1But a man named Ananias, with his wife Sapphira, sold a piece of property,2and with his wife’s knowledge he kept back for himself some of the proceeds and brought only a part of it and laid it at the apostles’ feet. (Ac 4:35; Ac 4:37; Ac 5:3)3But Peter said, “Ananias, why has Satan filled your heart to lie to the Holy Spirit and to keep back for yourself part of the proceeds of the land? (Lu 22:3; Joh 13:2; Joh 13:27; Ac 5:2; Ac 5:4; Ac 5:9)4While it remained unsold, did it not remain your own? And after it was sold, was it not at your disposal? Why is it that you have contrived this deed in your heart? You have not lied to man but to God.” (Ac 5:3; Ac 5:9)5When Ananias heard these words, he fell down and breathed his last. And great fear came upon all who heard of it. (Eze 11:13; Ac 5:11)6The young men rose and wrapped him up and carried him out and buried him. (Eze 29:5; Joh 19:40; Ac 8:2)7After an interval of about three hours his wife came in, not knowing what had happened.8And Peter said to her, “Tell me whether you[1] sold the land for so much.” And she said, “Yes, for so much.”9But Peter said to her, “How is it that you have agreed together to test the Spirit of the Lord? Behold, the feet of those who have buried your husband are at the door, and they will carry you out.” (Ac 5:3; Ac 15:10; 1Co 10:9)10Immediately she fell down at his feet and breathed her last. When the young men came in they found her dead, and they carried her out and buried her beside her husband.11And great fear came upon the whole church and upon all who heard of these things. (Ac 5:5)
Many Signs and Wonders Done
12Now many signs and wonders were regularly done among the people by the hands of the apostles. And they were all together in Solomon’s Portico. (Mr 16:20; Joh 10:23; Ac 1:14; Ac 2:43; Ac 3:11; Ac 4:30; Ac 14:3; Ac 19:11; Ro 15:19; 2Co 12:12; Heb 2:4)13None of the rest dared join them, but the people held them in high esteem. (Ac 2:47; Ac 4:21; Ac 5:26)14And more than ever believers were added to the Lord, multitudes of both men and women, (Ac 6:1)15so that they even carried out the sick into the streets and laid them on cots and mats, that as Peter came by at least his shadow might fall on some of them. (2Ki 4:29; Mt 14:36; Mr 6:55; Ac 19:12)16The people also gathered from the towns around Jerusalem, bringing the sick and those afflicted with unclean spirits, and they were all healed. (Mr 16:17)
The Apostles Arrested and Freed
17But the high priest rose up, and all who were with him (that is, the party of the Sadducees), and filled with jealousy (Mt 22:23; Ac 7:9; Ac 13:45; Ac 17:5; Jas 3:14; Jas 3:16)18they arrested the apostles and put them in the public prison. (Lu 21:12)19But during the night an angel of the Lord opened the prison doors and brought them out, and said, (Ac 8:26; Ac 12:10; Ac 16:26)20“Go and stand in the temple and speak to the people all the words of this Life.” (Joh 6:63; Joh 6:68; Ac 3:15; Ac 11:18; Ac 13:46; Ac 22:4; Ac 28:28; Php 2:16)21And when they heard this, they entered the temple at daybreak and began to teach. Now when the high priest came, and those who were with him, they called together the council, all the senate of the people of Israel, and sent to the prison to have them brought. (Joh 8:2; Ac 5:25; Ac 5:42)22But when the officers came, they did not find them in the prison, so they returned and reported,23“We found the prison securely locked and the guards standing at the doors, but when we opened them we found no one inside.”24Now when the captain of the temple and the chief priests heard these words, they were greatly perplexed about them, wondering what this would come to. (Ac 4:1; Ac 5:26)25And someone came and told them, “Look! The men whom you put in prison are standing in the temple and teaching the people.” (Ac 5:21)26Then the captain with the officers went and brought them, but not by force, for they were afraid of being stoned by the people. (Ac 4:21; Ac 5:13; Ac 5:24)27And when they had brought them, they set them before the council. And the high priest questioned them,28saying, “We strictly charged you not to teach in this name, yet here you