1En los días de David hubo hambre por tres años consecutivos, y buscó David el rostro de YHVH; y dijo YHVH: Es a causa de Saúl, a causa de esa casa sanguinaria que dio muerte a los gabaonitas.2Y el rey llamó a los gabaonitas y habló con ellos. (Los gabaonitas no eran de los hijos de Israel, sino del remanente de los amorreos, y los hijos de Israel le habían jurado la paz, pero Saúl había procurado matarlos en su celo por los hijos de Israel y de Judá.)3Dijo pues David a los gabaonitas: ¿Qué puedo hacer por vosotros, y con qué os haré compensación para que bendigáis la heredad de YHVH?4Y los gabaonitas le respondieron: No nos importa la plata ni el oro de Saúl o de su casa, ni nos corresponde dar muerte a nadie en Israel. Y él dijo: Haré por vosotros lo que digáis.5Y dijeron al rey: Del hombre que nos consumió y trató de exterminarnos para que no quedáramos dentro del territorio de Israel,6se nos entreguen siete varones de entre sus hijos, y los ahorcaremos delante de YHVH en Gabaa de Saúl, el escogido de YHVH. Y el rey dijo: Los entregaré.7Pero el rey se compadeció de Mefi-boset ben Jonatán, hijo de Saúl, a causa del juramento que David y Jonatán ben Saúl se habían hecho en nombre de YHVH.8Y tomó el rey a los dos hijos de Rizpa hija de Aja, que había dado a luz a Saúl: Armoni y Mefi-boset, y a los cinco hijos de Mical hija de Saúl, los cuales había dado a luz a Adriel ben Barzilai meolatita.9Y los entregó en manos de los gabaonitas, quienes los ahorcaron en el monte delante de YHVH. Y así murieron juntos aquellos siete, los cuales fueron muertos en los primeros días de la siega, al comienzo de la cosecha de la cebada.10Entonces Rizpa hija de Aja tomó una tela de saco y se la extendió sobre una roca, desde el comienzo de la siega hasta que cayó sobre ellos agua de los cielos, y no dejó que ninguna ave de los cielos se posara sobre ellos de día, ni las fieras del campo por la noche.11Y cuando le informaron a David lo que hacía Rizpa hija de Aja, concubina de Saúl,12fue David y tomó los huesos de Saúl y los huesos de su hijo Jonatán de los hombres de Jabes Galaad, quienes los habían quitado furtivamente de la plaza de Bet-san, donde los filisteos los habían colgado el día en que los filisteos mataron a Saúl en Gilboa,13e hizo subir de allí los huesos de Saúl y los huesos de su hijo Jonatán, y recogiendo los huesos de los que habían sido ahorcados,14los sepultaron con los huesos de Saúl y de su hijo Jonatán en tierra de Benjamín, en Zela, en el sepulcro de su padre Cis, haciéndose todo lo que el rey había ordenado. Después de eso, ’Elohim quedó aplacado respecto a la tierra.15De nuevo hubo guerra de los filisteos contra Israel. Y bajó David con sus siervos, y mientras luchaban contra los filisteos, David se cansó.16E Isbi-benob, que era uno de los hijos de Rafah, cuya lanza pesaba trescientos siclos de bronce, y estaba ceñido con una espada nueva, se dispuso a matar a David.17Pero Abisai hijo de Sarvia lo ayudó, e hirió al filisteo y lo mató. Entonces los hombres de David le juraron diciendo: ¡No saldrás más con nosotros a la batalla, no sea que se apague la antorcha de Israel!18Después de esto, sucedió que se volvió a levantar guerra en Gob contra los filisteos; y Sibecai husatita mató a Saf, que era otro de los hijos de Rafah.19Otra vez hubo guerra en Gob con los filisteos, y Elhanán ben Jaare-oregim, de Bet-léhem, mató a Goliat geteo, el asta de cuya lanza era como el rodillo de un telar.20Y hubo guerra nuevamente en Gat, donde había un hombre de gran estatura que tenía seis dedos en cada mano y seis dedos en cada pie, veinticuatro en total. También éste era hijo de Rafah.21Y cuando desafió a Israel, lo mató Jonatán ben Simea, hermano de David.22Estos cuatro eran hijos de Rafah en Gat, y cayeron por la mano de David, y por la mano de sus siervos.
