1But some men came down from Judea and were teaching the brothers, “Unless you are circumcised according to the custom of Moses, you cannot be saved.” (Le 12:3; Joh 21:23; Ac 6:14; Ac 15:3; Ac 15:5; Ac 15:22; Ac 15:24; Ac 15:36; Ac 15:40; 1Co 7:18; Ga 2:11; Ga 2:14; Ga 5:2)2And after Paul and Barnabas had no small dissension and debate with them, Paul and Barnabas and some of the others were appointed to go up to Jerusalem to the apostles and the elders about this question. (Ac 5:12; Ac 11:30; Ac 15:4; Ac 15:6; Ac 15:7; Ac 15:22; Ac 16:4; Ga 2:1)3So, being sent on their way by the church, they passed through both Phoenicia and Samaria, describing in detail the conversion of the Gentiles, and brought great joy to all the brothers.[1] (Ac 11:18; Ac 14:27; Ac 15:1; Ac 17:15; Ac 21:5; Ro 15:24; 1Co 16:6; 1Co 16:11; 2Co 1:16; Tit 3:13; 3Jo 1:6)4When they came to Jerusalem, they were welcomed by the church and the apostles and the elders, and they declared all that God had done with them. (Ac 15:2; Ac 15:3; Ac 21:17)5But some believers who belonged to the party of the Pharisees rose up and said, “It is necessary to circumcise them and to order them to keep the law of Moses.” (Ac 15:1; Ac 24:5; Ga 5:3)6The apostles and the elders were gathered together to consider this matter. (Ac 15:4; Ac 15:12; Ac 15:25)7And after there had been much debate, Peter stood up and said to them, “Brothers, you know that in the early days God made a choice among you, that by my mouth the Gentiles should hear the word of the gospel and believe. (Ac 10:20; Ac 15:2; Ac 20:24; Eph 1:13; Col 1:5; 1Th 1:5)8And God, who knows the heart, bore witness to them, by giving them the Holy Spirit just as he did to us, (Ac 1:24; Ac 10:44; Ac 10:47; Ac 11:15; Ac 11:17; Ac 14:3; Ac 15:28; Ga 3:2)9and he made no distinction between us and them, having cleansed their hearts by faith. (Ps 51:10; Ac 10:28; Ac 10:34; Ac 10:43; Ac 11:12; Ac 26:18; Ro 3:22; 2Co 7:1; Eph 3:6; 1Pe 1:22)10Now, therefore, why are you putting God to the test by placing a yoke on the neck of the disciples that neither our fathers nor we have been able to bear? (Ps 106:14; Isa 7:12; Mt 11:28; Mt 23:4; Lu 11:46; Ac 15:28; Ga 5:1)11But we believe that we will be saved through the grace of the Lord Jesus, just as they will.” (Ac 15:9; Ac 16:31; Ro 3:24; Ro 5:15; Eph 2:5; Eph 2:8; 1Th 5:9; 2Ti 1:9; Tit 2:11; Tit 3:7)12And all the assembly fell silent, and they listened to Barnabas and Paul as they related what signs and wonders God had done through them among the Gentiles. (Ac 14:27; Ac 15:4)13After they finished speaking, James replied, “Brothers, listen to me. (Ac 12:17)14Simeon has related how God first visited the Gentiles, to take from them a people for his name. (De 7:6; Isa 43:21; Ac 15:7; Ac 18:10; Ro 9:24)15And with this the words of the prophets agree, just as it is written,16“‘After this I will return, and I will rebuild the tent of David that has fallen; I will rebuild its ruins, and I will restore it, (Jer 12:15; Am 9:11)17that the remnant[2] of mankind may seek the Lord, and all the Gentiles who are called by my name, says the Lord, who makes these things (Isa 43:7; Jer 14:9; Da 9:19; Ac 17:27)18known from of old.’ (Isa 45:21)19Therefore my judgment is that we should not trouble those of the Gentiles who turn to God, (Ac 14:15; Ac 15:28)20but should write to them to abstain from the things polluted by idols, and from sexual immorality, and from what has been strangled, and from blood. (Le 3:17; Eze 4:13; Da 1:8; Mal 1:7; Mal 1:12; Ac 15:29; Ac 21:25; 1Co 6:18; 1Co 10:7; Re 2:14; Re 2:20)21For from ancient generations Moses has had in every city those who proclaim him, for he is read every Sabbath in the synagogues.” (Ac 13:15; Ac 13:27; 2Co 3:14)
The Council’s Letter to Gentile Believers
22Then it seemed good to the apostles and the elders, with the whole church, to choose men from among them and send them to Antioch with Paul and Barnabas. They sent Judas called Barsabbas, and Silas, leading men among the brothers, (Ac 1:23; Ac 15:1; Ac 15:2; 1Pe 5:12)23with the following letter: “The brothers, both the apostles and the elders, to the brothers[3] who are of the Gentiles in Antioch and Syria and Cilicia, greetings. (Ac 15:22; Ac 23:26; Jas 1:1; 2Jo 1:10)24Since we have heard that some persons have gone out from us and troubled you[4] with words, unsettling your minds, although we gave them no instructions, (Ac 15:1; Ga 1:7; Ga 2:4; Ga 5:10; Ga 5:12; Tit 1:10)25it has seemed good to us, having come to one accord, to choose men and send them to you with our beloved Barnabas and Paul, (Ac 1:14; 2Pe 3:15)26men who have risked their lives for the name of our Lord Jesus Christ. (Ac 9:23; Ac 14:19; Ac 20:24; Ac 21:13; 2Co 4:11; 1Jo 3:16)27We have therefore sent Judas and Silas, who themselves will tell you the same things by word of mouth. (Ac 15:22; Ac 15:32)28For it has seemed good to the Holy Spirit and to us to lay on you no greater burden than these requirements: (Joh 16:13; Ac 5:32; Ac 15:8; Ac 15:10; Ac 15:19; 1Co 7:40; Re 2:24)29that you abstain from what has been sacrificed to idols, and from blood, and from what has been strangled, and from sexual immorality. If you keep yourselves from these, you will do well. Farewell.” (Ac 15:20; Ac 21:25; 1Co 8:1; 1Co 8:4; 1Co 8:7; 1Co 8:10; 1Co 10:19; Re 2:14; Re 2:20)30So when they were sent off, they went down to Antioch, and having gathered the congregation together, they delivered the letter.31And when they had read it, they rejoiced because of its encouragement.32And Judas and Silas, who were themselves prophets, encouraged and strengthened the brothers with many words. (Ac 13:1; Ac 14:22; Ac 15:1)33And after they had spent some time, they were sent off in peace by the brothers to those who had sent them.[5] (Ge 26:29; Ac 15:32; 1Co 16:11; Heb 11:31)35But Paul and Barnabas remained in Antioch, teaching and preaching the word of the Lord, with many others also. (Ac 13:1)
Paul and Barnabas Separate
