1We want you to know, brothers,[1] about the grace of God that has been given among the churches of Macedonia, (2Co 8:5)2for in a severe test of affliction, their abundance of joy and their extreme poverty have overflowed in a wealth of generosity on their part. (Mr 12:44)3For they gave according to their means, as I can testify, and beyond their means, of their own accord, (1Co 16:2; 2Co 8:11)4begging us earnestly for the favor[2] of taking part in the relief of the saints— (Ac 24:17; Ro 15:25; Ro 15:31; 2Co 9:2)5and this, not as we expected, but they gave themselves first to the Lord and then by the will of God to us. (2Co 8:1)6Accordingly, we urged Titus that as he had started, so he should complete among you this act of grace. (2Co 8:4; 2Co 8:17; 2Co 8:19; 2Co 12:18)7But as you excel in everything—in faith, in speech, in knowledge, in all earnestness, and in our love for you[3]—see that you excel in this act of grace also. (1Co 1:5; 2Co 9:8)8I say this not as a command, but to prove by the earnestness of others that your love also is genuine. (1Co 7:6)9For you know the grace of our Lord Jesus Christ, that though he was rich, yet for your sake he became poor, so that you by his poverty might become rich. (Mt 20:28; 2Co 6:10; Php 2:6)10And in this matter I give my judgment: this benefits you, who a year ago started not only to do this work but also to desire to do it. (De 15:7; Pr 19:17; Pr 28:27; 1Co 7:25; 2Co 9:2; 1Ti 6:18; Heb 13:16)11So now finish doing it as well, so that your readiness in desiring it may be matched by your completing it out of what you have.12For if the readiness is there, it is acceptable according to what a person has, not according to what he does not have. (Mr 12:43; Lu 21:3; 2Co 9:7)13For I do not mean that others should be eased and you burdened, but that as a matter of fairness14your abundance at the present time should supply their need, so that their abundance may supply your need, that there may be fairness. (Ac 4:34; 2Co 9:12)15As it is written, “Whoever gathered much had nothing left over, and whoever gathered little had no lack.” (Ex 16:18)
Commendation of Titus
16But thanks be to God, who put into the heart of Titus the same earnest care I have for you. (2Co 2:14; Re 17:17)17For he not only accepted our appeal, but being himself very earnest he is going[4] to you of his own accord. (2Co 8:6)18With him we are sending[5] the brother who is famous among all the churches for his preaching of the gospel. (1Co 7:17; 2Co 12:18)19And not only that, but he has been appointed by the churches to travel with us as we carry out this act of grace that is being ministered by us, for the glory of the Lord himself and to show our good will. (1Co 16:3; 2Co 4:15; 2Co 8:6)20We take this course so that no one should blame us about this generous gift that is being administered by us,21for we aim at what is honorable not only in the Lord’s sight but also in the sight of man. (Ro 12:17; Ro 14:18; Php 4:8; 1Pe 2:12)22And with them we are sending our brother whom we have often tested and found earnest in many matters, but who is now more earnest than ever because of his great confidence in you.23As for Titus, he is my partner and fellow worker for your benefit. And as for our brothers, they are messengers[6] of the churches, the glory of Christ. (Phm 1:17)24So give proof before the churches of your love and of our boasting about you to these men. (2Co 7:4; 2Co 7:14; 2Co 9:2)