1Gedurende Davids regering heerste drie jaar lang een hongersnood en David bad daarom veel. Toen zei de HERE: ‘De oorzaak van de hongersnood ligt in de schuld van Saul en zijn familie, want zij vermoordden destijds de Gibeonieten.’2David liet de Gibeonieten bij zich komen. Zij hoorden niet bij het volk Israël, maar waren nakomelingen van de Amorieten. Israël had gezworen hen niet te doden, maar Saul had in zijn ijver voor het volk van Israël en Juda getracht hen uit te roeien.3David vroeg hun: ‘Wat kan ik doen om onze schuld tegenover u weg te nemen en hoe kan ik u overhalen Gods volk te zegenen?’4‘Wel, geld zal niet helpen,’ meenden de Gibeonieten, ‘en wij willen ook niet dat uit vergelding Israëlieten worden gedood.’ ‘Maar wat kan ik dan wel voor u doen?’ vroeg David.5-6Hun antwoord luidde: ‘Geef ons zeven zonen van Saul, de man die zijn uiterste best deed ons te vernietigen. Wij zullen hen voor de HERE in Gibeon, de stad van koning Saul, ophangen.’ De koning stemde daarmee in.7Hij spaarde Jonatans zoon Mefiboset, die een kleinzoon van Saul was, wegens de eed tussen hem en Jonatan.8Maar hij gaf hun de twee zonen van Rispa, Armoni en Mefiboset, kleinzonen van Saul via zijn vrouw Ajja. Tevens gaf hij hun de vijf geadopteerde zonen van Merab, Sauls oudste dochter die getrouwd was met Adriël, de zoon van Barzillai uit Mechola.9De mannen van Gibeon hingen hen op de berg op voor de ogen van de HERE. Zo stierven zij alle zeven tegelijk bij het begin van de gerstoogst.10Toen spreidde Rispa, de moeder van twee van de mannen, een stuk grove stof over de rotsbodem uit en sliep daar een halfjaar gedurende de oogsttijd om te voorkomen dat overdag de gieren en ʼs nachts de wilde dieren de lijken verscheurden en opvraten.11Toen David hoorde wat Rispa, de dochter van Ajja en de bijvrouw van Saul, had gedaan,12-14zorgde hij ervoor dat de beenderen van de mannen werden begraven in het graf van Sauls vader Kis. Tegelijkertijd stuurde hij mannen naar Jabes in Gilead om de beenderen van Saul en Jonatan daar weg te halen. De mannen van Jabes hadden de lijken destijds van het stadsplein in Bet-San weggehaald, waar de Filistijnen ze hadden opgehangen nadat zij waren gesneuveld op de berg Gilboa. Zo werd hun gebeente naar hem toegebracht. En eindelijk verhoorde God de gebeden en kwam er een einde aan de hongersnood.15Rond diezelfde tijd waren de Filistijnen weer in oorlog met Israël. Toen hij en zijn mannen volop in het gevecht waren gewikkeld, raakte David uitgeput.16Jisbi-Benob, een reus wiens speerpunt meer dan zes kilo woog en die in een volledig nieuwe wapenrusting rondliep, wist bij David in de buurt te komen en stond op het punt hem te doden.17Abisaï, de zoon van Seruja, zag echter wat er gebeurde. Hij schoot eropaf en doodde de Filistijn. Daarna zwoeren Davids mannen: ‘U gaat niet meer mee als er moet worden gevochten! We mogen niet het risico lopen dat het licht van Israël wordt gedoofd!’18Enige tijd later, tijdens een treffen met de Filistijnen bij Gob, doodde de Chusatiet Sibbechai een andere reus, Saf genaamd.19Nog later werd op diezelfde plaats de Gatiet Goliat gedood door Elchanan. De schacht van de speer van deze reus was net zo groot als een weversboom!20-21En tijdens een ander treffen tussen de Filistijnen en de Israëlieten bij Gat, schold een reus met zes vingers aan elke hand en zes tenen aan elke voet Israël uit, waarna Davids neef Jonatan—de zoon van zijn broer Sima—hem doodde.22Deze reuzen waren afstammelingen van Rafa uit Gat en werden gedood door David en zijn mannen.