have filled Jerusalem with your teaching, and you intend to bring this man’s blood upon us.” (Mt 27:25; Ac 2:23; Ac 2:36; Ac 3:15; Ac 4:10; Ac 4:18; Ac 7:52)29But Peter and the apostles answered, “We must obey God rather than men. (Ac 4:19)30The God of our fathers raised Jesus, whom you killed by hanging him on a tree. (Lu 24:20; Ac 2:24; Ac 3:13; Ac 10:39; Ac 13:29; Ga 3:13; 1Pe 2:24)31God exalted him at his right hand as Leader and Savior, to give repentance to Israel and forgiveness of sins. (Lu 2:11; Lu 5:32; Lu 24:47; Ac 2:33; Ac 3:15; Ac 11:18; Ro 2:4; 2Ti 2:25)32And we are witnesses to these things, and so is the Holy Spirit, whom God has given to those who obey him.” (Lu 24:48; Joh 15:26; Ac 2:4; Ac 15:28; Heb 2:4; 1Jo 5:7)33When they heard this, they were enraged and wanted to kill them. (Ac 2:37; Ac 7:54)34But a Pharisee in the council named Gamaliel, a teacher of the law held in honor by all the people, stood up and gave orders to put the men outside for a little while. (Lu 5:17; Ac 22:3)35And he said to them, “Men of Israel, take care what you are about to do with these men.36For before these days Theudas rose up, claiming to be somebody, and a number of men, about four hundred, joined him. He was killed, and all who followed him were dispersed and came to nothing. (Ac 8:9; Ac 21:38; Ga 2:6; Ga 6:3)37After him Judas the Galilean rose up in the days of the census and drew away some of the people after him. He too perished, and all who followed him were scattered. (Lu 2:2)38So in the present case I tell you, keep away from these men and let them alone, for if this plan or this undertaking is of man, it will fail; (La 3:37)39but if it is of God, you will not be able to overthrow them. You might even be found opposing God!” So they took his advice, (2Ch 13:12; Pr 21:30; Isa 8:9; Na 1:9; Ac 11:17)40and when they had called in the apostles, they beat them and charged them not to speak in the name of Jesus, and let them go. (Mr 13:9; Lu 23:16; Ac 4:18; Ac 22:19)41Then they left the presence of the council, rejoicing that they were counted worthy to suffer dishonor for the name. (Le 24:11; Le 24:16; Mt 5:12; Joh 15:21; Ac 9:16; Ac 21:13; Ro 1:5; Php 2:9; 1Pe 4:13; 1Pe 4:16; 3Jo 1:7)42And every day, in the temple and from house to house, they did not cease teaching and preaching that the Christ is Jesus. (Ac 2:46; Ac 8:35; Ac 11:20; Ac 17:18; Ac 18:5)
1در ضمن، شخصی نيز بود به نام حنانيا با همسرش سفيره. او زمينی را فروخت،2ولی فقط قسمتی از پول آن را آورد و ادعا كرد تمام قيمت زمين را آورده است. زن او نيز از حيلهٔ او باخبر بود.3پطرس گفت: «حنانيا، شيطان قلب تو را از طمع پر كرده است. وقتی گفتی اين تمام قيمت زمين است، در واقع به روحالقدس دروغ گفتی.4زمين مال خودت بود كه بفروشی يا نفروشی. بعد از فروش همدست خودت بود كه چقدر بدهی يا ندهی. چرا اين كار را كردی؟ تو به ما دروغ نگفتی، بلكه به خدا دروغ گفتی.»5به محض اينكه حنانيا اين سخن را شنيد، بر زمين افتاد و جابهجا مرد! همه وحشت كردند!6پس جوانان آمدند، او را در كفن پيچيدند و به خاک سپردند.7حدود سه ساعت بعد، همسر او بیخبر از مرگ شوهرش آمد.8پطرس از او پرسيد: «آيا شما زمينتان را به همين قيمت فروختيد؟» گفت: «بلی، به همين قيمت.»9پطرس گفت: «تو و شوهرت چطور جرأت كرديد چنين كار وحشتناكی بكنيد؟ چرا با هم همدست شديد تا روح خدا را امتحان كنيد؟ آيا میخواستيد بدانيد كه او از آنچه میكنيد باخبر است يا نه؟ جوانانی كه شوهرت را بردند و به خاک سپردند، تازه برگشتهاند. پس تو را نيز خواهند برد.»10بلافاصله آن زن نيز بر زمين افتاد و جان داد. وقتی جوانان رسيدند، ديدند كه او هم مرده است. پس، جنازهٔ او را نيز بردند و در كنار شوهرش به خاک سپردند.11در نتيجه، ترس عظيمی كليسا و تمام كسانی را كه اين واقعه را میشنيدند فرا گرفت.
رسولان بسياری را شفا میبخشند
12-14از آن پس مردم جرأت نمیكردند به رسولان نزديک شوند، ولی احترام زيادی برای ايشان قائل بودند و مردان و زنان ايماندار دستهدسته به خداوند روی میآوردند. در ضمن، رسولان به طور مرتب برای دعا در خانهٔ خدا، در قسمتی به نام«ايوان سليمان» جمع میشدند. ايشان در ميان مردم معجزات زياد و حيرتآوری میكردند،15تا جايی كه مردم بيماران خود را بر روی تخت و تشک به كوچهها میآوردند تا وقتی پطرس از آنجا رد میشود، اقلاً سايهٔ او بر بعضی از ايشان بيفتد!16مردم حتی از اطراف اورشليم میآمدند و ديوانهها و بيماران خود را میآوردند و همه شفا میيافتند.
