Izajáš 43

Bible, překlad 21. století

od Biblion
1 Teď ale toto praví Hospodin, ten, kdo tě stvořil, Jákobe, ten, kdo tě, Izraeli, zformoval: Neboj se, já jsem tě vykoupil a povolal tě jménem tvým – patříš mi!2 Půjdeš-li přes vody, já budu s tebou, půjdeš-li přes řeky, nestrhne tě proud. Půjdeš-li ohněm, neshoříš, plamen tě nespálí.3 Já Hospodin jsem přece tvůj Bůh, já, Svatý izraelský, jsem tvůj spasitel. Egypt jsem dal za tebe jako zálohu, Habeší a Sábou vyplatil jsem tě.4 Jsi pro mne tolik drahocenný, jsi mi tak vzácný, tak tě miluji, že za tebe vyměním všechny lidi, za tvůj život dám celé národy.5 Neboj se, já jsem s tebou. Od východu přivedu tvé potomky, od západu tě shromáždím.6 Severu řeknu: „Propusť je!“ a jihu: „Nedrž je!“ Přiveď mé syny zdaleka, mé dcery ze světových stran –7 všechny, kdo nesou jméno mé, ty, jež jsem stvořil k slávě své, ty, jež jsem udělal a zformoval.8 Vyveď ten slepý lid, který však má oči, všechny ty hluché, kteří mají uši.9 Všichni lidé ať se shromáždí, ať se společně sejdou národy. Kdo z nich nám tohle oznámil, kdo minulé věci ohlásil? Ať přivedou své svědky, ať se obhájí, ať jim dá za pravdu, kdo to uslyší.10 Vy jste mí svědkové, praví Hospodin, a můj služebník, jehož jsem vyvolil, abyste poznali a uvěřili mi a porozuměli, že já jsem.[1] Žádný bůh nebyl přede mnou utvořen a ani po mně nebude.11 Já, já sám jsem Hospodin a není spasitele kromě mne.12 Já jsem oznámil, já zachránil a ohlásil, když jste žádné cizí bohy neměli. Vy jste mí svědkové, praví Hospodin, že já jsem Bůh.13 Dříve než byl den, já jsem. Z mé ruky nikdo nevyrve. Když konám, kdo to vrátí zpět?14 Toto praví Hospodin, váš vykupitel, Svatý izraelský: Kvůli vám pošlu na Babylon kohosi[2] a srazím všechny závory – z jásotu Chaldejců bude úpění![3]15 Já jsem Hospodin, váš Svatý, Stvořitel Izraele, váš Král.16 Toto praví Hospodin, který razí cestu na moři a stezku mohutnými vodami,17 který přivádí vozy s koni a vojsko i posily nechává padnout, aby nevstali, jako knot lampy aby uhasli:18 Nevzpomínejte na věci minulé, o starých neuvažujte!19 Hle, já činím novou věc, a klíčí právě teď – vy to nevíte? Ano, způsobím cestu na poušti a na pustinách potoky.20 Divoká zvěř mě bude ctít, pštrosi i šakali, že jsem způsobil vody na poušti a na pustinách potoky, abych napojil svůj vyvolený lid,21 lid, který jsem si vytvořil, aby mou chválu hlásali.22 Ty jsi mě ale nevzýval, Jákobe, byl jsem ti, Izraeli, na obtíž!23 Nepřivedls mi beránky k oběti zápalné, obětními hody jsi mě neuctil. K žádným darům jsem tě nenutil, neobtěžoval jsem tě kadidly.24 Nekoupil jsi mi vonné koření, tukem svých obětí jsi mě nesvlažil. Zatos mě svými hříchy unavil, obtížil jsi mě svými vinami!25 Já, já sám kvůli sobě smažu tvé přestupky a nevzpomenu na tvůj hřích.26 Osvěž mi paměť, ať se spolu soudíme, pověz, čím bys mohl být ospravedlněn.27 Už tvůj prapředek se prohřešil, tvoji mluvčí mě zradili.28 Proto jsem potupil hodnostáře svatyně, vydal jsem Jákoba klatbě a Izraele potupě.

