ps 73:3; Ps 92:7; Isa 21:2; La 1:18; Da 9:7; Hab 1:13; Mal 3:15)2You plant them, and they take root; they grow and produce fruit; you are near in their mouth and far from their heart. (Isa 29:13)3But you, O Lord, know me; you see me, and test my heart toward you. Pull them out like sheep for the slaughter, and set them apart for the day of slaughter. (Ps 17:3; Ps 139:1; Jer 15:15; Jas 5:5; 2Pe 2:12)4How long will the land mourn and the grass of every field wither? For the evil of those who dwell in it the beasts and the birds are swept away, because they said, “He will not see our latter end.” (Ps 107:34; Jer 4:25; Jer 7:20; Jer 9:10; Jer 12:11; Jer 23:10; Ho 4:3; Ro 8:22)
The Lord Answers Jeremiah
5“If you have raced with men on foot, and they have wearied you, how will you compete with horses? And if in a safe land you are so trusting, what will you do in the thicket of the Jordan? (Jos 3:15; Jer 49:19; Jer 50:44; Zec 11:3)6For even your brothers and the house of your father, even they have dealt treacherously with you; they are in full cry after you; do not believe them, though they speak friendly words to you.” (Pr 26:25; Jer 9:4; Jer 11:19; Jer 11:21; Jer 12:1)7“I have forsaken my house; I have abandoned my heritage; I have given the beloved of my soul into the hands of her enemies. (Isa 19:25; Jer 11:15)8My heritage has become to me like a lion in the forest; she has lifted up her voice against me; therefore I hate her. (Jer 12:7)9Is my heritage to me like a hyena’s lair? Are the birds of prey against her all around? Go, assemble all the wild beasts; bring them to devour. (Isa 46:11; Isa 56:9; Jer 7:33; Jer 12:7; Eze 39:17; Re 19:17)10Many shepherds have destroyed my vineyard; they have trampled down my portion; they have made my pleasant portion a desolate wilderness. (Isa 63:18)11They have made it a desolation; desolate, it mourns to me. The whole land is made desolate, but no man lays it to heart. (Isa 42:25; Jer 12:4)12Upon all the bare heights in the desert destroyers have come, for the sword of the Lord devours from one end of the land to the other; no flesh has peace.13They have sown wheat and have reaped thorns; they have tired themselves out but profit nothing. They shall be ashamed of their[1] harvests because of the fierce anger of the Lord.” (Le 26:16; De 28:38; Isa 55:2; Jer 4:8; Jer 4:26; Jer 25:37; Jer 30:24; Jer 49:37; Jer 51:45; La 1:12; La 4:11; Mic 6:15; Hab 2:13; Hag 1:6)14Thus says the Lord concerning all my evil neighbors who touch the heritage that I have given my people Israel to inherit: “Behold, I will pluck them up from their land, and I will pluck up the house of Judah from among them. (Ps 137:7; Jer 3:18; Zec 2:8)15And after I have plucked them up, I will again have compassion on them, and I will bring them again each to his heritage and each to his land. (Jer 48:47; Jer 49:6)16And it shall come to pass, if they will diligently learn the ways of my people, to swear by my name, ‘As the Lord lives,’ even as they taught my people to swear by Baal, then they shall be built up in the midst of my people. (Jer 4:2; Jer 24:6; 1Pe 2:5)17But if any nation will not listen, then I will utterly pluck it up and destroy it, declares the Lord.” (Isa 60:12)
1ای خداوند، تو عادلتر از آن هستی كه من با تو بحث و جدل كنم؛ اما میخواهم بدانم كه چرا بدكاران موفقند؟ چرا اشخاص نادرست در رفاه و آسايشند؟2تو ايشان را مانند درختی كه ريشه میدواند و ميوه میآورد، كامياب میسازی. به زبان تو را شكر میكنند، اما دلهايشان از تو دور است!3حال آنكه تو از دل من آگاهی و مرا خوب میشناسی. خداوندا، ايشان را مثل گوسفند به كشتارگاه بكشان و به سزای اعمالشان برسان!4تا به كی بايد اين سرزمين به سبب اعمال و رفتار آنها ماتم گيرد؟ حتی گياهان صحرا هم به علت گناهان آنها خشک شده و حيوانات و پرندگان از بين رفتهاند؛ با اين حال ايشان میگويند: «خدا ما را مجازات نخواهد كرد!»5خداوند فرمود: «اگر پيام مرا به مردم عادی رساندی و اين همه خسته شدی، پس چگونه آن را به پادشاه و بزرگان خواهی رساند؟ اگر در زمين صاف نمیتوانی بايستی و میلغزی، در جنگلهای انبوه اردن چه خواهی كرد؟6حتی برادران و خانوادهٔ خودت، عليه تو هستند و برايت توطئه چيدهاند! پس اگرچه با تو دوستانه صحبت كنند، به آنها اعتماد نكن و سخنانشان را باور منما.»
اندوه خداوند به خاطر قومش
7آنگاه خداوند فرمود: «من بنیاسرائيل را ترک گفته و قوم برگزيدهٔ خود را طرد كردهام! عزيزان خود را تسليم دشمن كردهام.8قوم من مانند شير جنگل بر من غريدهاند، پس من نيز از ايشان بيزار شدهام.9«قوم من همانند پرندهٔ رنگارنگی است كه از هر طرف مورد حملهٔ مرغان وحشی قرار گرفته است؛ پس حيوانات درنده را نيز فرا خوانيد تا به اين ضيافت بپيوندند!10«بسياری از حكام بيگانه، تاكستانم را غارت كردهاند و سرزمين محبوب مرا پايمال نمودهاند. آنها سرزمين حاصلخيز مرا به بيابان خشک تبديل كردهاند.11بلی، آن را ويران ساختهاند؛ اينک نالههای ماتم از آن به گوشم میرسد؛ همه جا ويران شده و كسی بدان توجه ندارد.12مهاجمين همهٔ گوشه و كنار سرزمين را غارت میكنند، زيرا من شمشير و جنگ را فرستادهام تا فرد فرد قوم را هلاک سازد، و هيچكس در امان نخواهد بود.13گندم كاشتهاند، ولی خار درو كردهاند؛ زحمت بسيار كشيدهاند، ولی چيزی عايدشان نشده است؛ از شدت خشم من، محصولشان از بين رفته است و به اين علت همه شرمسارند.»
وعدهٔ خدا به همسايگان اسرائيل
14خداوند دربارهٔ همسايگان شرور قوم اسرائيل كه سرزمين او را مورد تهاجم قرار دادهاند سرزمينی كه خدا به او داده است چنين میفرمايد: «ايشان را مانند يهودا از سرزمينشان بيرون خواهم راند،15ولی بعد از آن، بار ديگر بر آنها ترحم خواهم نمود و هر يک را به زمين و مملكت خود باز خواهم گرداند.16اگر اين قومهای بتپرست، راه و رسم قوم مرا خوب بياموزند (همانگونه كه قبلاً به قوم من راه و روش بعل را آموخته بودند)، و به جای بعل مرا خدای خود بدانند، آنگاه جزو قوم من شده كامياب خواهند شد.17اما هر قومی كه نخواهد مرا اطاعت نمايد، او را به کلی ريشهكن كرده، از بين خواهم برد.» اين كلام خداوند است.