1 Царе 26

Верен

от Veren
1 После зифците дойдоха при Саул в Гавая и казаха: Давид не се ли крие на хълма Ехела срещу Есимон?2 Тогава Саул стана и слезе в пустинята Зиф и с него три хиляди избрани мъже от Израил, за да търси Давид в пустинята Зиф.3 И Саул се разположи на стан на хълма Ехела, който е срещу Есимон край пътя. А Давид живееше в пустинята. И като видя, че Саул идваше след него в пустинята,4 Давид изпрати съгледвачи и разбра, че Саул наистина е дошъл.5 Тогава Давид стана и дойде на мястото, където Саул се беше разположил на стан. И Давид видя мястото, където лежеше Саул и Авенир, синът на Нир, неговият военачалник. Саул лежеше във вътрешния кръг на стана, а народът се беше разположил около него.6 Тогава Давид проговори и каза на хетееца Ахимелех и на Ависей, сина на Саруя, брата на Йоав: Кой ще слезе с мен при Саул в стана? И Ависей каза: Аз ще сляза с теб.7 И Давид и Ависей дойдоха при народа през нощта, и ето, Саул лежеше заспал във вътрешния кръг на стана и копието му беше забито в земята при главата му; а Авенир и народът лежаха около него.8 Тогава Ависей каза на Давид: Днес Бог предаде врага ти в ръката ти. Затова сега, моля те, нека го ударя с копието в земята един единствен път, и няма да повтарям!9 Но Давид каза на Ависей: Не го погубвай, защото кой ще простре ръката си срещу ГОСПОДНИЯ помазаник и ще бъде невинен?10 И Давид каза: Жив е ГОСПОД – ГОСПОД ще го порази; или денят му ще дойде и ще умре, или ще излезе на бой и ще загине.11 Да не даде ГОСПОД да простра ръката си против ГОСПОДНИЯ помазаникст. 9;! Но сега, моля те, вземи копието, което е при главата му, и стомната с вода, и да си вървим.12 И Давид взе копието и стомната с вода при главата на Саул и те си отидоха. Но никой не видя и не разбра, и не се събуди, защото всички спяха, понеже дълбок сън от ГОСПОДА беше паднал върху тях.13 И Давид премина от другата страна и застана на върха на планината отдалеч, с голямо разстояние помежду им.14 И Давид извика към народа и към Авенир, сина на Нир, и каза: Няма ли да отговориш, Авенире? Тогава Авенир отговори и каза: Кой си ти, който викаш към царя?15 И Давид каза на Авенир: Ти не си ли мъж? И кой е като теб в Израил? Защо тогава не опази господаря си, царя? Понеже един от народа дойде, за да погуби господаря ти, царя.16 Не е добро това, което направи. Жив е ГОСПОД – вие със сигурност заслужавате смърт, понеже не опазихте господаря си, ГОСПОДНИЯ помазаник! И сега, виж къде е копието на царя и стомната с водата, която беше при главата му!17 Тогава Саул позна гласа на Давид и каза: Това твоят глас ли е, сине мой, Давиде? И Давид каза: Моят глас е, господарю мой, царю.18 И каза: Защо господарят ми преследва слугата си? Защото, какво съм сторил или какво зло има в ръката ми?19 Затова сега, моля те, нека господарят ми, царят, чуе думите на слугата си. Ако ГОСПОД те е подбудил против мен, нека приеме жертва. Но ако са човешки синове, проклети да са пред ГОСПОДА, защото са ме прогонили днес от участие в ГОСПОДНОТО наследство и са казали: Иди да служиш на други богове.20 Затова сега нека кръвта ми да не падне на земята далеч от лицето на ГОСПОДА! Защото израилевият цар е излязъл да търси една бълха, както се гони яребица в планините.21 Тогава Саул каза: Съгреших. Върни се, сине мой, Давиде, защото няма вече да ти сторя зло, понеже днес животът ми беше скъпоценен пред очите ти. Ето, аз бях безумен и извърших голяма грешка.22 А Давид отговори и каза: Ето тук копието на царя. Нека дойде някое от момчетата да го вземе.23 И ГОСПОД ще отплати на всекиго за правдата му и верността му; защото ГОСПОД те предаде днес в ръката ми, но аз не пожелах да простра ръката си против ГОСПОДНИЯ помазаник.24 И ето, както днес твоят живот беше високо зачетен в очите ми, така и моят живот нека бъде високо зачетен в очите на ГОСПОДА и нека Той ме избави от всяка скръб!25 Тогава Саул каза на Давид: Благословен да си, сине мой, Давиде! Ти ще извършиш велики дела и непременно ще преуспееш. И Давид си отиде по пътя, а Саул се върна на мястото си.

