Matouš 4

Český ekumenický překlad

od Česká biblická společnost
1  Tehdy byl Ježíš Duchem vyveden na poušť, aby byl pokoušen od ďábla.2  Postil se čtyřicet dní a čtyřicet nocí, až nakonec vyhladověl.3  Tu přistoupil pokušitel a řekl mu: „Jsi-li Syn Boží, řekni, ať z těchto kamenů jsou chleby.“4  On však odpověděl: „Je psáno: ‚Ne jenom chlebem bude člověk živ, ale každým slovem, které vychází z Božích úst.‘“5  Tu ho vezme ďábel do svatého města, postaví ho na vrcholek chrámu6  a řekne mu: „Jsi-li Syn Boží, vrhni se dolů; vždyť je psáno: ‚Svým andělům dá příkaz a na ruce tě vezmou, abys nenarazil nohou na kámen!‘“ 7  Ježíš mu pravil: „Je také psáno: ‚Nebudeš pokoušet Hospodina, Boha svého.‘“8  Pak ho ďábel vezme na velmi vysokou horu, ukáže mu všechna království světa i jejich slávu9  a řekne mu: „Toto všechno ti dám, padneš-li přede mnou a budeš se mi klanět.“10  Tu mu Ježíš odpoví: „Jdi z cesty, satane; neboť je psáno: ‚Hospodinu, Bohu svému, se budeš klanět a jeho jediného uctívat.‘“11  V té chvíli ho ďábel opustil, a hle, andělé přistoupili a obsluhovali ho. 12  Když Ježíš uslyšel, že Jan je uvězněn, odebral se do Galileje.13  Opustil Nazaret a usadil se v Kafarnaum při moři, v území Zabulón a Neftalím,14  aby se splnilo, co je řečeno ústy proroka Izaiáše: 15  ‚Země Zabulón a Neftalím, směrem k moři, za Jordánem, Galilea pohanů – 16  lid bydlící v temnotách uvidí veliké světlo; světlo vzejde těm, kdo seděli v krajině stínu smrti.‘ 17  Od té chvíle začal Ježíš kázat: „Čiňte pokání, neboť se přiblížilo království nebeské.“ 18  Když procházel podél Galilejského moře, uviděl dva bratry, Šimona, zvaného Petr, a jeho bratra Ondřeje, jak vrhají síť do moře; byli totiž rybáři.19  Řekl jim: „Pojďte za mnou a učiním z vás rybáře lidí.“20  Oni hned zanechali sítě a šli za ním.21  O něco dále uviděl jiné dva bratry, Jakuba Zebedeova a jeho bratra Jana, jak na lodi se svým otcem Zebedeem spravují sítě; a povolal je.22  Ihned opustili loď i svého otce a šli za ním. 23  Ježíš chodil po celé Galileji, učil v jejich synagógách, kázal evangelium království Božího a uzdravoval každou nemoc a každou chorobu v lidu.24  Pověst o něm se roznesla po celé Sýrii; přinášeli k němu všechny nemocné, postižené rozličnými neduhy a trápením, posedlé, náměsíčné, ochrnuté, a uzdravoval je.25  A velké zástupy z Galileje, Desítiměstí, z Jeruzaléma, Judska i ze Zajordání ho následovaly. 

