Йоан 13

Библия, ревизирано издание

от Bulgarian Bible Society
1 А преди празника Пасха Исус, като знаеше, че е настанал часът Му да премине от този свят към Отца, като беше възлюбил Своите, които бяха на света, докрай ги възлюби. (Мт 26:2; Мт 26:17; Мк 14:1; Мк 14:12; Лк 22:7; Йн 12:23; Йн 17:1; Йн 17:11)2 И когато беше готова вечерята, като дяволът вече беше внушил в сърцето на Юда Симонов Искариотски да Го предаде, (Лк 22:3; Йн 13:27)3 Исус, като знаеше, че Отец е предал всичко в ръцете Му и че от Бога е излязъл и при Бога отива, (Мт 11:27; Мт 28:18; Йн 3:35; Йн 8:42; Йн 16:28; Йн 17:2; Д А 2:36; 1 Кор 15:27; Евр 2:8)4 стана от вечерята, свали горните Си дрехи, взе престилка и я препаса. (Лк 17:8; Лк 22:27; Фил 2:7; Фил 2:8)5 После наля вода в умивалника и започна да мие краката на учениците и да ги изтрива с престилката, с която беше препасан.6 И когато стигна до Симон Петър, той каза: Господи, Ти ли ще ми умиеш краката? (Мт 3:14)7 Исус му отговори: Това, което Аз правя, ти сега не осъзнаваш, но после ще разбереш. (Йн 13:12)8 Петър Му каза: Ти няма да умиеш краката ми вовеки. Исус му отговори: Ако не те умия, нямаш дял с Мене. (Йн 3:5; 1 Кор 6:11; Еф 5:26; Тит 3:5; Евр 10:22)9 Симон Петър каза: Господи, не само краката ми, но и ръцете ми и главата ми.10 Исус му каза: Който се е окъпал, няма нужда да умие друго освен краката си, а целият е чист; и вие сте чисти, но не всички. (Йн 15:3)11 Защото Той знаеше кой щеше да Го предаде; затова и каза: Не всички сте чисти. (Йн 6:64)12 А като уми краката им и си взе горните дрехи, седна пак и им каза: Знаете ли какво направих?13 Вие Ме наричате Учител и Господ; и право казвате, защото съм такъв. (Мт 23:8; Мт 23:10; Лк 6:46; 1 Кор 8:6; 1 Кор 12:3; Фил 2:11)14 И така, ако Аз, Господ и Учител, ви умих краката, то и вие сте длъжни един на друг да си миете краката. (Лк 22:27; Рим 12:10; Гал 6:1; Гал 6:2; 1 Пет 5:5)15 Защото ви дадох пример да правите и вие, както Аз направих на вас. (Мт 11:29; Фил 2:5; 1 Пет 2:21; 1 Йн 2:6)16 Истина, истина ви казвам, слугата не е по-горен от господаря си, нито пратеникът е по-горен от онзи, който го е изпратил. (Мт 10:24; Лк 6:40; Йн 15:20)17 Като знаете това, блажени сте, ако го изпълнявате. (Як 1:25)18 Не говоря за всички вас; Аз зная кои съм избрал; но това стана, за да се изпълни писаното: „Който яде хляба Ми, той вдигна своята пета против Мен.“ (Пс 41:9; Пс 41:10; Мт 26:23; Йн 13:21; Д А 1:16)19 Отсега ви казвам това нещо, преди да е станало, та когато стане, да повярвате, че Аз съм Този, за Когото ви говорих. (Йн 14:29; Йн 16:4)20 Истина, истина ви казвам: Който приеме онзи, когото Аз пращам, Мене приема; и който приема Мене, приема Този, Който Ме е пратил. (Мт 10:40; Мт 25:40; Лк 10:16)21 Като каза това, Исус се развълнува в духа Си и засвидетелства: Истина, истина ви казвам, един от вас ще Ме предаде. (Мт 26:20; Мт 26:21; Мк 14:17; Мк 14:18; Лк 22:21; Йн 12:27; Д А 1:17; 1 Йн 2:19)22 Учениците се спогледаха помежду си, като недоумяваха за кого говори.23 А на трапезата един от учениците, когото Исус обичаше, се беше облегнал на скута на Исус. (Йн 19:26; Йн 20:2; Йн 21:7; Йн 21:20; Йн 21:24)24 Затова Симон Петър му кимна и му каза: Кажи ни за кого говори.25 А той, както се беше облегнал на скута на Исус, се обърна и Му каза: Господи, кой е той?26 Исус отговори: Той е онзи, за когото ще натопя залъка и ще му го дам. И така, като натопи залъка, взе и го подаде на Юда Симонов Искариотски.27 И тогава, след залъка, Сатана влезе в него. Тогава Исус му каза: Каквото вършиш, върши го по-скоро. (Лк 22:3; Йн 6:70)28 А никой от седящите на трапезата не разбра защо му каза това;29 защото някои мислеха, понеже Юда държеше касата[1], че Исус му казва: Купи каквото ни трябва за празника, или: Дай нещо на сиромасите. (Йн 12:6)30 И така, като прие залъка, Юда веднага излезе; а беше нощ.31 А когато излезе, Исус каза: Сега се прослави Човешкият Син и Бог се прослави в Него; (Йн 12:23; Йн 14:13; 1 Пет 4:11)32 и Бог ще Го прослави в Себе Си, и скоро ще Го прослави. (Йн 12:23; Йн 17:1; Йн 17:4)33 Дечица, още малко съм с вас. Ще Ме търсите и както казах на юдеите, така и на вас казвам сега – където отивам Аз, вие не можете да дойдете. (Йн 7:34; Йн 8:21)34 Нова заповед ви давам, да се обичате един друг; както Аз ви възлюбих, така и вие да се обичате един друг. (Лев 19:18; Йн 15:12; Йн 15:17; Еф 5:2; 1 Сол 4:9; Як 2:8; 1 Пет 1:22; 1 Йн 2:7; 1 Йн 2:8; 1 Йн 3:11; 1 Йн 3:23; 1 Йн 4:21)35 По това ще познаят всички, че сте Мои ученици, ако имате любов помежду си. (1 Йн 2:5; 1 Йн 4:20)36 Симон Петър Му каза: Господи, къде отиваш? Исус отговори: Където Аз отивам, ти сега не можеш да дойдеш, но по-късно ще дойдеш. (Мт 26:31; Мк 14:27; Лк 22:31; Йн 21:18; 2 Пет 1:14)37 Петър Му каза: Господи, защо да не мога да Те последвам сега? Живота[2] си ще дам за Теб.38 Исус отговори: Живота[3] си ли ще дадеш за Мен? Истина, истина ти казвам: Петелът няма да е пропял, преди да си се отрекъл три пъти от Мене. (Мт 26:33; Мк 14:29; Лк 22:33; Лк 22:34)

