от Bulgarian Bible Society1Сам аз, Павел, смирен, кога съм лично помежду ви, а смел спрямо вас, кога съм далеч, убеждавам ви с Христова кротост и благост.2Моля не ме заставяйте и кога съм при вас да прибягна към оная твърда смелост, що смятам да употребя против някои, които мислят, че ние постъпваме по плът. (2 Кор 2:17)3Защото, ако и да ходим в плът, не плътски воюваме. (1 Тим 1:18)4Оръжията на нашето воюване не са плътски, но с помощта Божия са силни да разрушават твърдини: с тях ние унищожаваме замисли, (Ер 1:10; 2 Кор 6:7; Еф 6:13)5и всяко превъзнасяне, що въстава срещу познанието Божие, и пленяваме всеки разум, за да бъде покорен на Христа, (1 Кор 1:19; 1 Кор 3:19)6и готови сме да накажем всяка непослушност, когато вашето послушание стане пълно.7На вънкашност ли гледате? Който е уверен в себе си, че е Христов, нека пак от себе си съди, че, както той е Христов, тъй и ние сме Христови. (Йн 7:24)8Защото, ако би и нещо повече да се похваля с нашата власт, която ни даде Господ за ваше съзидване, а не разстройване, няма да се посрамя. (2 Кор 13:10)9Но, за да не помисли някой, че ви заплашвам с послания, –10понеже в посланията си, каже, е строг и силен, но при личното си присъствие слаб, и речта му нищо и никаква, – (2 Кор 11:6)11такъв нека знае, че каквито сме на думи в посланията си, кога отсъствуваме, такива сме и на дело, кога присъствуваме.12Защото не смеем да се броим или да се сравняваме с някои от ония, които сами се препоръчват: те не разбират, че се мерят сами със себе си и се сравняват със себе си.13Ние, обаче, не без мярка ще се похвалим, а според мярката на определения нам от Бога дял за достигане дори и до вас. (2 Кор 12:5)14Защото не като нестигнали до вас ние се напрягаме, понеже достигнахме и до вас с благовестието Христово;15ние не се хвалим без мярка с чужди трудове, но се надяваме, като расте вярата ви, да се възвеличим премного сред вас според дела ни, (Рим 15:20)16тъй че и по-далеч от вас да проповядваме Евангелието, а не да се хвалим с готовото в чужди дял.17„Който се хвали, с Господа да се хвали“. (Ер 9:24; 1 Кор 1:31)18Защото не тоя, който се сам хвали, е достоен, а оня, когото Господ хвали. (Пр 27:2; 1 Кор 4:5)
Paulus verteidigt seinen Aposteldienstgegen böse Nachreden
1Ich selbst aber, Paulus, ermahne euch angesichts der Sanftmut und Freundlichkeit des Christus, der ich von Angesicht zu Angesicht demütig bin bei euch, abwesend aber mutig gegen euch; (Мих 6:8; Мт 11:29; Рим 12:1; 2 Кор 8:8; 2 Кор 10:10)2und ich bitte euch, dass ich nicht bei meiner Anwesenheit mutig sein muss in der Zuversicht, mit der ich entschlossen gegen etliche aufzutreten gedenke, die von uns meinen, wir würden gemäß dem Fleisch wandeln.[1] (Рим 8:1; 1 Кор 4:21; 2 Кор 1:17; 2 Кор 12:16; 2 Кор 13:2; 2 Кор 13:10)3Denn obgleich wir im Fleisch wandeln, so kämpfen wir doch nicht nach Art des Fleisches; (Рим 8:12; Гал 2:20; 1 Пет 4:2)4denn die Waffen unseres Kampfes sind nicht fleischlich, sondern mächtig durch Gott zur Zerstörung von Festungen, (Ер 1:10; Ер 23:29; 1 Кор 2:4; 2 Кор 13:3; Еф 6:13; 1 Сол 5:8; Евр 4:12)5sodass wir Vernunftschlüsse zerstören und jede Höhe, die sich gegen die Erkenntnis Gottes erhebt, und jeden Gedanken gefangen nehmen zum Gehorsam gegen Christus, (Рим 1:5; Рим 15:18; 1 Кор 1:19)6und auch bereit sind, jeden Ungehorsam zu bestrafen, sobald euer Gehorsam vollständig geworden ist. (1 Кор 4:21; 2 Кор 13:10)7Schaut ihr auf das, was vor Augen liegt? Wenn jemand von sich selbst überzeugt ist, dass er Christus angehört, so möge er andererseits von sich selbst aus den Schluss ziehen, dass, gleichwie er Christus angehört, so auch wir Christus angehören. (Йн 7:24; 2 Кор 5:14; 2 Кор 10:1; 2 Кор 11:22; 2 Кор 13:5)8Denn wenn ich mich auch noch etwas mehr rühmen wollte wegen unserer Vollmacht, die der Herr uns gegeben hat zu eurer Erbauung und nicht zu eurer Zerstörung, so würde ich nicht zuschanden werden; (1 Кор 5:4; 2 Кор 10:6; 2 Кор 12:6; Еф 4:11)9doch ich will nicht den Anschein erwecken, als wollte ich euch durch die Briefe einschüchtern. (1 Кор 4:5; 1 Кор 4:19; 2 Кор 10:10)10Denn die Briefe, sagt einer, sind gewichtig und stark, aber die leibliche Gegenwart ist schwach und die Rede verachtenswert. (2 Кор 10:1; 2 Кор 11:6)11Der Betreffende soll aber bedenken: So wie wir als Abwesende mit dem Wort in Briefen sind, ebenso werden wir als Anwesende auch mit der Tat sein. (1 Кор 4:19; 2 Кор 12:20; 2 Кор 13:2; 2 Кор 13:10)12Denn wir wagen es nicht, uns denen zuzurechnen oder gleichzustellen, die sich selbst empfehlen; sie aber sind unverständig, indem sie sich an sich selbst messen und sich mit sich selbst vergleichen. (Пр 3:7; Пр 27:2; Рим 12:3; 2 Кор 3:1; 2 Кор 12:11; Гал 6:3)13Wir aber wollen uns nicht ins Maßlose rühmen, sondern nach dem Maß des Wirkungskreises, den uns Gott als Maß zugemessen hat, nämlich dass wir auch bis zu euch gelangen sollten. (1 Кор 3:5; 1 Кор 13:4)14Denn wir strecken uns nicht zu weit aus, als wären wir nicht bis zu euch gelangt; wir sind ja auch mit dem Evangelium von Christus bis zu euch gekommen. (1 Кор 4:15; 1 Кор 9:1)15Wir rühmen uns auch nicht ins Maßlose aufgrund der Arbeiten anderer; wir haben aber die Hoffnung, wenn euer Glaube wächst, bei euch noch viel mehr Raum zu gewinnen, unserem Wirkungskreis gemäß, (Рим 1:5; Рим 1:17)16um das Evangelium auch in den Gebieten jenseits von euch zu verkündigen, und uns nicht im Wirkungskreis eines anderen Ruhm zu holen, wo die Arbeit schon getan ist. (Рим 15:20)17»Wer sich aber rühmen will, der rühme sich des Herrn!«[2] (Ер 9:23; 1 Кор 1:31)18Denn nicht der ist bewährt, der sich selbst empfiehlt, sondern der, den der Herr empfiehlt. (Рим 2:29; 1 Кор 4:5)