от Bulgarian Bible Society1И тъй, запитваме ние, нашият отец Авраам какво е придобил по плът?2Ако Авраам се оправда с дела, той има похвала, но не пред Бога. (Еф 2:8)3Защото, какво казва Писанието? „Повярва Авраам на Бога, и това му се вмени за оправдание“. (Бит 15:6; Гал 3:6; Як 2:23)4На оногова, който работи, заплатата се вменява не по милост, а по дълг. (Рим 11:6)5Напротив, ономува, който не работи, а вярва в Оногова, Който оправдава нечестивеца, вярата му се вменява за оправдание.6Тъй и Давид нарича блажен оня човек, комуто Бог вменява оправдание без дела по закона, като казва:7„блажени са ония, чиито беззакония са простени и чиито грехове са покрити; (Пс 31:1)8блажен е оня човек, комуто Господ няма да вмени грях“.9И тъй, това блаженство само за обрязани ли е, или и за необрязани? Понеже казваме, че на Авраама биде вменена вярата за оправдание.10Кога биде вменена: след обрязването ли, или преди обрязването? Не след обрязването, а преди обрязването.11И знака на обрязването той получи като печат на оправданието чрез вярата, която имаше преди обрязването си, за да бъде отец на всички необрязани вярващи, та и тям да се вмени оправданието, (Бит 17:11)12и отец на обрязаните, ала не на ония, които само обрязване са приели, но които и вървят по стъпките на вярата на отца ни Авраама, що имаше той преди обрязването си.13Защото обещанието към Авраама или към семето му – да бъде наследник на света, се даде не чрез закона, а чрез оправдаване посредством вярата. (Бит 15:6; Бит 17:5)14Ако привържениците на закона са наследници, вярата е обезсилена, и обещанието унищожено;15защото законът поражда гняв; дето пък няма закон, няма и престъпление. (Рим 3:20; Рим 5:13; Рим 7:8; 1 Кор 15:56; Гал 3:10)16Затова оправданието е от вяра, за да бъде по милост, та и обещанието да бъде заздравено за всички не само по закон, но и по вяра потомци на Авраама, който е отец на всички ни,17според както е писано: „поставих те баща на много народи“, пред Бога, Комуто той повярва, Който животвори мъртвите и зове несъществуващото като съществуващо. (Бит 17:5; Евр 11:12; Сир 44:19)18Авраам, без никакво основание за надежда, повярва с надежда, че ще стане баща на много народи, според казаното: „тъй многобройно ще бъде семето ти“. (Бит 15:5)19И без да отслабне във вярата, той не помисли, че тялото му е вече умъртвяло (понеже беше току-речи стогодишен) и утробата Саррина е в омъртвение;20а в обещанието Божие се не усъмни чрез неверие, но остана твърд във вярата, като въздаде Богу слава,21напълно уверен, че Той е силен и да изпълни това, що е обещал. (Пс 113:9; Лк 1:37)22Затова му се вмени за праведност.23Но не само за него е писано, че му се е вменило, (Рим 15:4)24но и за нас: ще се вмени и нам, вярващите в Оногова, Който възкреси от мъртвите Иисуса Христа, Господа нашего,25предадения за нашите грехове и възкръсналия за наше оправдаване. (Ис 53:5; Рим 5:6; 1 Кор 15:22; 1 Пет 1:21)
Abraham als Vater derer, die durch Glauben gerecht werden