36And after some days Paul said to Barnabas, “Let us return and visit the brothers in every city where we proclaimed the word of the Lord, and see how they are.” (Ac 13:4; Ac 13:13; Ac 13:51; Ac 14:6; Ac 14:24; Ac 15:32)37Now Barnabas wanted to take with them John called Mark. (Ac 12:12)38But Paul thought best not to take with them one who had withdrawn from them in Pamphylia and had not gone with them to the work. (Ac 13:13)39And there arose a sharp disagreement, so that they separated from each other. Barnabas took Mark with him and sailed away to Cyprus, (Ac 17:16; Col 4:10)40but Paul chose Silas and departed, having been commended by the brothers to the grace of the Lord. (Ac 11:23; Ac 14:26; Ac 15:1; Ac 15:11; Ro 16:20)41And he went through Syria and Cilicia, strengthening the churches. (Ac 15:32; Ac 16:5)
1در همان زمان كه پولس و برنابا در انطاكيه بودند، عدهای از يهوديه آمدند و به مسيحيان تعليم غلط داده، میگفتند: «اگر كسی به آداب و رسوم قديمی يهود وفادار نماند و ختنه نشود، محال است بتواند نجات پيدا كند.»2پولس و برنابا در اين باره با ايشان به تفصيل گفتگو كردند تا بالاخره قرار شد مسيحيان انطاكيه، پولس و برنابا را با چند نفر از ميان خود به اورشليم بفرستند تا عقيدهٔ رسولان و كشيشان كليسای آنجا را در اين باره جويا شوند.3پس ايشان با بدرقهٔ كليسا، به سوی اورشليم حركت كردند و سر راهشان، در شهرهای فينيقيه و سامره نيز به مسيحيان سر زدند و مژده دادند كه غيريهوديان هم مسيحی شدهاند؛ و همه از شنيدن اين خبر شاد شدند.4وقتی به اورشليم رسيدند اعضای كليسا و كشيشان و رسولان، ايشان را با آغوش باز پذيرفتند. فرستادگان نيز آنچه را كه خدا بوسيلهٔ ايشان انجام داده بود گزارش دادند.5آنگاه چند نفر از مسيحيان كه قبلاً از فرقهٔ فريسيان بودند، برخاسته، گفتند: «تمام غيريهوديانی كه مسيحی شدهاند بايد ختنه شوند و تمام آداب و رسوم يهود را نگاه دارند.»6پس رسولان و كشيشان كليسا تصميم گرفتند در يک جلسهٔ ديگر به اين موضوع رسيدگی كنند.7در اين جلسه، پس از مباحثهٔ بسيار، پطرس برخاست و به ايشان گفت: «برادران، شما همه میدانيد كه از مدتها پيش خدا مرا از ميان خودتان انتخاب كرد تا پيغام انجيل را به غيريهوديان برسانم تا ايشان آن را بشنوند و ايمان آورند.8خدا كه از دل مردم باخبر است، روحالقدس را همانطور كه به ما داد، به غيريهوديان نيز ارزانی داشت تا اين حقيقت را ثابت كند كه ايشان را نيز مانند ما میپذيرد.9«پس خدا ميان ما و آنان هيچ فرقی نگذاشت، چون همانطور كه دل ما را با ايمان پاک كرد، دل آنان را نيز پاک نمود.10حال، چرا میخواهيد از كار خدا ايراد بگيريد و باری روی دوش ديگران بگذاريد كه نه ما توانستيم حمل كنيم و نه اجداد ما؟11مگر ايمان نداريد كه با هديهٔ رايگان عيسای خداوند، همه يكسان نجات پيدا میكنند؟»12بدين ترتيب، بحث خاتمه يافت. سپس حضار به برنابا و پولس گوش دادند و ايشان معجزاتی را كه خدا در ميان غيريهوديان به عمل آورده بود، بازگو كردند.13پس از ايشان، نوبت به يعقوب رسيد. او برخاست و گفت: «برادران، گوش كنيد.14پطرس برای شما بيان كرد كه چگونه خدا برای نخستين بار بر غيريهوديان ظاهر شد تا برای جلال خود، از ميان ايشان قومی جديد انتخاب كند.15و اين درست همان است كه پيغمبران خدا پيشگويی كردند. برای مثال، عاموس نبی میگويد:16خداوند میفرمايد: از اين پس باز میگردم و سلطنت افتادهٔ داوود را بر پا میدارم و خرابیهای آن را بنا میكنم17تا غيريهوديان نيز بتوانند به سوی خدا بازگردند، يعنی تمام كسانی كه نام خود را بر ايشان مهر زدهام.18اين است آنچه خداوند میگويد، خداوندی كه نقشههای ازلی خود را اكنون فاش میكند.19«بنابراين، عقيدهٔ من اين است كه نبايد در مورد غيريهوديانی كه به سوی خدا باز میگردند، اصرار كنيم كه قوانين يهودی را نگاه دارند.20فقط بنويسيم كه گوشت حيواناتی را كه برای بتها قربانی شدهاند و خون و حيوانات خفه شده را نخورند و زنا نيز نكنند.21چون سالهاست كه روزهای شنبه در هر شهر در كنيسهها اين شريعت موسی موعظه شده است.»
