от Veren1След това имаше юдейски празник и Иисус се изкачи в Ерусалим.2А в Ерусалим, близо до Овчата порта, се намира къпалня, наречена на еврейски Витесда, която има пет преддверия.3В тях лежаха множество болни, слепи, куци и парализирани, (които чакаха да се раздвижи водата.4Защото от време на време ангел слизаше в къпалнята и раздвижваше водата; а който пръв влизаше след раздвижването на водата, оздравяваше, от каквато и болест да страдаше.)5И там имаше един човек, болен от тридесет и осем години.6Иисус, като го видя да лежи и узна, че от дълго време вече е така, му каза: Искаш ли да оздравееш?7Болният Му отговори: Господине, нямам човек да ме спусне в къпалнята, когато се раздвижи водата, а докато аз отида, друг слиза преди мен.8Иисус му каза: Стани, вдигни постелката си и ходи.9И начаса човекът оздравя, вдигна постелката си и започна да ходи. А този ден беше събота.10Затова юдеите казаха на изцеления: Събота е; не ти е позволено да носиш постелката си.11Но той им каза: Онзи, който ме изцели, Той ми каза: Вдигни постелката си и ходи.12Попитаха го: Кой е Човекът, който ти каза: Вдигни постелката си и ходи?13А изцеленият не знаеше кой е; защото Иисус се беше оттеглил заради множеството, което беше на онова място.14По-късно Иисус го намери в храма и му каза: Ето, ти оздравя; не съгрешавай вече, за да не те сполети нещо по-лошо.15Човекът отиде и каза на юдеите, че Иисус е, който го изцели.16Затова юдеите гонеха Иисус (и търсеха случай да Го убият), защото вършеше тези неща в събота.17А Иисус им отговори: Моят Отец работи досега, и Аз работя.18Затова юдеите искаха още повече да Го убият; защото не само отменяше съботата, а и наричаше Бога Свой Отец и така правеше Себе Си равен на Бога.19Затова Иисус им каза: Истина, истина ви казвам: Синът не може да върши от само Себе Си нищо, освен това, което вижда да върши Отец; защото това, което Той върши, същото върши и Синът[1].20Защото Отец обича Сина и Му показва всичко, което Сам върши; и ще Му показва по-големи дела и от тези, за да се чудите вие.21Защото, както Отец възкресява мъртвите и ги съживява, така и Синът съживява тези, които иска.22Защото Отец не съди никого, а е предал целия съд на Сина[2],23за да почитат всички Сина, както почитат Отца. Който не почита Сина, не почита Отца, който Го е пратил.24Истина, истина ви казвам: който слуша Моето слово и вярва в Този, който Ме е пратил, има вечен живот и няма да дойде на съд, а е преминал от смърт в живот.25Истина, истина ви казвам: идва часът, и сега е, когато мъртвите ще чуят гласа на Божия Син и които го чуят, ще живеят.26Защото, както Отец има живот в Себе Си, също така е дал и на Сина да има живот в Себе Си;27и Му е дал власт да извършва съд, защото е Човешкият Син[3].28Не се чудете на това; защото иде часът, когато всички, които са в гробовете, ще чуят гласа Му29и ще излязат: онези, които са вършили добро, ще възкръснат за живот; а които са вършили зло, ще възкръснат за осъждане.30Аз не мога да върша нищо от Себе Си[4]; както чувам, така и съдя; и съдът Ми е справедлив, защото не търся Своята воля, а волята на Отца, който Ме е пратил.31Ако Аз свидетелствам за Себе Си, свидетелството Ми не е истинно.32Друг е, който свидетелства за Мен[5]; и Аз зная, че свидетелството, което Той дава за Мен, е истинно.33Вие пратихте до Йоан и той засвидетелства за истината.34Но Аз не приемам свидетелство от човекст. 41;; а казвам това, за да се спасите вие.35Той беше светилото, което гореше и светеше; и вие пожелахте за малко време да се радвате в неговата светлина.36Но Аз имам свидетелство по-голямо от това на Йоан[6]; защото делата, които Отец Ми е дал да извърша, самите дела, които върша, свидетелстват за Мен, че Отец Ме е пратил.37И Отец, който Ме е пратил, Той свидетелства за Мен[7]. Вие нито сте чули гласа Му някога, нито образа Му сте видели.38И нямате Неговото слово постоянно в себе си, защото не вярвате на Този, когото Той е пратил.39Вие изследвате Писанията, защото мислите, че в тях имате вечен живот; и те са, които свидетелстват за Мен[8],40а не искате да дойдете при Мен, за да имате живот.41От хора слава не приемам[9];42но ви зная, че вие нямате в себе си Божията любов.43Аз дойдох в Името на Своя Отец и не Ме приемате; но ако дойде друг в свое име, него ще приемете.44Как можете да повярвате вие, които приемате слава един от друг, а не търсите славата, която е от единия Бог?45Не мислете, че Аз ще ви обвиня пред Отца; има един, който ви обвинява – Мойсей, на когото вие се надявате.46Защото, ако вярвахте на Мойсей, щяхте да повярвате и на Мен; понеже той за Мен писа[10].47Но ако не вярвате на неговите писания, как ще повярвате на Моите думи?
