Isaiah 64 | English Standard Version

English Standard Version

1 Oh that you would rend the heavens and come down, that the mountains might quake at your presence— (Jud 5:5; 2Sa 22:10; Ps 18:9; Ps 144:5; Mic 1:4)

Jud 5:52Sa 22:10Ps 18:9Ps 144:5Mic 1:4

2 ^[1] as when fire kindles brushwood and the fire causes water to boil— to make your name known to your adversaries, and that the nations might tremble at your presence! (Jos 2:9) 3 When you did awesome things that we did not look for, you came down, the mountains quaked at your presence. (Ex 14:13; Ex 15:11) 4 From of old no one has heard or perceived by the ear, no eye has seen a God besides you, who acts for those who wait for him. (Ps 31:19; 1Co 2:9) 5 You meet him who joyfully works righteousness, those who remember you in your ways. Behold, you were angry, and we sinned; in our sins we have been a long time, and shall we be saved?^[2] 6 We have all become like one who is unclean, and all our righteous deeds are like a polluted garment. We all fade like a leaf, and our iniquities, like the wind, take us away. (Ps 90:5; Isa 59:12) 7 There is no one who calls upon your name, who rouses himself to take hold of you; for you have hidden your face from us, and have made us melt in^[3] the hand of our iniquities. (Isa 43:22; Ho 7:7) 8 But now, O Lord, you are our Father; we are the clay, and you are our potter; we are all the work of your hand. (Isa 29:23; Isa 45:9; Isa 45:11; Isa 63:16; Ro 9:20)

Isa 29:23Isa 45:9Isa 45:11Isa 63:16Ro 9:20

9 Be not so terribly angry, O Lord, and remember not iniquity forever. Behold, please look, we are all your people. (Ps 74:1; Ps 79:8; Isa 57:16) 10 Your holy cities have become a wilderness; Zion has become a wilderness, Jerusalem a desolation. (Ne 1:3; Ne 2:3) 11 Our holy and beautiful^[4] house, where our fathers praised you, has been burned by fire, and all our pleasant places have become ruins. (2Ki 25:9; 2Ch 36:19; Ps 74:7; Hag 1:9; Hag 2:3)

2Ki 25:92Ch 36:19Ps 74:7Hag 1:9Hag 2:3

12 Will you restrain yourself at these things, O Lord? Will you keep silent, and afflict us so terribly? (Isa 42:14; Zec 1:12)

کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر

from Biblica

1 ای كاش آسمانها را میشكافتی و پايين میآمدی! حضور تو كوهها را میجنبانيد 2 و آنها را مانند آبی كه بر روی آتش بجوش میآيد، میلرزانيد. ای كاش میآمدی و قدرت خود را به دشمنانت نشان میدادی و حضور تو آنها را به لرزه میانداخت. 3 زمانی تو اين كار را كردی؛ هنگامی كه انتظار آن را نداشتيم تو آمدی و با حضور خود كوهها را لرزاندی. 4 از آغاز جهان تا به حال، نه كسی ديده و نه كسی شنيده كه خدای ديگری غير از تو برای پرستندگانش چنين كارهايی بكند. 5 تو كسانی را نزد خود میپذيری كه با خوشحالی آنچه را كه راست است انجام میدهند. ولی ما آنچه را كه راست است انجام نداديم و تو بر ما غضبناک شدی. آيا برای ما كه مدت زيادی در گناه غوطهور بودهايم اميدی هست؟ 6 همهٔ ما گناهكاريم؛ حتی كارهای خوب ما نيز تمام به گناه آلوده است. گناهانمان ما را مانند برگهای پاييزی خشک كرده، و خطايای ما همچون باد ما را با خود میبرد و پراكنده میكند. 7 كسی نيست كه دست دعا به سوی تو دراز كند و از تو ياری خواهد. تو روی خود را از ما برگردانيدهای و به سبب گناهانمان، ما را ترک كردهای. 8 اما ای خداوند، تو پدر ما هستی. ما گل هستيم و تو كوزهگر. همهٔ ما ساختهٔ دست تو هستيم. 9 پس، ای خداوند، تا اين حد بر ما خشمگين نباش و گناهان ما را تا به ابد به خاطر نسپار. بر ما نظر لطف بيفکن، زيرا ما قوم تو هستيم. 10 شهرهای مقدس تو ويران شدهاند. اورشليم مانند بيابان متروک شده است. 11 عبادتگاه مقدس و زيبای ما كه اجدادمان در آن تو را عبادت میكردند، سوخته و تمام گنجينههای ما از بين رفته است. 12 ای خداوند، آيا پس از اين همه مصيبت باز ساكت میمانی و میگذاری بيش از طاقت خود رنج بكشيم؟