Izajáš 43

Schlachter 2000

od Genfer Bibelgesellschaft
1 Und nun, so spricht der HERR, der dich geschaffen hat, Jakob, und der dich gebildet hat, Israel: Fürchte dich nicht, denn ich habe dich erlöst! Ich habe dich bei deinem Namen gerufen; du bist mein. (Gn 35,10; Dt 7,6; Ž 100,3; Pís 2,16; Iz 43,7; Iz 43,15; Iz 44,6; Iz 44,22; Iz 63,9; Ez 16,8; J 10,3)2 Wenn du durchs Wasser gehst, so will ich bei dir sein, und wenn durch Ströme, so sollen sie dich nicht ersäufen. Wenn du durchs Feuer gehst, sollst du nicht versengt werden, und die Flamme soll dich nicht verbrennen. (Jb 5,19; Ž 34,19; Ž 66,12; Da 3,25)3 Denn ich bin der HERR, dein Gott, der Heilige Israels, dein Erretter! Ich habe Ägypten hingegeben als Lösegeld für dich, Kusch und Saba an deiner Stelle. (Nu 3,46; Nu 3,49; Př 21,18; Iz 43,11; Iz 45,14; Iz 63,8)4 Darum, weil du kostbar bist in meinen Augen [und] wertgeachtet und ich dich lieb habe, so gebe ich Menschen für dich hin und Völker für dein Leben. (Dt 4,35; Dt 26,19; 1S 26,21; Jr 31,3; Oz 11,1)5 Fürchte dich nicht, denn ich bin bei dir. Ich will deinen Samen vom Osten herführen und dich vom Westen her sammeln. (Dt 30,3; Ž 107,2; Iz 41,10; Jr 32,37)6 Ich will zum Norden sagen: Gib heraus!, und zum Süden: Halte nicht zurück! Bringe meine Söhne aus der Ferne herbei und meine Töchter vom Ende der Welt, (Iz 27,13; Jr 3,18; Ez 36,24)7 einen jeden, der mit meinem Namen genannt ist und den ich zu meiner Ehre geschaffen habe, den ich gebildet und gemacht habe. (Iz 43,1; Jr 14,9; Jr 15,16; Da 9,19; Ef 2,10)8 Bringe hervor das blinde Volk, das doch Augen hat, und die Tauben, die doch Ohren haben! (Iz 42,18; Jr 5,21; Ez 12,2)9 Alle Heidenvölker mögen zusammenkommen und die Nationen sich vereinigen! Wer unter ihnen kann dies verkündigen und uns Früheres hören lassen? Lass sie ihre Zeugen stellen und sich rechtfertigen; dann wird man es hören und sagen: Es ist wahr! (Ž 50,5; Iz 41,21)10 Ihr seid meine Zeugen, spricht der HERR, und mein Knecht, den ich erwählt habe, damit ihr erkennt und mir glaubt und einseht, dass ich es bin; vor mir ist kein Gott gebildet worden, und nach mir wird es keinen geben. (Ž 90,2; Iz 41,4; Iz 41,20; Iz 42,1; Iz 43,11; Iz 44,6; Iz 44,8; Iz 55,4; Oz 6,3; J 18,37; Zj 1,5)11 Ich, ich bin der HERR, und außer mir gibt es keinen Retter. (Oz 13,4; Sk 4,12)12 Ich habe verkündigt, gerettet und von mir hören lassen und bin nicht fremd unter euch; und ihr seid meine Zeugen, spricht der HERR, dass ich Gott bin. (Dt 32,12; Dt 32,39; Iz 43,10; Iz 44,8; Sk 1,8)13 Ja, von jeher bin ich derselbe, und niemand kann aus meiner Hand erretten. Ich wirke — wer will es abwenden? (Iz 14,27; Da 4,31; Da 4,34)14 So spricht der HERR, euer Erlöser, der Heilige Israels: Um euretwillen habe ich nach Babel geschickt und habe sie alle als Flüchtlinge hinuntergejagt, auch die Chaldäer in den Schiffen ihrer Jubelrufe[1]. (Iz 43,1; Iz 43,3; Jr 51,2)15 Ich, der HERR, bin euer Heiliger, der Schöpfer Israels, euer König. (Ž 89,19; Iz 41,21; Iz 43,3)16 So spricht der HERR, der einen Weg im Meer bahnt und einen Pfad in mächtigen Wassern, (Ex 14,16; Jz 3,14; Ž 77,20)17 der Streitwagen und Rosse ausziehen lässt, Heer und Macht — da liegen sie miteinander, stehen nicht mehr auf; sie sind erloschen, wie ein Docht verglommen: (Ex 14,23; Ž 106,11)18 Gedenkt nicht mehr an das Frühere und achtet nicht auf das Vergangene! (Iz 65,17; 2K 5,17; Fp 3,13)19 Siehe, ich wirke Neues, jetzt sprosst es hervor; solltet ihr es nicht wissen? Ich will einen Weg in der Wüste bereiten und Ströme in der Einöde. (Iz 35,8; Iz 42,9; Iz 48,6; Iz 65,17; Iz 66,22; Zj 21,5)20 Die Tiere des Feldes werden mich preisen, die Schakale und Strauße, weil ich Wasser gegeben habe in der Wüste und Ströme in der Einöde, um mein Volk zu tränken, mein auserwähltes, (Iz 41,17; Iz 48,21; Jr 31,9; J 4,10; J 4,14)21 das Volk, das ich mir gebildet habe, damit sie meinen Ruhm verkündigen. (Ž 102,19; Sf 3,20; 1P 2,9)22 Und doch hast du, Jakob, nicht mich angerufen, noch hast du dich um mich bemüht, Israel! (Nu 21,4; Iz 64,6; Da 9,13; Mal 1,13)23 Du hast mir deine Brandopferschafe nicht dargebracht und mich nicht mit deinen Schlachtopfern geehrt. Ich habe dir nicht zu schaffen gemacht mit Speisopfern, ich habe dich mit Weihrauchspenden nicht ermüdet. (Am 5,25; Za 7,5; Mal 3,8)24 Du hast mir nicht Gewürzrohr um Geld gekauft und mit dem Fett deiner Schlachtopfer mich nicht getränkt; aber du hast mir zu schaffen gemacht mit deinen Sünden und mir Mühe gemacht mit deinen Missetaten! (Ž 95,10; Iz 7,13; Mal 2,17)25 Ich, ich tilge deine Übertretungen um meinetwillen, und an deine Sünden will ich nie mehr gedenken! (Ž 25,7; Ž 25,11; Iz 44,22; Jr 31,34; Jr 50,20; Ez 36,22; Sk 3,19; Žd 10,17)26 Erinnere mich, wir wollen miteinander rechten; zähle [doch] auf, womit du dich rechtfertigen willst! (Jb 13,3; Jb 40,8; Ž 143,2; Iz 1,18; Iz 41,1)27 Dein erster Vater hat gesündigt, und deine Lehrer haben mir die Treue gebrochen; (Gn 17,5; Jr 8,8; Ez 16,3)28 darum habe ich die Vorsteher des Heiligtums entweiht und Jakob dem Bann preisgegeben und Israel den Schmähungen. (Ž 79,4; Jr 24,9; Jr 52,24; Pl 2,2; Pl 2,6; Pl 2,20; Da 9,11)