1Not many of you should become teachers, my brothers, for you know that we who teach will be judged with greater strictness. (Mt 23:8; Ro 2:20; 1Ti 1:7)2For we all stumble in many ways. And if anyone does not stumble in what he says, he is a perfect man, able also to bridle his whole body. (1Ki 8:46; Pr 20:9; Ec 7:20; Mt 12:37; Jas 1:26; 1Jo 1:8)3If we put bits into the mouths of horses so that they obey us, we guide their whole bodies as well. (Ps 32:9)4Look at the ships also: though they are so large and are driven by strong winds, they are guided by a very small rudder wherever the will of the pilot directs.5So also the tongue is a small member, yet it boasts of great things. How great a forest is set ablaze by such a small fire! (Ps 12:3; Ps 73:8)6And the tongue is a fire, a world of unrighteousness. The tongue is set among our members, staining the whole body, setting on fire the entire course of life,[1] and set on fire by hell.[2] (Ps 120:2; Pr 16:27; Mt 15:18)7For every kind of beast and bird, of reptile and sea creature, can be tamed and has been tamed by mankind,8but no human being can tame the tongue. It is a restless evil, full of deadly poison. (Ps 140:3; Ec 10:11; Ro 3:13)9With it we bless our Lord and Father, and with it we curse people who are made in the likeness of God. (Ge 1:26)10From the same mouth come blessing and cursing. My brothers,[3] these things ought not to be so.11Does a spring pour forth from the same opening both fresh and salt water?12Can a fig tree, my brothers, bear olives, or a grapevine produce figs? Neither can a salt pond yield fresh water.
Wisdom from Above
13Who is wise and understanding among you? By his good conduct let him show his works in the meekness of wisdom. (Jas 1:21; Jas 2:18)14But if you have bitter jealousy and selfish ambition in your hearts, do not boast and be false to the truth. (Ac 5:17; Ro 2:8; Ro 13:13; 2Co 12:20; Ga 5:20; Php 1:17; Php 2:3; Jas 3:16)15This is not the wisdom that comes down from above, but is earthly, unspiritual, demonic. (1Ki 22:22; 2Th 2:9; 1Ti 4:1; Jas 1:17; Re 2:24)16For where jealousy and selfish ambition exist, there will be disorder and every vile practice.17But the wisdom from above is first pure, then peaceable, gentle, open to reason, full of mercy and good fruits, impartial and sincere. (Lu 6:36; Ro 12:9; 1Co 2:6; Heb 12:11; Jas 2:4)18And a harvest of righteousness is sown in peace by those who make peace. (Pr 11:18; Isa 32:17; Ho 10:12; Am 6:12; Mt 5:9; Ga 6:7; Php 1:11)
1-2برادران عزيز، سعی نكنيد اشتباهات ديگران را فوری به ايشان گوشزد كنيد، زيرا همهٔ ما دچار اشتباه میشويم؛ و ما معلمين دينی كه احكام خدا را میدانيم، اگر مرتكب اشتباه گرديم، شديدتر از ديگران مجازات خواهيم شد. اگر كسی بتواند بر زبان خود مسلط شود، قادر خواهد بود در ساير موارد نيز بر خود مسلط باشد.3اسبی بزرگ را با دهنهای كوچک مطيع خود میسازيم و او را به هر جا كه بخواهيم میبريم.4يک سُكّان كوچک، كشتی بزرگ را به هر سو كه خواست ناخدا باشد، هدايت میكند حتی اگر بادی شديد بوزد.5زبان نيز در بدن، عضوی كوچک است، ولی چه خسارات سنگينی میتواند به بار آورد. يک جنگل عظيم را میتوان با يک جرقهٔ كوچک به آتش كشيد.6زبان همچون زبانهٔ آتش است؛ لبريز از شرارت میباشد و تمام بدن را زهرآلود میكند؛ آتشی است كه از جهنم میآيد و میتواند تمام زندگی را به نابودی بكشد.7انسان توانسته است هرگونه حيوان وحشی، پرنده، خزنده و جاندار دريايی را رام كند، و بعد از اين نيز رام خواهد كرد.8اما هيچ انسانی نمیتواند زبان را رام كند. زبان همچون مار سمی، هميشه آماده است تا زهر كشندهٔ خود را بيرون بريزد.9-10با آن، لحظهای پدر آسمانیمان خدا را شكر میكنيم و لحظهای ديگر مردم را كه شبيه خدا آفريده شدهاند، نفرين میكنيم. از دهانمان هم بركت جاری میشود، هم لعنت. برادران عزيز، نبايد چنين باشد.11آيا امكان دارد از يک چشمه، ابتدا آب شيرين بجوشد و بعد آب شور؟12آيا میتوان از درخت انجير، زيتون چيد؟ يا از تاک، میتوان انجير چيد؟ نه! به همين ترتيب، از چاه شور، نمیتوان آب شيرين و گوارا كشيد.
خرد آسمانی
13اگر خود را خردمند و حكيم میدانيد، بايد همواره مهربان و نيكوكار باشيد؛ و اگر به سبب داشتن اين گونه اعمال به خود نباليد، آنگاه براستی خردمند میباشيد.14اما اگر در زندگیتان كينه و حسادت و خودخواهی وجود دارد، بيهوده سنگ عقل و خرد را به سينه نزنيد، كه اين بدترين نوع دروغ میباشد؛15زيرا در آن خرد و حكمتی كه خدا میبخشد، اين گونه صفات ناپسند وجود ندارد، بلكه اينها دنيوی، غيرروحانی و شيطانی هستند.16در واقع، هر جا كه حسادت و جاهطلبی وجود دارد، هرج و مرج و هرگونه شرارت ديگر نيز بچشم میخورد.17اما خرد و حكمتی كه از آسمان میباشد، در وهلهٔ اول پاک و نجيب است، و بعد صلحجو و مؤدب و ملايم؛ حاضر به گفتگو با ديگران و پذيرش نظرات ايشان است؛ لبريز از دلسوزی و اعمال نيک بوده، صميمی و بیريا و بیپرده میباشد.18آنانی كه صلحجو هستند، بذر صلح میكارند و نيكی و خير درو میكنند.