Matouš 4

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 Darauf wurde Jesus vom Geist in die Wüste geführt, damit er vom Teufel[1] versucht würde. (Gn 3,15; 1Kr 19,8; Ez 1,20; Sk 8,29; Ř 8,24; Žd 2,18)2 Und als er 40 Tage und 40 Nächte gefastet hatte, war er zuletzt hungrig. (L 4,2)3 Und der Versucher trat zu ihm und sprach: Wenn du Gottes Sohn bist, so sprich, dass diese Steine Brot werden! (Jb 1,9; Zj 12,9)4 Er aber antwortete und sprach: Es steht geschrieben: »Der Mensch lebt nicht vom Brot allein, sondern von einem jeden Wort, das aus dem Mund Gottes hervorgeht!«[2] (Dt 8,3; Iz 8,20; Iz 55,3; J 4,34; Ef 6,17)5 Darauf nimmt ihn der Teufel mit sich in die heilige Stadt und stellt ihn auf die Zinne des Tempels (L 4,9)6 und spricht zu ihm: Wenn du Gottes Sohn bist, so stürze dich hinab; denn es steht geschrieben: »Er wird seinen Engeln deinetwegen Befehl geben, und sie werden dich auf den Händen tragen, damit du deinen Fuß nicht etwa an einen Stein stößt«.[3] (Ž 91,11)7 Da sprach Jesus zu ihm: Wiederum steht geschrieben: »Du sollst den Herrn, deinen Gott, nicht versuchen!«[4] (Dt 6,16; Ž 95,9)8 Wiederum nimmt ihn der Teufel mit auf einen sehr hohen Berg und zeigt ihm alle Reiche der Welt und ihre Herrlichkeit (L 4,5)9 und spricht zu ihm: Dieses alles will ich dir geben, wenn du niederfällst und mich anbetest! (Mt 16,26)10 Da spricht Jesus zu ihm: Weiche, Satan! Denn es steht geschrieben: »Du sollst den Herrn, deinen Gott, anbeten und ihm allein dienen!«[5] (Dt 6,13; Dt 10,20; 1S 7,3; 1Kr 18,21; Za 3,2; Mt 16,23; Mk 12,29)11 Da verließ ihn der Teufel; und siehe, Engel traten hinzu und dienten ihm. (L 22,43; Jk 4,7)12 Als aber Jesus hörte, dass Johannes gefangen gesetzt worden war, zog er weg nach Galiläa. (L 3,20; J 3,24)13 Und er verließ Nazareth, kam und ließ sich in Kapernaum nieder, das am See[6] liegt, im Gebiet von Sebulon und Naphtali, (Jz 19,10; Mt 8,5; Mt 11,23; L 4,23; J 2,12)14 damit erfüllt würde, was durch den Propheten Jesaja gesagt ist, der spricht: (Mt 1,22; Mt 8,17; L 24,44)15 »Das Land Sebulon und das Land Naphtali, am Weg des Sees, jenseits des Jordan, das Galiläa der Heiden[7], (Ř 1,18; Ř 9,1; Ř 11,1; Ef 2,11)16 das Volk, das in der Finsternis wohnte, hat ein großes Licht gesehen, und denen, die im Land des Todesschattens wohnten, ist ein Licht aufgegangen«.[8] (Iz 8,23; Iz 29,18; Iz 42,7; L 1,79; Sk 26,18)17 Von da an begann Jesus zu verkündigen und zu sprechen: Tut Buße, denn das Reich der Himmel ist nahe herbeigekommen! (Mt 3,2; Mt 12,28; Mk 1,14)18 Als Jesus aber am See von Galiläa entlangging, sah er zwei Brüder, Simon, genannt Petrus, und dessen Bruder Andreas; die warfen das Netz in den See, denn sie waren Fischer. (Mt 16,17; J 1,40; J 21,3)19 Und er spricht zu ihnen: Folgt mir nach, und ich will euch zu Menschenfischern machen! (Mt 8,22; Mt 9,9)20 Da verließen sie sogleich die Netze und folgten ihm nach. (Ga 1,16)21 Und als er von dort weiterging, sah er in einem Schiff zwei andere Brüder, Jakobus, den Sohn des Zebedäus, und dessen Bruder Johannes, mit ihrem Vater Zebedäus ihre Netze flicken; und er berief sie. (Mk 3,17)22 Da verließen sie sogleich das Schiff und ihren Vater und folgten ihm nach. (Mt 10,37)23 Und Jesus durchzog ganz Galiläa, lehrte in ihren Synagogen[9] und verkündigte das Evangelium[10] von dem Reich und heilte alle Krankheiten und alle Gebrechen im Volk. (Mk 1,39; L 7,22; J 18,20; Sk 10,38)24 Und sein Ruf verbreitete sich in ganz Syrien; und sie brachten alle Kranken zu ihm, die von mancherlei Krankheiten und Schmerzen geplagt waren, und Besessene und Mondsüchtige und Lahme; und er heilte sie. (Mt 8,16; Mt 8,28; Mt 9,2; Mt 17,15; Mk 7,26)25 Und es folgte ihm eine große Volksmenge nach aus Galiläa und aus dem Gebiet der Zehn Städte und aus Jerusalem und Judäa und von jenseits des Jordan. (Mk 3,7; Mk 5,20)