от Bulgarian Bible Society1След това Давид излезе оттам и живееше по безопасните места на Ен-Гади.2Когато Саул се върна от филистимците, обадиха му, думайки: ето, Давид е в пустиня Ен-Гади.3И Саул взе три хиляди отбор мъже от цял Израил и отиде да търси Давида и людете му по планините, дето живеят сърни.4И дойде при една овча кошара край пътя; там имаше пещера, и Саул влезе там по нужда; а Давид и людете му седяха в дъното на пещерата.5И казваха на Давида людете му: ето денят, за който ти говори Господ: ето, Аз ще предам твоя враг в ръцете ти, и ще сториш с него, каквото ти е угодно. Давид стана и полекичка отряза полата на Сауловата горна дреха. (1 Цар 26:8)6Но след това домъчня Давиду на сърце, задето той отряза полата на Сауловата дреха.7И рече на людете си: да ми не дава Господ да сторя това на моя господар, помазаника Господен, да туря ръка върху него, понеже той е помазаник Господен. (Пс 7:5; Рим 12:20; Рим 13:5)8И с тия думи удържа Давид людете си и не им даде да нападнат Саула. А Саул стана и излезе из пещерата на пътя.9След това стана и Давид, излезе из пещерата и завика след Саула, думайки: „господарю мой, царю!“ Саул погледна назад, и Давид падна с лице на земята, и (му) се поклони.10И Давид рече на Саула: защо слушаш думите на ония люде, които казват: ето, Давид крои зло против тебе?11Ето, днес виждат очите ти, че Господ те предаваше сега в ръцете ми в пещерата, и казваха ми да те убия, но аз те пощадих и рекох: няма да вдигна ръка върху моя господар, понеже той е помазаник на Господа.12Татко, погледни полата на дрехата си в ръката ми: аз отрязах полата на дрехата ти, а тебе не убих; знай и се убеди, че в ръката ми няма зло, ни коварство, и че аз не съм съгрешил против тебе; а ти търсиш душата ми, за да я отнемеш.13Нека Господ разсъди между мене и тебе, и нека ти отмъсти Господ за мене; но моята ръка няма да бъде върху тебе,14както казва старата пословица: от беззаконници излиза беззаконие. Затова ръката ми няма да бъде върху тебе.15Против кого е излязъл царят израилски? Подир кого си се разтичал? Подир мъртво псе, подир една бълха. (2 Цар 16:9)16Нека Господ бъде съдия и Той да разсъди между мене и тебе. Той ще разгледа, ще разследва делото ми и ще ме спаси от ръката ти.17Като свърши Давид тия думи към Саула, Саул рече: твоят ли глас е това, сине мой Давиде? И издигна Саул гласа си, плака18и рече на Давида: ти си по-прав от мене, защото ти ми отвърна с добро, а аз ти отвръщах със зло; (1 Цар 25:21)19ти показа това днес, като постъпи с мене милостивно: когато Господ ме предаваше в ръцете ти, ти ме не уби. (2 Цар 18:28)20Кой, след като намери врага си, ще го пусне здрав и читав? Господ да ти върне с добро за това, което ти ми стори днес. (Пр 25:21; Рим 12:20)21И сега зная, че ти бездруго ще станеш цар, и царството Израилево ще бъде силно в ръката ти.22Затова закълни ми се в Господа, че няма да изкорениш потомството ми след мене и няма да унищожиш името ми в бащиния ми дом.23Закле се Давид на Саула. И Саул отиде у дома си, а Давид и людете му отидоха в укрепено място.
1De là David monta vers les falaises d'En-Guédi, où il habita.2Lorsque Saül fut de retour après avoir poursuivi les Philistins, on vint lui dire: «David est dans le désert d'En-Guédi.»3Saül prit 3000 hommes d'élite choisis sur tout Israël, et il alla à la recherche de David et de ses hommes jusque sur les rochers des bouquetins.4Il arriva à des parcs à brebis, qui étaient près du chemin. Là se trouvait une grotte, où il entra pour satisfaire un besoin naturel. David et ses hommes se trouvaient au fond de la grotte.5Les hommes de David lui dirent: «Voici le jour où l'Eternel te dit: ‘Je livre ton ennemi entre tes mains; traite-le comme tu le jugeras bon.’» David se leva et coupa doucement le pan du manteau de Saül.6Après cela il sentit son cœur battre, parce qu'il avait coupé le pan du manteau de Saül.7Il dit à ses hommes: «Que l'Eternel me garde de commettre une telle action contre mon seigneur, celui que l'Eternel a désigné par onction! Qu'il me garde de porter la main contre lui, car il est celui que l'Eternel a désigné par onction.»8Par ces paroles David arrêta ses hommes et les empêcha de se jeter sur Saül. Puis Saül se leva pour sortir de la grotte et continua son chemin.9Peu après, David se leva et sortit de la grotte. Il se mit alors à crier vers Saül: «O roi, mon seigneur!» Saül regarda derrière lui et David s'inclina le visage contre terre et se prosterna.10David dit à Saül: «Pourquoi écoutes-tu les propos de ceux qui prétendent que je cherche ton malheur?11Tu vois maintenant de tes propres yeux que l'Eternel t'avait livré aujourd'hui entre mes mains dans la grotte. On me poussait à te tuer, mais je t'ai épargné et j'ai dit: ‘Je ne porterai pas la main contre mon seigneur, car il est celui que l'Eternel a désigné par onction.’12Regarde, mon père, regarde donc le pan de ton manteau dans ma main. J'ai coupé le pan de ton manteau, mais je ne t'ai pas tué. Sache et reconnais donc qu'il n'y a dans ma conduite ni méchanceté ni révolte et que je n'ai pas péché contre toi. Et pourtant tu me dresses des embuscades pour m'enlever la vie!13L'Eternel sera juge entre toi et moi, et il me vengera de toi, mais je ne porterai pas la main contre toi.14‘Des méchants vient la méchanceté’, dit l'ancien proverbe. Aussi, je ne porterai pas la main contre toi.15Contre qui le roi d'Israël s'est-il mis en marche? Qui poursuis-tu? Un chien mort, une puce!16L'Eternel jugera et prononcera son verdict entre toi et moi. Il regardera et il défendra ma cause, il me rendra justice en me délivrant de toi.»17Lorsque David eut fini d'adresser ces paroles à Saül, celui-ci dit: «Est-ce bien ta voix, mon fils David?» Et Saül se mit à pleurer tout haut.18Il dit à David: «Tu es plus juste que moi, car tu m'as fait du bien, alors que moi je t'ai fait du mal.19Tu démontres aujourd'hui la bonté avec laquelle tu agis envers moi, puisque l'Eternel m'avait livré entre tes mains et que tu ne m'as pas tué.20Si quelqu'un rencontre son ennemi, le laisse-t-il poursuivre tranquillement son chemin? Que l'Eternel te récompense pour ce que tu as fait pour moi aujourd'hui!21Maintenant, je sais que tu régneras et que le royaume d'Israël tiendra solidement entre tes mains.22Jure-moi donc par l'Eternel que tu ne détruiras pas ma descendance après ma mort et que tu ne supprimeras pas mon nom de ma famille.»23David en fit le serment à Saül. Puis Saül retourna chez lui, et David et ses hommes gagnèrent leur retraite.