1Was wollen wir denn sagen, dass Abraham, unser Vater, nach dem Fleisch erlangt hat? (Ис 51:2)2Wenn nämlich Abraham aus Werken gerechtfertigt worden ist, hat er zwar Ruhm, aber nicht vor Gott. (Рим 3:27; 1 Кор 1:29)3Denn was sagt die Schrift? »Abraham aber glaubte Gott, und das wurde ihm als Gerechtigkeit angerechnet«.[1] (Бит 15:6; Як 2:23)4Wer aber Werke verrichtet, dem wird der Lohn nicht aufgrund von Gnade angerechnet, sondern aufgrund der Verpflichtung; (Рим 11:6)5wer dagegen keine Werke verrichtet, sondern an den glaubt, der den Gottlosen rechtfertigt, dem wird sein Glaube als Gerechtigkeit angerechnet. (Ав 2:4; Фил 3:9)6Ebenso preist auch David den Menschen glückselig, dem Gott ohne Werke Gerechtigkeit anrechnet: (Ер 23:6)7»Glückselig sind die, deren Gesetzlosigkeiten vergeben und deren Sünden zugedeckt sind; (Пс 32:1; Ис 44:22)8glückselig ist der Mann, dem der Herr die Sünde nicht anrechnet!«[2] (Пс 32:1; Ис 53:10; 1 Пет 2:24; 1 Пет 3:18)9Gilt nun diese Seligpreisung den Beschnittenen oder auch den Unbeschnittenen? Wir sagen ja, dass dem Abraham der Glaube als Gerechtigkeit angerechnet worden ist. (Гал 3:6)10Wie wurde er ihm nun angerechnet? Als er beschnitten oder als er noch unbeschnitten war? Nicht als er beschnitten, sondern als er noch unbeschnitten war! (Бит 15:5)11Und er empfing das Zeichen der Beschneidung als Siegel der Gerechtigkeit des Glaubens, den er schon im unbeschnittenen Zustand hatte, damit er ein Vater aller unbeschnittenen Gläubigen sei, damit auch ihnen die Gerechtigkeit angerechnet werde; (Бит 17:4; Бит 17:10; Гал 3:6)12und auch ein Vater der Beschnittenen, die nicht nur aus der Beschneidung sind, sondern die auch wandeln in den Fußstapfen des Glaubens, den unser Vater Abraham hatte, als er noch unbeschnitten war. (Лк 19:9; Йн 8:39)13Denn nicht durch das Gesetz erhielt Abraham und sein Same die Verheißung, dass er Erbe der Welt sein solle, sondern durch die Gerechtigkeit des Glaubens. (Бит 17:4; Бит 22:16; Пс 2:8; Д А 3:25)14Denn wenn die vom Gesetz Erben sind, so ist der Glaube wertlos geworden und die Verheißung unwirksam gemacht. (Гал 3:18)15Das Gesetz bewirkt nämlich Zorn; denn wo kein Gesetz ist, da ist auch keine Übertretung. (Рим 5:20; 1 Кор 15:56; 1 Йн 3:4)16Darum ist es aus Glauben, damit es aufgrund von Gnade sei, auf dass die Verheißung dem ganzen Samen[3] sicher sei, nicht nur demjenigen aus dem Gesetz, sondern auch dem aus dem Glauben Abrahams, der unser aller Vater ist (Гал 3:7; Гал 3:29; Еф 2:8)17wie geschrieben steht: »Ich habe dich zum Vater vieler Völker gemacht«[4], vor Gott, dem er glaubte, der die Toten lebendig macht und dem ruft, was nicht ist, als wäre es da. (Бит 17:5; Пс 33:9; Йн 5:21; Евр 11:19)18Er hat da, wo nichts zu hoffen war, auf Hoffnung hin geglaubt, dass er ein Vater vieler Völker werde, gemäß der Zusage: »So soll dein Same sein!«[5] (Бит 15:5; Ез 37:9)19Und er wurde nicht schwach im Glauben und zog nicht seinen Leib in Betracht, der schon erstorben war, weil er fast hundertjährig war; auch nicht den erstorbenen Mutterleib der Sara. (Бит 17:17; Евр 11:11)20Er zweifelte nicht an der Verheißung Gottes durch Unglauben, sondern wurde stark durch den Glauben, indem er Gott die Ehre gab (2 Цар 7:28; Йн 3:33)21und völlig überzeugt war, dass Er das, was Er verheißen hat, auch zu tun vermag. (Пс 115:3; Ер 32:17; Лк 1:37)22Darum wurde es ihm auch als Gerechtigkeit angerechnet. (Рим 4:3; Рим 4:6)23Es steht aber nicht allein um seinetwillen geschrieben, dass es ihm angerechnet worden ist, (Рим 15:4; 1 Кор 9:10; 2 Тим 3:16)24sondern auch um unsertwillen, denen es angerechnet werden soll, wenn wir an den glauben, der unseren Herrn Jesus aus den Toten auferweckt hat, (Д А 2:39; 1 Кор 10:11; 1 Пет 1:21)25ihn, der um unserer Übertretungen willen dahingegeben und um unserer Rechtfertigung willen auferweckt worden ist. (Ис 53:5; 1 Кор 15:17; 2 Кор 5:21; Гал 3:13; Евр 9:28)