1А какво ще кажем за Авраам, нашия баща по плът, какво стана при него?2Ако Авраам беше оправдан с делата си, той щеше да има с какво да се похвали, но не и пред Бога.3А какво казва Писанието? „Авраам повярва на Бога и това му бе зачетено за оправдание.“ (Бит 15:6; Гал 3:6; Як 2:23)4Защото заплатата на онзи, който работи, се смята не за милост, а като нещо, което му се полага.5Ако обаче някой няма дела, но вярва в Този, Който оправдава дори нечестивия, на него вярата му се зачита за оправдаване.6Давид също нарича блажен онзи човек, на когото Бог зачита оправдаване без дела по закона:7„Блажени онези, чието беззаконие е простено и чийто грях е покрит! (Пс 32:1)8Блажен е онзи човек, на когото Господ няма да вмени грях.“9И тъй, това блаженство само за обрязани ли е, или и за необрязани? Понеже казваме, че вярата бе зачетена на Авраам за оправдаване. (Бит 15:6; Гал 3:6; Як 2:23)10Но кога бе зачетена: когато беше обрязан или преди обрязването? Не след обрязването, а преди обрязването.11И знака на обрязването той получи като печат на оправдаването чрез вярата, която имаше преди да се обреже, за да бъде баща на всички, които са повярвали, без да са обрязани, така че и на тях да се зачете оправдаването. (Бит 17:10; Рим 3:30)12Той е баща и на обрязаните, които не само са обрязани, но и вървят по стъпките на вярата, която нашият баща Авраам имаше още преди обрязването си.
Вярата в Божието обещание
13Защото обещанието към Авраам и към потомството му – да бъде наследник на света, се даде не чрез закона, а чрез оправдаване посредством вяра. (Бит 12:7; Бит 17:4; Гал 3:29; Сир 44:19)14Ако привържениците на закона са наследници, вярата губи смисъл и обещанието се обезсилва, (Гал 3:18)15тъй като законът поражда гняв, а където пък няма закон, няма и престъпление. (Рим 5:13; Рим 7:8)16Ето защо оправдаването е поради вяра, за да бъде по милост. Така и обещанието ще има сила за всички, които не само по Закон, но и по вяра са потомци на Авраам, който е баща на всички нас, (Гал 3:7)17както е писано: Направих те баща на много народи – пред Бога, в Когото той повярва, Който съживява мъртвите и зове към съществуване несъществуващото. (Бит 17:5; 2 Кор 1:9)18И когато нямаше никаква надежда, Авраам повярва с надежда, че ще стане баща на много народи, според казаното: „Толкова многобройно ще бъде потомството ти.“ (Бит 15:5)19И макар вече стогодишен, той не отслабна във вярата, когато се замисли за тялото си, от което животът почти си бе отишъл, и за мъртвата утроба на Сарра. (Бит 17:17)20Той не се усъмни поради неверие в Божието обещание, а остана твърд във вярата, като въздаде слава на Бога,21напълно уверен, че което Бог е обещал, Той има сила и да го изпълни.22Затова и вярата му се зачете за оправдаване. (Рим 4:3; Рим 4:9)23Но не само за него е писано, че му е зачетена,24но и за нас. Ще се зачете и на нас, вярващите в Онзи, Който възкреси от мъртвите Иисус Христос, нашия Господ – (1 Пет 1:21)25предаден за нашите грехове и възкръснал за наше оправдаване. (Ис 53:5; Ис 53:11)
Abraham als Vater derer, die durch Glauben gerecht werden