Йоан 13

Schlachter 2000

от Genfer Bibelgesellschaft
1 Vor dem Passahfest aber, da Jesus wusste, dass seine Stunde gekommen war, aus dieser Welt zum Vater zu gehen: Wie er die Seinen geliebt hatte, die in der Welt waren, so liebte er sie bis ans Ende. (Лк 22:7; Йн 12:27; Йн 17:1; Еф 5:2; Отк 1:6)2 Und während des Mahls, als schon der Teufel dem Judas, Simons Sohn, dem Ischariot, ins Herz gegeben hatte, ihn zu verraten, (Лк 22:3)3 da Jesus wusste, dass ihm der Vater alles in die Hände gegeben hatte und dass er von Gott ausgegangen war und zu Gott hinging, (Йн 3:35; Йн 7:28; Йн 13:1; Йн 17:2)4 stand er vom Mahl auf, legte sein Obergewand ab, nahm einen Schurz und umgürtete sich;5 darauf goss er Wasser in das Becken und fing an, den Jüngern die Füße zu waschen und sie mit dem Schurz zu trocknen, mit dem er umgürtet war. (1 Цар 25:41; Лк 7:38; Лк 7:44; Лк 12:37; Лк 22:27)6 Da kommt er zu Simon Petrus, und dieser spricht zu ihm: Herr, du wäschst mir die Füße? (Мт 3:14)7 Jesus antwortete und sprach zu ihm: Was ich tue, verstehst du jetzt nicht; du wirst es aber danach erkennen. (Йн 13:12; Йн 13:15; 1 Пет 5:5)8 Petrus spricht zu ihm: Auf keinen Fall sollst du mir die Füße waschen! Jesus antwortete ihm: Wenn ich dich nicht wasche, so hast du keine Gemeinschaft mit mir.9 Simon Petrus spricht zu ihm: Herr, nicht nur meine Füße, sondern auch die Hände und das Haupt! (Пс 26:6; Пс 51:4; Пс 51:9)10 Jesus spricht zu ihm: Wer gebadet ist, hat es nicht nötig, gewaschen zu werden, ausgenommen die Füße, sondern er ist ganz rein. Und ihr seid rein, aber nicht alle. (Йн 15:3; 1 Кор 6:11)11 Denn er kannte seinen Verräter; darum sagte er: Ihr seid nicht alle rein. (Йн 6:64; Йн 6:70)12 Nachdem er nun ihre Füße gewaschen und sein Obergewand angezogen hatte, setzte er sich wieder zu Tisch und sprach zu ihnen: Versteht ihr, was ich euch getan habe? (Мт 13:51)13 Ihr nennt mich Meister und Herr und sagt es mit Recht; denn ich bin es auch. (Мт 23:8; Фил 2:11)14 Wenn nun ich, der Herr und Meister, euch die Füße gewaschen habe, so sollt auch ihr einander die Füße waschen; (Мт 20:26; Рим 12:10; Фил 2:5)15 denn ein Vorbild habe ich euch gegeben, damit auch ihr so handelt, wie ich an euch gehandelt habe. (Мт 11:29; Йн 12:26; 1 Йн 2:6)16 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Der Knecht ist nicht größer als sein Herr, noch der Gesandte größer als der ihn gesandt hat. (Мт 10:24)17 Wenn ihr dies wisst, glückselig seid ihr, wenn ihr es tut! (Лк 11:28; Як 1:25)18 Ich rede nicht von euch allen; ich weiß, welche ich erwählt habe. Doch muss die Schrift erfüllt werden: »Der mit mir das Brot isst, hat seine Ferse gegen mich erhoben«.