نامه به ايمانداران غيريهودی
22پس رسولان و كشيشان كليسا با تمام اعضای كليسا رأی دادند كه دو نفر را همراه پولس و برنابا به انطاكيه بفرستند تا نتيجهٔ اين جلسه را به ايشان اطلاع دهند. اين دو نفر يكی يهودا معروف به برسابا بود و ديگری سيلاس. ايشان هر دو از افراد سرشناس كليسا بودند.23متن نامهای كه با خود بردند، از اين قرار بود: «ما رسولان، كشيشان كليسا و برادران اهل اورشليم به شما برادران غيريهودی اهل انطاكيه، سوريه و قيليقيه سلام میرسانيم.24«از قرار معلوم، بعضی از ايمانداران اينجا آمده، شما را مشوش ساخته و رنجاندهاند و بدون دستور ما به شما گفتهاند كه برای نجات يافتن، بايد شريعت يهود را نگاه داريد.25پس، ما تصميم گرفتيم از طرف خود اين دو نماينده را همراه عزيزانمان برنابا و پولس نزد شما بفرستيم.26-27نمايندگان ما، يهودا و سيلاس كه به خاطر خداوند ما عيسی مسيح هر دو از جان خود گذشتهاند، به شما خواهند گفت كه نظر ما دربارهٔ مشكل شما چيست.28-29«زيرا با هدايت روحالقدس صلاح ديديم كه از قوانين يهود باری بر دوش شما نگذاريم. فقط گوشت حيواناتی كه برای بتها قربانی میشوند و گوشت حيوانات مردار و خون نخوريد و هرگز زنا نكنيد. اگر از اين چيزها بپرهيزيد كار خوبی خواهيد كرد. همين و بس.»30اين چهار نفر بیدرنگ به انطاكيه رفتند و تمام مسيحيان را دور هم جمع كردند و آن نامه را به ايشان دادند.31وقتی نامه را خواندند بیاندازه شاد شدند.32-33سپس، يهودا و سيلاس كه هر دو نبی بودند و خدا از طريق آنان به مؤمنين پيام میداد، مدتی در آنجا ماندند. آنان مسيحيان را نصيحت و تشويق میكردند كه در ايمان استوار باشند. سپس به اورشليم بازگشتند و سلامهای مسيحيان انطاكيه را به آنان رساندند.34-35ولی پولس و برنابا در انطاكيه ماندند تا به همراه ديگران، كلام خدا را تعليم و بشارت میدادند.
جدايی پولس از برنابا
36پس از چندی، پولس به برنابا پيشنهاد كرد كه بازگردند و به شهرهايی كه قبلاً در آنجا موعظه كرده بودند سر بزنند تا ببينند مسيحيان جديد در چه حالند.37برنابا موافقت كرد و خواست يوحنا معروف به مرقس را نيز با خود ببرند.38ولی پولس با اين كار مخالف بود چون میگفت مرقس در پمفليه آنان را ترک نموده و با ايشان همكاری نكرده است.39اختلاف آنان بر سر اين موضوع به قدری شدت گرفت كه از هم جدا شدند. برنابا و مرقس به قبرس رفتند؛40-41ولی پولس با سيلاس، پس از آنكه ايمانداران برای ايشان دعا كردند، به سوريه و قيليقيه رفتند تا كليساهای آنجا را تشويق و تقويت نمايند.