Žalm 95

Bible Kralická

1 Poďte, zpívejme Hospodinu, prokřikujme skále spasení našeho.2 Předejděme oblíčej jeho s díkčiněním, žalmy prozpěvujme jemu.3 Nebo Hospodin jest Bůh veliký, a král veliký nade všecky bohy,4 V jehož rukou základové země, a vrchové hor jeho jsou.5 Jehož jest i moře, nebo on je učinil, i země, kterouž ruce jeho sformovaly.6 Poďte, sklánějme se, a padněme před ním, klekejme před Hospodinem stvořitelem naším.7 Onť jest zajisté Bůh náš, a my jsme lid pastvy jeho, a stádo rukou jeho. Dnes uslyšíte-li hlas jeho,8 Nezatvrzujte srdce svého, jako při popuzení, a v den pokušení na poušti,9 Kdežto pokoušeli mne otcové vaši, zkusiliť jsou mne, a viděli skutky mé.10 Za čtyřidceti let měl jsem nesnáz s národem tím, a řekl jsem: Lid tento bloudí srdcem, a nepoznali cest mých.11 Jimž jsem přisáhl v hněvě svém, že nevejdou v odpočinutí mé.

Žalm 95

Einheitsübersetzung 2016

od Katholisches Bibelwerk
1 Kommt, lasst uns jubeln dem HERRN, jauchzen dem Fels unsres Heils! (Ž 92,16)2 Lasst uns mit Dank seinem Angesicht nahen, ihm jauchzen mit Liedern! (Ž 100,2)3 Denn ein großer Gott ist der HERR, ein großer König über allen Göttern. (Jb 36,22; Ž 47,3; Ž 48,2; Ž 96,4; Ž 99,2; Ž 113,4; Ž 136,2; Ž 145,3)4 In seiner Hand sind die Tiefen der Erde, sein sind die Gipfel der Berge.5 Sein ist das Meer, das er gemacht hat, das trockene Land, das seine Hände gebildet. (Ž 24,1)6 Kommt, wir wollen uns niederwerfen, uns vor ihm verneigen, lasst uns niederknien vor dem HERRN, unserem Schöpfer!7 Denn er ist unser Gott, / wir sind das Volk seiner Weide, die Herde, von seiner Hand geführt. Würdet ihr doch heute auf seine Stimme hören! / (Ž 100,3)8 Verhärtet euer Herz nicht wie in Meríba, wie in der Wüste am Tag von Massa! (Ž 81,8)9 Dort haben eure Väter mich versucht, / sie stellten mich auf die Probe und hatten doch mein Tun gesehen. (Nu 14,22; Dt 6,16)10 Vierzig Jahre war mir dieses Geschlecht zuwider / und ich sagte: Sie sind ein Volk, dessen Herz in die Irre geht, sie kennen meine Wege nicht.[1] (Nu 14,30; Dt 32,5; Jb 21,14)11 Darum habe ich in meinem Zorn geschworen: Sie sollen nicht eingehen in meine Ruhe. (Nu 14,22; Ž 132,14; Ez 20,15)