2Now I commend you because you remember me in everything and maintain the traditions even as I delivered them to you. (1Co 4:17; 1Th 3:6; 1Th 4:1; 2Th 2:15; 2Th 3:6)3But I want you to understand that the head of every man is Christ, the head of a wife[1] is her husband,[2] and the head of Christ is God. (Ge 3:16; 1Co 3:23; Eph 1:22; Eph 4:15; Eph 5:23; Col 1:18)4Every man who prays or prophesies with his head covered dishonors his head,5but every wife[3] who prays or prophesies with her head uncovered dishonors her head, since it is the same as if her head were shaven. (Nu 5:18; De 21:12; Lu 2:36; Ac 21:9; 1Co 14:34)6For if a wife will not cover her head, then she should cut her hair short. But since it is disgraceful for a wife to cut off her hair or shave her head, let her cover her head.7For a man ought not to cover his head, since he is the image and glory of God, but woman is the glory of man. (Ge 1:26; Pr 12:4)8For man was not made from woman, but woman from man. (Ge 2:21; 1Ti 2:13)9Neither was man created for woman, but woman for man. (Ge 2:18)10That is why a wife ought to have a symbol of authority on her head, because of the angels.[4]11Nevertheless, in the Lord woman is not independent of man nor man of woman; (Ga 3:28)12for as woman was made from man, so man is now born of woman. And all things are from God. (Ro 11:36)13Judge for yourselves: is it proper for a wife to pray to God with her head uncovered?14Does not nature itself teach you that if a man wears long hair it is a disgrace for him,15but if a woman has long hair, it is her glory? For her hair is given to her for a covering.16If anyone is inclined to be contentious, we have no such practice, nor do the churches of God. (1Co 7:17; 1Co 10:32; 1Th 2:14; 2Th 1:4; 1Ti 6:3)
The Lord’s Supper
17But in the following instructions I do not commend you, because when you come together it is not for the better but for the worse.18For, in the first place, when you come together as a church, I hear that there are divisions among you. And I believe it in part,[5] (1Co 1:10; 1Co 3:3)19for there must be factions among you in order that those who are genuine among you may be recognized. (De 13:3; Mt 18:7; Lu 17:1; Ac 20:30; 1Ti 4:1; 2Pe 2:1; 1Jo 2:19)20When you come together, it is not the Lord’s supper that you eat.21For in eating, each one goes ahead with his own meal. One goes hungry, another gets drunk. (2Pe 2:13; Jud 1:12)22What! Do you not have houses to eat and drink in? Or do you despise the church of God and humiliate those who have nothing? What shall I say to you? Shall I commend you in this? No, I will not. (Pr 17:5; Ac 20:28; Jas 2:6)23For I received from the Lord what I also delivered to you, that the Lord Jesus on the night when he was betrayed took bread, (Mt 26:26; Mr 14:22; Lu 22:19; 1Co 15:3; Ga 1:12)24and when he had given thanks, he broke it, and said, “This is my body, which is for[6] you. Do this in remembrance of me.”[7]25In the same way also he took the cup, after supper, saying, “This cup is the new covenant in my blood. Do this, as often as you drink it, in remembrance of me.”26For as often as you eat this bread and drink the cup, you proclaim the Lord’s death until he comes. (Joh 21:22)27Whoever, therefore, eats the bread or drinks the cup of the Lord in an unworthy manner will be guilty concerning the body and blood of the Lord. (Nu 9:10; Nu 9:13; Joh 6:51; Joh 6:53; Joh 13:27)28Let a person examine himself, then, and so eat of the bread and drink of the cup. (2Co 13:5; Ga 6:4)29For anyone who eats and drinks without discerning the body eats and drinks judgment on himself.30That is why many of you are weak and ill, and some have died.[8] (Mt 27:52)31But if we judged[9] ourselves truly, we would not be judged. (1Jo 1:9)32But when we are judged by the Lord, we are disciplined[10] so that we may not be condemned along with the world. (Pr 3:11; Ro 5:16)33So then, my brothers,[11] when you come together to eat, wait for[12] one another—34if anyone is hungry, let him eat at home—so that when you come together it will not be for judgment. About the other things I will give directions when I come. (1Co 4:19; 1Co 7:17; 1Co 11:21; 1Co 11:22; Tit 1:5)
1 Corinthians 11
کتاب مقدس، ترجمۀ معاصر
from Biblica1پس از من سرمشق بگيريد، چنانكه من نيز از مسيح سرمشق میگيرم.