1Was wollen wir denn sagen, dass Abraham, unser Vater, nach dem Fleisch erlangt hat? (Ис 51:2)2Wenn nämlich Abraham aus Werken gerechtfertigt worden ist, hat er zwar Ruhm, aber nicht vor Gott. (Рим 3:27; 1 Кор 1:29)3Denn was sagt die Schrift? »Abraham aber glaubte Gott, und das wurde ihm als Gerechtigkeit angerechnet«.[1] (Бит 15:6; Як 2:23)4Wer aber Werke verrichtet, dem wird der Lohn nicht aufgrund von Gnade angerechnet, sondern aufgrund der Verpflichtung; (Рим 11:6)5wer dagegen keine Werke verrichtet, sondern an den glaubt, der den Gottlosen rechtfertigt, dem wird sein Glaube als Gerechtigkeit angerechnet. (Ав 2:4; Фил 3:9)6Ebenso preist auch David den Menschen glückselig, dem Gott ohne Werke Gerechtigkeit anrechnet: (Ер 23:6)7»Glückselig sind die, deren Gesetzlosigkeiten vergeben und deren Sünden zugedeckt sind; (Пс 32:1; Ис 44:22)8glückselig ist der Mann, dem der Herr die Sünde nicht anrechnet!«[2] (Пс 32:1; Ис 53:10; 1 Пет 2:24; 1 Пет 3:18)9Gilt nun diese Seligpreisung den Beschnittenen oder auch den Unbeschnittenen? Wir sagen ja, dass dem Abraham der Glaube als Gerechtigkeit angerechnet worden ist. (Гал 3:6)10Wie wurde er ihm nun angerechnet? Als er beschnitten oder als er noch unbeschnitten war? Nicht als er beschnitten, sondern als er noch unbeschnitten war! (Бит 15:5)11Und er empfing das Zeichen der Beschneidung als Siegel der Gerechtigkeit des Glaubens, den er schon im unbeschnittenen Zustand hatte, damit er ein Vater aller unbeschnittenen Gläubigen sei, damit auch ihnen die Gerechtigkeit angerechnet werde; (Бит 17:4; Бит 17:10; Гал 3:6)12und auch ein Vater der Beschnittenen, die nicht nur aus der Beschneidung sind, sondern die auch wandeln in den Fußstapfen des Glaubens, den unser Vater Abraham hatte, als er noch unbeschnitten war. (Лк 19:9; Йн 8:39)13Denn nicht durch das Gesetz erhielt Abraham und sein Same die Verheißung, dass er Erbe der Welt sein solle, sondern durch die Gerechtigkeit des Glaubens. (Бит 17:4; Бит 22:16; Пс 2:8; Д А 3:25)14Denn wenn die vom Gesetz Erben sind, so ist der Glaube wertlos geworden und die Verheißung unwirksam gemacht. (Гал 3:18)15Das Gesetz bewirkt nämlich Zorn; denn wo kein Gesetz ist, da ist auch keine Übertretung. (Рим 5:20; 1 Кор 15:56; 1 Йн 3:4)16Darum ist es aus Glauben, damit es aufgrund von Gnade sei, auf dass die Verheißung dem ganzen Samen[3] sicher sei, nicht nur demjenigen aus dem Gesetz, sondern auch dem aus dem Glauben Abrahams, der unser aller Vater ist (Гал 3:7; Гал 3:29; Еф 2:8)17wie geschrieben steht: »Ich habe dich zum Vater vieler Völker gemacht«[4], vor Gott, dem er glaubte, der die Toten lebendig macht und dem ruft, was nicht ist, als wäre es da. (Бит 17:5; Пс 33:9; Йн 5:21; Евр 11:19)18Er hat da, wo nichts zu hoffen war, auf Hoffnung hin geglaubt, dass er ein Vater vieler Völker werde, gemäß der Zusage: »So soll dein Same sein!«[5] (Бит 15:5; Ез 37:9)19Und er wurde nicht schwach im Glauben und zog nicht seinen Leib in Betracht, der schon erstorben war, weil er fast hundertjährig war; auch nicht den erstorbenen Mutterleib der Sara. (Бит 17:17; Евр 11:11)20Er zweifelte nicht an der Verheißung Gottes durch Unglauben, sondern wurde stark durch den Glauben, indem er Gott die Ehre gab (2 Цар 7:28; Йн 3:33)21und völlig überzeugt war, dass Er das, was Er verheißen hat, auch zu tun vermag. (Пс 115:3; Ер 32:17; Лк 1:37)22Darum wurde es ihm auch als Gerechtigkeit angerechnet. (Рим 4:3; Рим 4:6)23Es steht aber nicht allein um seinetwillen geschrieben, dass es ihm angerechnet worden ist, (Рим 15:4; 1 Кор 9:10; 2 Тим 3:16)24sondern auch um unsertwillen, denen es angerechnet werden soll, wenn wir an den glauben, der unseren Herrn Jesus aus den Toten auferweckt hat, (Д А 2:39; 1 Кор 10:11; 1 Пет 1:21)25ihn, der um unserer Übertretungen willen dahingegeben und um unserer Rechtfertigung willen auferweckt worden ist. (Ис 53:5; 1 Кор 15:17; 2 Кор 5:21; Гал 3:13; Евр 9:28)