1 Царе 26

Segond 21

от Société Biblique de Genève
1 Les Ziphiens allèrent trouver Saül à Guibea et dirent: «David n'est-il pas caché sur la colline de Hakila, en face du désert?»2 Saül se leva et descendit au désert de Ziph, avec 3000 hommes choisis dans l'élite d'Israël, pour chercher David dans le désert de Ziph.3 Il installa son camp sur la colline de Hakila, en face du désert, près du chemin. David était dans le désert. Quand il s'aperçut que Saül marchait à sa poursuite dans le désert,4 il envoya des espions et sut ainsi avec certitude que Saül était arrivé.5 Alors David se leva, vint à l'endroit où Saül campait et vit la place où il couchait en compagnie d'Abner, fils de Ner et chef de son armée. Saül couchait au milieu du camp et le peuple campait autour de lui.6 David prit la parole et s'adressa à Achimélec, le Hittite, et à Abishaï, fils de Tseruja et frère de Joab. Il leur dit: «Qui veut descendre avec moi dans le camp vers Saül?» Abishaï répondit: «Moi, je descendrai avec toi.»7 David et Abishaï se rendirent de nuit vers la troupe. Saül était couché et dormait au milieu du camp, et sa lance était fichée en terre près de sa tête. Abner et le reste de la troupe étaient couchés autour de lui.8 Abishaï dit à David: «Dieu livre aujourd'hui ton ennemi entre tes mains. Laisse-moi donc le frapper avec ma lance. Je le clouerai à terre d'un seul coup, je n'aurai pas à m'y reprendre à deux fois.»9 Mais David dit à Abishaï: «Ne le supprime pas! En effet, qui pourrait impunément porter la main contre celui que l'Eternel a désigné par onction?»10 David ajouta: «L'Eternel est vivant! C'est à l'Eternel seul de le frapper, soit que son jour soit venu et qu'il meure, soit qu'il descende sur un champ de bataille et qu'il y soit supprimé.11 Certes, par l'Eternel, je ne me risquerai pas à porter la main contre celui que l'Eternel a désigné par onction! Prends seulement la lance qui est près de sa tête, ainsi que la cruche d'eau, et allons-nous-en.»12 David prit donc la lance et la cruche d'eau qui étaient près de la tête de Saül, et ils s'en allèrent. Personne ne les vit ni ne s'aperçut de rien, et personne ne se réveilla. Ils dormaient tous d'un profond sommeil, parce que l'Eternel les y avait plongés.13 David passa de l'autre côté et s'arrêta au loin sur le sommet de la montagne, à une grande distance du camp.14 Puis il cria à la troupe et à Abner, fils de Ner: «Vas-tu répondre, Abner?» Abner répondit: «Qui es-tu, toi qui pousses des cris vers le roi?»15 David dit à Abner: «N'es-tu pas un homme? Et qui est ton pareil en Israël? Pourquoi donc n'as-tu pas gardé le roi, ton maître? En effet, quelqu'un du peuple est venu pour tuer le roi, ton maître.16 Ce que tu as fait là n'est pas bien. L'Eternel est vivant! Vous méritez la mort pour n'avoir pas veillé sur votre maître, sur celui que l'Eternel a désigné par onction. Regarde maintenant où sont la lance du roi et la cruche d'eau qui étaient près de sa tête!»17 Saül reconnut la voix de David et dit: «Est-ce bien ta voix, mon fils David?» David répondit: «C'est ma voix, roi, mon seigneur!»18 Puis il ajouta: «Pourquoi mon seigneur poursuit-il son serviteur? Qu'ai-je fait et de quoi suis-je coupable?19 Que le roi, mon seigneur, veuille maintenant écouter les paroles de son serviteur! Si c'est l'Eternel qui te pousse à agir contre moi, qu'il veuille bien accepter le parfum d'une offrande. Mais si ce sont des hommes, qu'ils soient maudits devant l'Eternel, puisqu'ils me chassent aujourd'hui pour m'exclure de l'héritage de l'Eternel en me disant: ‘Va servir des dieux étrangers!’20 Oh! Que mon sang ne tombe pas en terre loin de l'Eternel! Le roi d'Israël s'est mis en marche pour chercher une puce, comme on chasserait une perdrix dans les montagnes.»21 Saül dit: «J'ai péché. Reviens, mon fils David! Je ne te ferai plus de mal, puisqu'aujourd'hui ma vie a été précieuse à tes yeux. Je me suis comporté de façon stupide et j'ai commis une grande faute.»22 David répondit: «Voici la lance du roi. Que l'un de tes hommes vienne la prendre.23 L'Eternel traitera chacun en fonction de sa justice et sa fidélité. En effet, il t'avait livré aujourd'hui entre mes mains et je n'ai pas voulu porter la main sur celui que l'Eternel a désigné par onction.24 Tout comme aujourd'hui ta vie a eu beaucoup de valeur à mes yeux, ma vie aura beaucoup de valeur aux yeux de l'Eternel et il me délivrera de toute détresse.»25 Saül dit à David: «Sois béni, mon fils David! Tu réussiras dans tes entreprises.» David poursuivit son chemin et Saül retourna chez lui.