1حال ای ايمانداران، میخواهم شما را آگاه سازم كه فيض و لطفی كه خدا به كليساهای مقدونيه عطا فرموده، چه ثمرات خوبی ببار آورده است.2ايمانداران مقدونيه با اينكه دچار زحمات شديدی شدهاند، همواره شادند؛ و با اينكه در نهايت تنگدستی به سر میبرند، بسيار سخاوتمند و گشاده دست هستند.3من خود شاهد هستم كه كمكهای ايشان، بيش از حد توانايیشان بود. آنان با تمايل و رضايت كامل،4از ما خواستند كه كمكهای مالیشان را برای مسيحيان اورشليم ببريم، تا در شادی كمک به ايمانداران شريک شوند.5كاری كه آنان انجام دادند، بيش از انتظار ما بود. ايشان در ابتدا قول دادند كه خواست خداوند را بجا آورند، و سپس اعلام آمادگی كردند كه هر خدمتی از آنان بخواهيم، انجام دهند.6به اين سبب از تيطوس خواهش كرديم كه باز به ديدن شما بيايد تا تشويقتان كند كه شما نيز سهمی در اين خدمت نيكوكارانه به عهده بگيريد، چون او خود قبلاً اين كار را در ميان شما آغاز كرده بود.7شما در بسياری از مسايل، از ديگران جلوتريد: ايمانتان بيشتر است، سخنرانان بيشتری داريد، معلوماتتان عمیقتر است، اشتياقتان برای خدمت بيشتر است و نسبت به ما نيز محبت زيادی داريد. پس میخواهم در اين خدمت نيكوكارانه يعنی هديه دادن نيز، از ديگران جلوتر باشيد.8اين يک دستور نيست و نمیگويم كه حتماً اين كار را بكنيد. بلكه اشتياق كليساهای ديگر را نمونه میآورم، تا شما نيز بتوانيد نشان دهيد كه محبتتان واقعی است و فقط حرف نيست.9زيرا خود میدانيد كه خداوند ما عيسی مسيح چقدر بخشنده و مهربان است؛ او با اينكه در آن مقام آسمانیاش ثروتمند بود، برای كمک به شما به اين جهان آمد و فقير شد، تا با فقر خود شما را ثروتمند سازد.10پس حال نظر من اينست كه كاری را كه سال گذشته آغاز كرديد، اكنون به پايان برسانيد. زيرا شما نه فقط نخستين كسانی بوديد كه موضوع كمک به ديگران را مطرح نموديد، بلكه پيشقدم شديد و آن را نيز عملی كرديد.11پس با همان شور و شوقی كه اين خدمت را شروع كرديد، آن را تكميل كنيد، و از آنچه داريد تا آنجا كه میتوانيد كمک كنيد. كاری را كه در ابتدا با اشتياق فراوان پيشنهاد كرديد، اكنون به مرحلهٔ عمل درآوريد.12مقدار كمک مهم نيست، بلكه علاقه و توجه شما به اين امر برای خدا اهميت دارد. در ضمن، او انتظار ندارد كه شما بيش از توانايی خود هديه بدهيد، بلكه تا آن حد كه میتوانيد.13البته منظورم اين نيست كه ديگران به قيمت ناراحتی و زحمت شما، در رفاه باشند!14بلكه به گونهای به يكديگر كمک كنيد كه همه به يک اندازه و يكسان داشته باشيد. در حال حاضر شما اضافی داريد؛ بنابراين، میتوانيد به ايشان كمک كنيد. در آينده نيز اگر شما احتياج داشته باشيد، آنان نياز شما را برآورده خواهند كرد. به اين ترتيب، هر کس به اندازهٔ احتياج خود خواهد داشت.15به یاد آوريد كلام خدا را كه در اين باره میفرمايد: «آن كه زياد جمع كرد، زيادی نداشت، و آن كه كم جمع كرد، كمبود نداشت.» پس شما نيز بايد شريک نيازهای ديگران بشويد.
تيطوس نزد قرنتيان میرود
16خدا را شكر كه او در دل تيطوس نيز همان علاقه را ايجاد كرده كه ما نسبت به شما داريم.17وقتی از او خواهش كردم كه نزد شما بيايد، با شادی پذيرفت. در واقع، او چنان مشتاق ديدار شما بود كه خود از قبل تصميم به آمدن داشت.18همراه تيطوس، برادر ديگری را نيز میفرستم كه همهٔ كليساها او را به خاطر خدماتش به خداوند و موعظهٔ پيغام انجيل، میشناسند و احترام میگذارند.19كليساها نه فقط او را احترام میكنند، بلكه او را به عنوان همسفر ما تعيين كردهاند تا با هم، اين هدايا را به اورشليم ببريم. اين خدمت باعث جلال خداوند خواهد شد و نيز ميزان علاقهٔ ما را برای كمک به مؤمنين نيازمند، نشان میدهد.20در ضمن وقتی با هم سفر كنيم، ديگر كسی به ما سوءظن نخواهد داشت، زيرا مواظبيم كه مبادا كسی دربارهٔ نحوهٔ جمعآوری و استفاده از اين هدايای سخاوتمندانه، از ما ايراد بگيرد.21البته خدا میداند كه ما درستكاريم؛ اما میخواهيم ديگران نيز اين را بدانند. از اينروست كه چنين ترتيبی دادهايم.22برادر ديگری را نيز نزد شما میفرستم كه همواره كوشايی و جديت او را در خدمات و كارهای گوناگون ديدهايم. حال كه ميزان علاقه و تمايل شما را برای كمک به ديگران به او گفتهام، اشتياقش برای آمدن نزد شما بيشتر شده است.23اما اگر كسی بپرسد كه تيطوس كيست، بگوييد كه او همكار من است و برای كمک به شما آمده است. دربارهٔ آن دو برادر نيز میتوانيد بگوييد كه نمايندگان كليساهای اين منطقه هستند و همواره باعث افتخار نام مسيح بودهاند.24پس خواهش میكنم محبتی را كه نسبت به من داريد، به ايشان نيز ابراز داريد و از آنان به گرمی پذيرايی كنيد تا همهٔ كليساها بدانند كه بیدليل به شما افتخار نكردهايم.