1“Sing, O barren one, who did not bear; break forth into singing and cry aloud, you who have not been in labor! For the children of the desolate one will be more than the children of her who is married,” says the Lord. (1Sa 2:5; Isa 62:4; Ga 4:27)2“Enlarge the place of your tent, and let the curtains of your habitations be stretched out; do not hold back; lengthen your cords and strengthen your stakes. (Isa 49:19)3For you will spread abroad to the right and to the left, and your offspring will possess the nations and will people the desolate cities. (Ge 28:14; Isa 11:14)4“Fear not, for you will not be ashamed; be not confounded, for you will not be disgraced; for you will forget the shame of your youth, and the reproach of your widowhood you will remember no more. (Isa 45:17)5For your Maker is your husband, the Lord of hosts is his name; and the Holy One of Israel is your Redeemer, the God of the whole earth he is called. (Isa 43:14; Isa 62:4; Ho 2:7; Zec 14:9)6For the Lord has called you like a wife deserted and grieved in spirit, like a wife of youth when she is cast off, says your God. (Isa 49:14; Isa 54:1; Isa 60:15; Isa 62:4)7For a brief moment I deserted you, but with great compassion I will gather you. (Isa 26:20)8In overflowing anger for a moment I hid my face from you, but with everlasting love I will have compassion on you,” says the Lord, your Redeemer. (Isa 54:7; Isa 55:3)9“This is like the days of Noah[1] to me: as I swore that the waters of Noah should no more go over the earth, so I have sworn that I will not be angry with you, and will not rebuke you. (Ge 8:21; Ge 9:11)10For the mountains may depart and the hills be removed, but my steadfast love shall not depart from you, and my covenant of peace shall not be removed,” says the Lord, who has compassion on you. (Nu 25:12; Eze 34:25; Eze 37:26; Mal 2:5)11“O afflicted one, storm-tossed and not comforted, behold, I will set your stones in antimony, and lay your foundations with sapphires.[2] (Isa 51:21; Isa 60:10; Re 21:19)12I will make your pinnacles of agate,[3] your gates of carbuncles,[4] and all your wall of precious stones.13All your children shall be taught by the Lord, and great shall be the peace of your children. (Ps 119:165; Isa 9:7; Jer 31:33; Joh 6:45)14In righteousness you shall be established; you shall be far from oppression, for you shall not fear; and from terror, for it shall not come near you.15If anyone stirs up strife, it is not from me; whoever stirs up strife with you shall fall because of you. (Isa 8:9)16Behold, I have created the smith who blows the fire of coals and produces a weapon for its purpose. I have also created the ravager to destroy;17no weapon that is fashioned against you shall succeed, and you shall refute every tongue that rises against you in judgment. This is the heritage of the servants of the Lord and their vindication[5] from me, declares the Lord.” (Isa 45:24)
1ای اورشليم، ای زن بیاولاد، شاد باش و سرود بخوان، زيرا فرزندان تو زيادتر از فرزندان زنی خواهند شد كه شوهرش او را ترک نگفته باشد!2خيمهای را كه در آن زندگی میكنی وسيعتر كن و پردههای آن را پهنتر ساز، طنابهايش را دراز كن و ميخهايش را محكم ساز؛3زيرا بزودی جمعيت تو زياد خواهد شد. فرزندانت نزد تو باز خواهند گشت و اين سرزمين را كه به دست بيگانگان افتاده، تصاحب خواهند كرد و شهرهای ويران را دوباره آباد خواهند ساخت.4نترس و نگران نباش، زيرا ديگر رسوا و خوار نخواهی شد. خيانتی را كه در جوانيت مرتكب شدهای به ياد نخواهی آورد و تنهايی زمان بيوگیات را فراموش خواهی كرد؛5زيرا آفرينندهٔ تو كه نامش خداوند قادر متعال است، شوهر تو خواهد بود. خدای مقدس اسرائيل كه خدای تمام جهان است، نجات دهندهٔ تو خواهد بود.6ای اسرائيل، تو مانند زن جوان رنجديدهای هستی كه شوهرش او را ترک گفته باشد. اما خداوند تو را دوباره نزد خود میخواند و میگويد:7«برای اندک مدتی تو را ترک گفتم، اما اينک با محبتی عميق تو را نزد خود برمیگردانم.»8خداوند كه حامی توست میفرمايد: «در لحظهٔ غضب، روی خود را از تو برگردانيدم، اما اينک با محبت جاودانی تو را دوست خواهم داشت.9«همانگونه كه در زمان نوح قسم خوردم كه ديگر نگذارم طوفان جهان را فرا گيرد، اكنون نيز قسم میخورم كه بار ديگر بر تو خشمگين نشوم و تو را تنبيه نكنم.10هر چند کوهها جابهجا شوند و تپهها نابود گردند، اما محبت من نسبت به تو هرگز از بين نخواهد رفت و پيمان سلامتیای كه با تو بستهام هيچوقت شكسته نخواهد شد.» خداوند كه تو را دوست دارد اين را میگويد.11«ای شهر داغديده و رنجور من كه تسلی نيافتهای، من تو را بازسازی خواهم كرد؛ تو را با سنگهای قيمتی بنياد خواهم نهاد.12برجهايت را با لعل و دروازهها و ديوارهايت را با گوهرهای درخشان بنا خواهم كرد.13همهٔ ساكنانت از من تعليم خواهند گرفت و سلامتی و كاميابی روز افزونی نصيب ايشان خواهد شد.14عدل و انصاف در تو حكمفرما خواهد شد و تو از ظلم و آزار ديگران در امان خواهی ماند. در صلح و آرامش به سر خواهی برد و ديگر نخواهی ترسيد.15اگر قومی بر تو هجوم آورند، اين امر با اجازهٔ من نخواهد بود. پس آنانی كه با تو بجنگند، از پای در خواهند آمد.16«آهنگر را كه آتش كوره را میدمد و اسلحه میسازد، من آفريدهام. سرباز را نيز كه اسلحه به دست میگيرد و میجنگد، من بوجود آوردهام؛17و من میگويم هر اسلحهای كه بر ضد تو ساخته شود كاری از پيش نخواهد برد و تو بر تمام مدعيانت غالب خواهی شد. من خدمتگزارانم را حمايت میكنم و به آنان پيروزی میبخشم.» اين است آنچه خداوند میفرمايد.