Römer 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Zasada usprawiedliwienia z wiary

1 Co więc – powiemy* – osiągnął* Abraham, nasz praojciec według ciała? 2 Jeśli bowiem Abraham został usprawiedliwiony z uczynków, ma [powód do] chluby* – ale nie przed Bogiem. 3 Bo co mówi Pismo? Abraham uwierzył Bogu i poczytano mu to za sprawiedliwość.* 4 Pracującemu zapłaty nie poczytuje się za łaskę, lecz za należność, 5 nie pracującemu zaś, ale wierzącemu Temu, który usprawiedliwia bezbożnego, jego wiarę poczytuje się za sprawiedliwość – 6 jak również Dawid mówi o szczęściu człowieka, któremu Bóg poczytuje* sprawiedliwość niezależnie od uczynków: 7 Szczęśliwi, którym odpuszczono nieprawości i których grzechy zostały zakryte; 8 szczęśliwy człowiek, któremu Pan nie poczyta grzechu.* 9 Czy zatem to szczęście odnosi się do obrzezanych, czy również do nieobrzezanych? Mówimy bowiem: Wiarę poczytano Abrahamowi za sprawiedliwość. 10 W jakich więc [okolicznościach] poczytano? Czy był wówczas obrzezany, czy nieobrzezany? Nie był obrzezany, lecz nieobrzezany. 11 Znak obrzezania zaś otrzymał [jako] pieczęć sprawiedliwości wiary – tej z [okresu] nieobrzezania – po to, by był ojcem wszystkich wierzących mimo nieobrzezania, aby im również poczytano [to za] sprawiedliwość, 12 i [by być] ojcem obrzezanych – tych, którzy nie tylko należą do obrzezanych, ale także idą śladami wiary naszego ojca Abrahama, [tej] sprzed obrzezania. 13 Gdyż nie dzięki Prawu [dana została] Abrahamowi lub jego nasieniu* obietnica, że będzie dziedzicem świata, ale dzięki sprawiedliwości [z] wiary. 14 Bo jeśli dziedzicami są [przestrzegający] Prawa, wiara jest pusta, a obietnica – zniesiona. 15 Prawo bowiem sprowadza gniew, gdzie zaś nie ma Prawa, nie ma też przestępstwa. 16 Dlatego z wiary – aby według łaski, aby ta obietnica była pewna dla całego nasienia, nie tylko tego [przestrzegającego] Prawa, ale także tego z wiary Abrahama, który jest ojcem nas wszystkich, 17 jak napisano: Ustanowiłem cię ojcem wielu narodów – przed obliczem Tego, któremu uwierzył, Boga, który ożywia umarłych i to, czego nie ma, powołuje, jak gdyby istniało. 18 [Abraham] na przekór* [wszystkiemu, co przeczyło] nadziei, z powodu nadziei uwierzył, aby się stać ojcem wielu narodów, zgodnie z tym, co powiedziano: Takie będzie twoje nasienie. 19 I nie osłabł w wierze, choć rozumiał, że jego ciało jest już obumarłe – jako [człowieka] liczącego około stu lat – oraz że obumarłe jest łono Sary. 20 Nie zwątpił więc w niewierze w obietnicę Boga, lecz wzmocniony wiarą* oddał chwałę Bogu 21 i był całkowicie pewny, że to, co [Bóg] obiecał, władny jest też uczynić. 22 Dlatego właśnie poczytano mu to za sprawiedliwość. 23 Nie napisano zaś tylko w odniesieniu do niego, że poczytano[jedynie] jemu. 24 [Uczyniono to] również w odniesieniu do nas, którym miało to być poczytane i którzy wierzą w Tego, który wzbudził Jezusa, naszego Pana, z martwych – 25 który został wydany z powodu naszych upadków i wzbudzony dla naszego usprawiedliwienia.