1-2Israels herde, du som leder Israel som en herde leder sin hjord! Gud, som tronar över keruberna, lyssna när jag ber! Visa din makt och härlighet!3Låt Efraim, Benjamin och Manasse se att du reser dig och räddar oss med din kraft.4Upprätta oss, o Gud! Se på oss i glädje och kärlek så att vi blir räddade!5Herre, du som är Gud över himmel och jord, hur länge ska du vara förargad på oss och förkasta våra böner?6Sorg och tårar har varit vår enda föda.7Du har gjort oss till åtlöje bland de folk som bor runt omkring oss. De skrattar åt oss.8Upprätta oss, o Gud. Se på oss i glädje och kärlek. Bara då blir vi räddade.9Du förde oss ut ur Egypten, som om vi hade varit en ömtålig vinstock, och du planterade oss på nytt i ett land från vilket du drivit bort alla främmande folk.10Du beredde marken och odlade den. Där slog vi rot och bredde ut oss.11Bergen täcktes med vår skugga. Vi var som stora cederträd,12som var utspridda över hela landet ända från Medelhavet till floden Eufrat.13Men nu har du brutit ner våra murar och lämnat oss utan skydd. Vem som helst som kommer förbi kan plundra oss.14Vildsvin från skogarna trampar ner våra marker, och vilda djur roffar åt sig mat från oss.15Kom tillbaka och välsigna oss, Gud, du som är Gud över himmel och jord. Se ner från himlen och ta hand om ditt vinträd!16Skydda vad du har planterat, denne son som du själv har fostrat.17Våra fiender har huggit ner oss och satt eld på oss, men de ska förgås när de ser ditt ansikte!18Styrk det folk som du har utvalt och som växt sig starkt hos dig.19Då ska vi aldrig mer överge dig! Håll oss vid liv så att vi alltid kan lova dig.20Upprätta oss, o Gud, du som är Gud över himmel och jord! Se på oss i glädje och kärlek. Bara då kan vi bli räddade.
1Ein Lied von Asaf, nach der Melodie: »Lilien als Zeugnis«.2Höre uns, Gott, du Hirte Israels, der du dein Volk[1] wie eine Herde hütest! Der du über den Keruben thronst – erscheine in deinem strahlenden Glanz!3Zeige deine Macht den Stämmen Ephraim, Benjamin und Manasse! Komm und hilf uns doch!4O Gott, richte uns, dein Volk, wieder auf! Blicke uns freundlich an, dann sind wir gerettet!5Du allmächtiger HERR und Gott, wie lange willst du noch zornig auf uns sein, obwohl wir zu dir beten?6Tränen sind unsere einzige Speise – ganze Krüge könnten wir mit ihnen füllen!7Unsere Feinde spotten über unsere Ohnmacht, sie streiten sich schon über unser Land.[2]8Allmächtiger Gott, richte uns, dein Volk, wieder auf! Blicke uns freundlich an, dann sind wir gerettet!9In Ägypten grubst du den Weinstock Israel aus; du pflanztest ihn ein in einem Land, aus dem du fremde Völker verjagt hattest.10Für ihn hast du den Boden gerodet, so dass er Wurzeln schlagen konnte und sich im ganzen Land ausbreitete.11Mit seinem Schatten bedeckte er das Gebirge, er wuchs höher als die gewaltigsten Zedern.12Seine Ranken erstreckten sich bis zum Mittelmeer, und bis an den Euphrat gelangten seine Zweige.13Warum nur hast du die schützende Mauer niedergerissen? Jetzt kann jeder, der vorüberkommt, ihn plündern!14Die Wildschweine aus dem Wald verwüsten ihn, die wilden Tiere fressen ihn kahl.15Allmächtiger Gott, wende dich uns wieder zu! Schau vom Himmel herab und rette dein Volk! Kümmere dich um diesen Weinstock,16den du selbst gepflanzt hast; sorge für den jungen Spross, den du hast aufwachsen lassen!17Unsere Feinde haben ihn abgehauen und ins Feuer geworfen; doch wenn du ihnen entgegentrittst, kommen sie um.18Beschütze den König, den du erwählt hast, den Mann[3], der durch dich erst stark wurde!19Dann wollen wir nie mehr von dir weichen. Erhalte uns am Leben, dann wollen wir dich loben.20Du allmächtiger HERR und Gott – richte uns, dein Volk, wieder auf! Blicke uns freundlich an, dann sind wir gerettet!