[1] (Пс 41:10; Мт 26:54; Лк 24:44; Йн 10:14; Йн 15:16; 2 Тим 2:19)19 Jetzt sage ich es euch, ehe es geschieht, damit ihr glaubt, wenn es geschehen ist, dass ich es bin. (Йн 14:29; Йн 16:4)20 Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer den aufnimmt, den ich senden werde, der nimmt mich auf; wer aber mich aufnimmt, der nimmt den auf, der mich gesandt hat. (Мт 10:40; Йн 12:44)21 Als Jesus dies gesagt hatte, wurde er im Geist erschüttert, und er bezeugte und sprach: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Einer von euch wird mich verraten! (Мт 26:21; Йн 6:70; Йн 12:27; Йн 14:1)22 Da sahen die Jünger einander an und wussten nicht, von wem er redete. (Лк 22:23)23 Einer seiner Jünger aber, den Jesus liebte, hatte [bei Tisch] seinen Platz an der Seite Jesu. (Йн 19:26; Йн 21:7; Йн 21:20)24 Diesem winkt nun Simon Petrus, dass er forschen solle, wer es sei, von dem er rede.25 Da lehnt sich jener an die Brust Jesu und spricht zu ihm: Herr, wer ist’s? (Йн 21:20)26 Jesus antwortete: Der ist’s, dem ich den eingetauchten Bissen geben werde. Und er taucht den Bissen ein und gibt ihn dem Judas, Simons Sohn, dem Ischariot. (Мт 26:23)27 Und nach dem Bissen, da fuhr der Satan in ihn. Da spricht Jesus zu ihm: Was du tun willst, das tue bald! (Лк 22:3)28 Es verstand aber keiner von denen, die zu Tisch saßen, wozu er ihm dies sagte.29 Denn etliche meinten, weil Judas den Beutel hatte, sage Jesus zu ihm: Kaufe, was wir zum Fest benötigen!, oder er solle den Armen etwas geben. (Йн 12:6)30 Als nun jener den Bissen genommen hatte, ging er sogleich hinaus. Es war aber Nacht. (Лк 22:53; Йн 11:10)31 Als er nun hinausgegangen war, sprach Jesus: Jetzt ist der Sohn des Menschen verherrlicht, und Gott ist verherrlicht durch ihn! (Йн 12:23; Йн 17:4; Д А 3:13; 1 Пет 4:11)32 Wenn Gott verherrlicht ist durch ihn, so wird Gott auch ihn verherrlichen durch sich selbst, und er wird ihn sogleich verherrlichen. (Лк 24:26)33 Kinder, nur noch eine kleine Weile bin ich bei euch. Ihr werdet mich suchen, und wie ich zu den Juden sagte: Wohin ich gehe, dorthin könnt ihr nicht kommen!, so sage ich es jetzt auch zu euch. (Йн 7:33)34 Ein neues Gebot gebe ich euch, dass ihr einander lieben sollt, damit, wie ich euch geliebt habe, auch ihr einander liebt. (Йн 15:12; Фил 2:1; Кол 3:12; 1 Сол 4:9; Евр 13:1; 1 Пет 1:22; 1 Йн 2:7; 1 Йн 3:11; 1 Йн 3:23; 1 Йн 4:20)35 Daran wird jedermann erkennen, dass ihr meine Jünger seid, wenn ihr Liebe untereinander habt. (Йн 17:21; Д А 4:32)36 Simon Petrus spricht zu ihm: Herr, wohin gehst du? Jesus antwortete ihm: Wohin ich gehe, dorthin kannst du mir jetzt nicht folgen; du wirst mir aber später folgen. (Йн 21:18)37 Petrus spricht zu ihm: Herr, warum kann ich dir jetzt nicht folgen? Mein Leben will ich für dich lassen! (Мт 26:35; 1 Кор 10:12)38 Jesus antwortete ihm: Dein Leben willst du für mich lassen? Wahrlich, wahrlich, ich sage dir: Der Hahn wird nicht krähen, bis du mich dreimal verleugnet hast! (Мт 26:34; Мк 14:30; Лк 22:34)