от Bulgarian Bible Society1И аз, братя, като дойдох при вас, дойдох да ви явя Божието свидетелство не с превъзходно слово или мъдрост; (1 Кор 1:17)2защото не намерих за добре да зная между вас нещо друго, освен Иисуса Христа, и то Иисуса Христа разпнат; (1 Кор 1:23; 1 Кор 15:3; Фил 3:8)3и аз бях у вас в немощ, в страх и в голям трепет. (Д А 18:1)4И словото ми, и проповедта ми бяха не в убедителни думи на човешка мъдрост, а в проява на дух и сила, (2 Пет 1:16)5та вярата ваша да се утвърдява не на човешка мъдрост, а на силата Божия. (2 Кор 6:7)6Мъдрост проповядваме между съвършените, ала мъдрост не на тоя век, нито на преходните властници в тоя свят, (Як 3:15)7а проповядваме Божията премъдрост, тайна, съкровена, която Бог е предопределил преди векове за наша слава, (Рим 14:23; Еф 3:9)8която никой от властниците на тоя век не е познал; защото, ако бяха л познали, не биха разпнали Господа на славата. (Мт 11:25; Д А 13:27; 2 Кор 3:14)9Но, както е писано: „око не е виждало, ухо не е чувало и човеку на ум не е идвало това, що Бог е приготвил за ония, които Го обичат“. (Ис 64:4)10А нам Бог откри това чрез Своя Дух, защото Духът прониква във всичко, дори и в дълбините Божии. (Мт 13:11; Мк 4:11; Йн 14:26)11Понеже кой човек знае, какво има у човека, освен човешкия дух, който живее в него? Тъй и Божието никой не знае, освен Божия Дух. (Рим 11:33)12Ала ние приехме не духа на тоя свят, а Духа, Който иде от Бога, за да знаем това, що ни е дарувано от Бога; (Рим 8:15)13това и проповядваме не с думи, научени от човешка мъдрост, а с думи, научени от Духа Светаго, като сравняваме духовното с духовно. (1 Кор 1:17)14Душевният човек не възприема онова, що е от Божия Дух: за него това е безумство; и не може да го разбере, защото то се изследва духовно. (Рим 8:5)15Духовният пък изследва всичко, а него никой не изследва. (Пр 28:5)16Защото, кой е познал ума Господен, та да го обясни? А ние имаме ум Христов. (Ис 40:13; Рим 11:34; Прем 9:13)
1So bin auch ich, meine Brüder, als ich zu euch kam, nicht gekommen, um euch in hervorragender Rede oder Weisheit das Zeugnis Gottes zu verkündigen. (Д А 18:1; 1 Йн 5:11)2Denn ich hatte mir vorgenommen, unter euch nichts anderes zu wissen als nur Jesus Christus, und zwar als Gekreuzigten. (Гал 6:14)3Und ich war in Schwachheit und mit viel Furcht und Zittern bei euch. (Д А 18:9; 2 Кор 10:10)4Und meine Rede und meine Verkündigung bestand nicht in überredenden Worten menschlicher Weisheit, sondern in Erweisung des Geistes und der Kraft, (Рим 15:19; 1 Кор 1:17; 2 Кор 12:12)5damit euer Glaube nicht auf Menschenweisheit beruhe, sondern auf Gottes Kraft. (Ис 40:29; 2 Кор 4:7)
Die Weisheit der Welt und die Weisheit Gottes
6Wir reden allerdings Weisheit unter den Gereiften; aber nicht die Weisheit dieser Weltzeit, auch nicht der Herrscher dieser Weltzeit, die vergehen, (1 Кор 1:20; Фил 3:15; Евр 5:14)7sondern wir reden Gottes Weisheit im Geheimnis, die verborgene, die Gott vor den Weltzeiten zu unserer Herrlichkeit vorherbestimmt hat, (Рим 16:25; Еф 3:3)8die keiner der Herrscher dieser Weltzeit erkannt hat — denn wenn sie sie erkannt hätten, so hätten sie den Herrn der Herrlichkeit nicht gekreuzigt —, (Йн 7:48; Д А 3:17; Д А 5:27; 2 Кор 3:14)9sondern, wie geschrieben steht: »Was kein Auge gesehen und kein Ohr gehört und keinem Menschen ins Herz gekommen ist, was Gott denen bereitet hat, die ihn lieben«.[1] (Ис 64:3; Рим 8:28; Як 1:12)10Uns aber hat es Gott geoffenbart durch seinen Geist; denn der Geist erforscht alles, auch die Tiefen Gottes. (Мт 13:11; Йн 14:26)11Denn wer von den Menschen kennt die [Gedanken] des Menschen als nur der Geist des Menschen, der in ihm ist? So kennt auch niemand die [Gedanken] Gottes als nur der Geist Gottes. (Йов 28:23; Пр 20:27; Ер 17:9; Рим 11:33)12Wir aber haben nicht den Geist der Welt empfangen, sondern den Geist, der aus Gott ist, sodass wir wissen können, was uns von Gott geschenkt ist; (Йн 14:16; Рим 8:15)13und davon reden wir auch, nicht in Worten, die von menschlicher Weisheit gelehrt sind, sondern in solchen, die vom Heiligen Geist gelehrt sind, indem wir Geistliches geistlich erklären. (Ис 50:4; Лк 12:12; 1 Кор 2:4)14Der natürliche Mensch aber nimmt nicht an, was vom Geist Gottes ist; denn es ist ihm eine Torheit, und er kann es nicht erkennen, weil es geistlich beurteilt werden muss. (Мт 16:23; Йн 8:43; Рим 8:5; 1 Кор 1:18; 1 Кор 1:23)15Der geistliche [Mensch] dagegen beurteilt zwar alles, er selbst jedoch wird von niemand beurteilt; (Пр 28:5; Гал 6:1; 1 Йн 2:27)16denn »wer hat den Sinn des Herrn erkannt, dass er ihn belehre?«[2] Wir aber haben den Sinn des Christus. (Йов 11:7; Ис 40:13; Ис 55:8)