1Danach war ein Fest der Juden, und Jesus zog hinauf nach Jerusalem. (Йн 2:13)2Es ist aber in Jerusalem beim Schaftor ein Teich, der heißt auf Hebräisch Betesda. Dort sind fünf Hallen; (Неем 3:1)3-4in denen lagen viele Kranke, Blinde, Lahme, Ausgezehrte.[1]5Es war aber dort ein Mensch, der war seit achtunddreißig Jahren krank.6Als Jesus ihn liegen sah und vernahm, dass er schon so lange krank war, spricht er zu ihm: Willst du gesund werden?7Der Kranke antwortete ihm: Herr, ich habe keinen Menschen, der mich in den Teich bringt, wenn das Wasser sich bewegt; wenn ich aber hinkomme, so steigt ein anderer vor mir hinein.8Jesus spricht zu ihm: Steh auf, nimm dein Bett und geh hin!9Und sogleich wurde der Mensch gesund und nahm sein Bett und ging hin. Es war aber Sabbat an diesem Tag.10Da sprachen die Juden zu dem, der geheilt worden war: Heute ist Sabbat, es ist dir nicht erlaubt, dein Bett zu tragen. (Изх 20:10; Ер 17:21)11Er aber antwortete ihnen: Der mich gesund gemacht hat, sprach zu mir: Nimm dein Bett und geh hin!12Sie fragten ihn: Wer ist der Mensch, der zu dir gesagt hat: Nimm dein Bett und geh hin?13Der aber geheilt worden war, wusste nicht, wer es war; denn Jesus war fortgegangen, da so viel Volk an dem Ort war.14Danach fand ihn Jesus im Tempel und sprach zu ihm: Siehe, du bist gesund geworden; sündige nicht mehr, dass dir nicht etwas Schlimmeres widerfahre. (Йн 8:11)15Der Mensch ging hin und berichtete den Juden, es sei Jesus, der ihn gesund gemacht habe.16Darum verfolgten die Juden Jesus, weil er dies am Sabbat getan hatte. (Мт 12:14)17Jesus aber antwortete ihnen: Mein Vater wirkt bis auf diesen Tag, und ich wirke auch. (Йн 9:4)18Darum trachteten die Juden noch mehr danach, ihn zu töten, weil er nicht allein den Sabbat brach, sondern auch sagte, Gott sei sein Vater, und machte sich selbst Gott gleich. (Йн 7:30; Йн 10:33)
Die Vollmacht des Sohnes
19Da antwortete Jesus und sprach zu ihnen: Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Der Sohn kann nichts von sich aus tun, sondern nur, was er den Vater tun sieht; denn was dieser tut, das tut in gleicher Weise auch der Sohn. (Йн 3:11; Йн 3:32)20Denn der Vater hat den Sohn lieb und zeigt ihm alles, was er tut, und wird ihm noch größere Werke zeigen, sodass ihr euch verwundern werdet. (Йн 3:35)21Denn wie der Vater die Toten auferweckt und macht sie lebendig, so macht auch der Sohn lebendig, welche er will.22Denn der Vater richtet niemand, sondern hat alles Gericht dem Sohn übergeben, (Дан 7:13; Д А 10:42; Д А 17:31)23damit alle den Sohn ehren, wie sie den Vater ehren. Wer den Sohn nicht ehrt, der ehrt den Vater nicht, der ihn gesandt hat. (Фил 2:10; 1 Йн 2:23)24Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Wer mein Wort hört und glaubt dem, der mich gesandt hat, der hat das ewige Leben und kommt nicht in das Gericht, sondern er ist vom Tode