رسولان با مخالفت روبرو میشوند
17پس، كاهن اعظم و بستگان و دوستان او از فرقهٔ صدوقیها، از حسد به جوش آمدند،18و رسولان را گرفتند و زندانی كردند.19ولی همان شب فرشتهٔ خداوند آمده، درهای زندان را باز كرد و آنان را بيرون آورد و به ايشان گفت:20«به خانهٔ خدا برويد و باز دربارهٔ اين راه حيات موعظه كنيد!»21پس صبح زود به خانهٔ خدا رفتند و مشغول موعظه شدند! كاهن اعظم و دار و دستهٔ او نيز به خانهٔ خدا آمدند و از تمام اعضای شورای يهود و رؤسا دعوت كردند تا جلسهای تشكيل دهند. چند نفر را نيز فرستادند تا رسولان را از زندان بياورند و محاكمه كنند.22اما وقتی مأموران به زندان رفتند، كسی را در آنجا نيافتند. پس بازگشتند و گزارش داده، گفتند:23«درهای زندان كاملاً قفل بود، نگهبانان نيز كنار درها نگهبانی میدادند. اما وقتی درها را باز كرديم، كسی داخل زندان نبود!»24فرماندهٔ نگهبانان و كاهنان اعظم از اين خبر گيج و مبهوت شدند و از خود میپرسيدند كه اين ماجرا آخرش به كجا خواهد كشيد!25در همين وقت يک نفر خبر آورد و گفت: «اشخاصی كه شما زندانی كرده بوديد، در خانهٔ خدا برای مردم موعظه میكنند!»26-27فرماندهٔ نگهبانان با افراد خود رفت و ايشان را با احترام به جلسهٔ شورا آورد، چون میترسيد كه اگر به زور متوسل شود، به دست مردم كشته شوند.28كاهن اعظم به ايشان گفت: «مگر ما به شما نگفتيم كه ديگر دربارهٔ اين عيسی موعظه نكنيد؟ اما شما برخلاف دستور ما، تمام شهر اورشليم را با سخنان خود پر كردهايد و میخواهيد خون اين مرد را به گردن ما بيندازيد!»29پطرس و رسولان جواب دادند: «ما دستور خدا را اطاعت میكنيم، نه دستور انسان را.30شما عيسی را بر روی صليب كشتيد، اما خدای اجداد ما او را زنده كرد،31و با قدرت خود، او را سرافراز فرمود تا پادشاه و نجات دهنده باشد و قوم اسرائيل فرصت داشته باشند كه توبه كنند تا گناهانشان بخشيده شود.32حال، ما رسولان، شاهد اين واقعه هستيم و روحالقدس نيز شاهد است، همان روح پاک كه خدا او را به مطيعان خود عطا میكند.»33اعضای شورا از جواب رسولان به خشم آمدند و تصميم گرفتند كه ايشان را نيز بكشند.34اما يكی از اعضای شورا به نام غمالائيل، از فرقهٔ فريسيان، كه هم در مسائل دينی خبره بود و هم در نظر مردم محترم، برخاست و خواهش كرد كه رسولان را چند لحظه بيرون ببرند.35سپس به همكاران خود گفت: «ای سران قوم اسرائيل، مواظب باشيد چه تصميمی دربارهٔ اين اشخاص میگيريد.36چندی پيش، شخصی به نام تئودا كه ادعا میكرد شخص بزرگی است، نزديک به چهارصد نفر را با خود همدست ساخت. او كشته شد و دار و دستهاش نيز بیسر و صدا تار و مار شدند.37«پس از او، در زمان سرشماری، شخصی ديگر به نام يهودای جليلی برخاست و عدهای مريد پيدا كرد. ولی او نيز كشته شد و مريدانش پراكنده شدند.38«پس به نظر من كاری به كار اين اشخاص نداشته باشيد. اگر آنچه میگويند و میكنند از خودشان است، طولی نمیكشد كه خودبهخود از بين خواهد رفت.39اما اگر از جانب خداست، نمیتوانيد جلو آن را بگيريد. مواظب باشيد مبادا با خدا درافتاده باشيد.»40اعضای شورا نصيحت او را قبول كردند، و رسولان را آورده، شلاق زدند و گفتند كه دربارهٔ عيسی با كسی سخن نگويند. سپس ايشان را آزاد كردند.41رسولان از آنجا بيرون آمدند و شاد بودند كه خدا ايشان را شايسته دانست كه به خاطر نام او رنج بكشند و بیاحترامی ببينند.42از آن پس هر روز در خانهها كلام خدا را تعليم میدادند و در خانهٔ خدا وعظ میكردند كه عيسی همان مسيح است.