پوشيده بودن سر زنان به هنگام عبادت
2برادران عزيز، بسيار شادم از اينكه هر چه به شما آموختم، به یاد داريد و به آنها عمل میكنيد.3اما میخواهم اين موضوع را نيز يادآور شوم كه هر زن بايد از شوهر خود اطاعت كند، و شوهر نيز از مسيح، همانطور كه مسيح هم از خدا اطاعت میكند.4به همين دليل اگر در جلسهای مردی با سر پوشيده، دعا يا نبوت كند، به مسيح بیاحترامی كرده است، زيرا اين پوشش يا كلاه نشانهٔ اطاعت از انسانهاست.5همچنين اگر زنی در جلسهای، با سر برهنه دعا يا نبوت كند، به شوهرش بیاحترامی كرده است، زيرا اين مانند آنست كه زن سرش را بتراشد.6اگر زن نمیخواهد سر خود را بپوشاند، بايد موی سرش را بتراشد؛ و اگر از اين عمل خجالت میكشد، پس بايد سر خود را بپوشاند.7اما مرد نبايد به هنگام عبادت، سر خود را بپوشاند و يا كلاهی بر سر داشته باشد. مرد، جلال و شكوه خداست و به شكل او آفريده شده. زن نيز جلال و شكوه مرد میباشد.8نخستين مرد، از زن بوجود نيامد، بلكه اولين زن از مرد بوجود آمد.9در ضمن، نخستين مرد كه«آدم» بود، برای«حوا» آفريده نشد، بلكه حوا برای آدم آفريده شد.10پس زن بايد سر خود را بپوشاند تا نشان دهد كه مطيع شوهرش میباشد. اين واقعيتی است كه حتی فرشتگان به آن توجه دارند و به سبب آن شادند.11اما به یاد داشته باشيد كه در طرح الهی، زن و مرد به يكديگر احتياج دارند.12زيرا با اينكه اولين زن از مرد بوجود آمد، ولی از آن پس، تمام مردها از زن بوجود آمدهاند. اما به هر حال مرد و زن هر دو از خالق خود، خدا میباشند.13حال، نظر خودتان در اين باره چيست؟ آيا درست است كه يک زن در يک جمع، بدون پوشش سر دعا كند؟14-15آيا خود غريزه و طبيعت، به ما نمیآموزد كه سر زن بايد پوشيده باشد؟ زيرا زنها به موی بلند خود افتخار میكنند، چون مو به عنوان پوشش به ايشان داده شده است. در حالی که موی بلند برای مردها عيب است.16اما اگر كسی میخواهد در اين باره بحث و مجادله كند، تنها چيزی كه میتوانم به او بگويم اينست كه ما هميشه اين را تعليم دادهايم كه زن به هنگام دعا يا نبوت، بايد سر خود را بپوشاند. تمام كليساها نيز در اين امر توافق دارند.
نحوهٔ شركت در شام خداوند
17میخواهم شما را برای رفتار ناپسندتان سرزنش كنم. زيرا شنيدهام كه وقتی برای شركت در شام خداوند گرد میآييد، ضرری كه به شما وارد میآيد، بيش از نفع آن است.18میشنوم كه در جلساتتان بحث و مجادله درمیگيرد و دو دستگی بوجود میآيد، و تا حدی اين گفتهها را باور میكنم.19لابد فكر میكنيد كه اين بحثها و اختلافات لازم است، چون باعث میشود كه همه بدانند حق با كيست.20وقتی برای خوردن دور هم جمع میشويد، آنچه میخوريد در واقع شام خداوند نيست،21بلكه شام خودتان است. زيرا شنيدهام كه بعضی بدون آنكه منتظر ديگران باشند، با عجله و تا آنجا كه میتوانند، خوراكها را میبلعند و برای بقيه چيزی نمیگذارند. پس به يكی خوراک كافی نمیرسد و گرسنه میماند، در حالی که ديگری آنقدر خورده و نوشيده كه مست شده است.22واقعاً تعجب میكنم! آيا اين راست است؟ مگر نمیتوانيد خوراكتان را در خانه بخوريد تا باعث بیحرمتی كليسا نشويد و فقرا را كه نمیتوانند با خود خوراک بياورند، خجالتزده نسازيد؟ به شما چه بگويم؟ آيا شما را تحسين كنم؟ هرگز!23اين است آنچه خود خداوندمان عيسی مسيح دربارهٔ اين شام فرموده است و من هم قبلاً آن را به شما تعليم دادهام: خداوند ما عيسی، در شبی كه يهودا به او خيانت كرد، نان را به دست گرفت،24و پس از شكرگزاری، آن را پاره كرد و به شاگردان خود داد و گفت: «اين را بگيريد و بخوريد. اين بدن من است كه در راه شما فدا میكنم. اين آيين را به ياد من نگاه داريد.»25همچنين پس از شام، پياله را به دست گرفت و فرمود: «اين پياله، نشان پيمان تازهای است ميان خدا و شما، كه با خون من بسته شده است. هرگاه از آن مینوشيد، به یاد من باشيد.»26به اين ترتيب، هر بار كه اين نان را میخوريد و از اين پياله مینوشيد، در واقع اين حقيقت را اعلام میكنيد كه مسيح برای نجات شما، جان خود را فدا كرده است. پس تا زمان بازگشت خداوند، اين آيين را نگاه داريد.27بنابراين، اگر كسی به طور ناشايست از اين نان بخورد و از اين پياله بنوشد، به بدن و خون خداوندمان عيسی مسيح بیاحترامی كرده و نسبت به آنها مرتكب گناه شده است.28به همين دليل است كه شخص پيش از شركت در اين آيين، بايد با دقت خود را امتحان كند تا ببيند آيا شايستگی برای شركت در آن را دارد يا نه.29زيرا اگر كسی به طور ناشايسته از نان بخورد و از پياله بنوشد، يعنی تشخيص ندهد كه بدن مسيح همان كليساست، با شركت در اين آيين، خود را در نظر خدا محكوم كرده است، چون به مرگ مسيح بیحرمتی نموده است.30از اينروست كه بسياری از شما ضعيف و بيمارند و حتی بعضی مردهاند.31اما اگر خود را امتحان كنيد، ديگر خدا شما را محكوم و تنبيه نخواهد نمود.32اما حتی اگر خداوند ما را محكوم و تنبيه كند، به اين منظور است كه در آينده با ساير مردم دنيا مورد محاكمه و داوری قرار نگيريم.33پس ای برادران عزيز، هنگامی كه برای شام خداوندمان عيسی مسيح جمع میشويد، صبر كنيد تا ديگران هم بيايند.34اگر كسی خيلی گرسنه است، در خانه بخورد تا وقتی با ديگران جمع میشود، باعث محكوميت و مجازات خود نشود. وقتی آمدم، به مسايل ديگر نيز رسيدگی خواهم كرد.