zum Leben hindurchgedrungen. (Йн 3:16; Йн 3:18)25Wahrlich, wahrlich, ich sage euch: Es kommt die Stunde und ist schon jetzt, dass die Toten hören werden die Stimme des Sohnes Gottes, und die sie hören, die werden leben. (Еф 2:5)26Denn wie der Vater das Leben hat in sich selber, so hat er auch dem Sohn gegeben, das Leben zu haben in sich selber; (Йн 1:1)27und er hat ihm Vollmacht gegeben, das Gericht zu halten, weil er der Menschensohn ist. (Дан 7:13)28Wundert euch darüber nicht. Es kommt die Stunde, in der alle, die in den Gräbern sind, seine Stimme hören werden,29und es werden hervorgehen, die Gutes getan haben, zur Auferstehung des Lebens, die aber Böses getan haben, zur Auferstehung des Gerichts. (Дан 12:2; Мт 25:46; 2 Кор 5:10)30Ich kann nichts von mir aus tun. Wie ich höre, so richte ich, und mein Gericht ist gerecht; denn ich suche nicht meinen Willen, sondern den Willen dessen, der mich gesandt hat. (Йн 6:38)
Die Zeugen für den Sohn
31Wenn ich von mir selbst zeuge, so ist mein Zeugnis nicht wahr.32Ein anderer ist’s, der von mir zeugt; und ich weiß, dass das Zeugnis wahr ist, das er von mir gibt. (1 Йн 5:9)33Ihr habt zu Johannes geschickt, und er hat die Wahrheit bezeugt. (Йн 1:19)34Ich aber nehme nicht von einem Menschen Zeugnis an; sondern ich sage das, damit ihr selig werdet.35Er war ein brennendes und strahlendes Licht; ihr aber wolltet eine kleine Weile fröhlich sein in seinem Licht.36Ich aber habe ein größeres Zeugnis als das des Johannes; denn die Werke, die mir der Vater gegeben hat, damit ich sie vollende, ebendiese Werke, die ich tue, zeugen von mir, dass mich der Vater gesandt hat. (Йн 3:2; Йн 10:25; Йн 10:38)37Und der Vater, der mich gesandt hat, hat von mir Zeugnis gegeben. Ihr habt niemals seine Stimme gehört noch seine Gestalt gesehen (Мт 3:17; Йн 1:18)38und sein Wort habt ihr nicht in euch wohnen; denn ihr glaubt dem nicht, den er gesandt hat.39Ihr sucht in den Schriften, denn ihr meint, ihr habt das ewige Leben darin; und sie sind’s, die von mir zeugen; (Лк 24:27; Лк 24:44; Йн 1:45; 2 Тим 3:15)40aber ihr wollt nicht zu mir kommen, dass ihr das Leben hättet.41Ich nehme nicht Ehre von Menschen an;42aber ich kenne euch, dass ihr nicht Gottes Liebe in euch habt.43Ich bin gekommen in meines Vaters Namen, und ihr nehmt mich nicht an. Wenn ein anderer kommen wird in seinem eigenen Namen, den werdet ihr annehmen. (Мт 24:5)44Wie könnt ihr glauben, die ihr Ehre voneinander annehmt, und die Ehre, die von dem alleinigen Gott ist, sucht ihr nicht? (Йн 12:42; 1 Сол 2:6)45Meint nicht, dass ich euch vor dem Vater verklagen werde; der euch verklagt, ist Mose, auf den ihr hofft. (Вт 31:24)46Wenn ihr Mose glaubtet, so glaubtet ihr auch mir; denn er hat von mir geschrieben. (Бит 3:15; Бит 49:10; Вт 18:15)47Wenn ihr aber seinen Schriften nicht glaubt, wie werdet ihr meinen Worten glauben? (Лк 16:31)