Psalm 105 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Pieśń o zbawczej mocy Pana

1 Wysławiajcie* JHWH! Wzywajcie Jego imienia! Oznajmiajcie wśród ludów Jego dzieła! 2 Śpiewajcie Mu! Grajcie Mu! Opowiadajcie o wszystkich Jego cudach! 3 Szczyćcie się Jego świętym imieniem! Niech raduje się serce szukających JHWH!* 4 Szukajcie JHWH i Jego mocy, Szukajcie Jego oblicza nieprzerwanie! 5 Pamiętajcie o cudach, które uczynił, O znakach i sądach Jego ust, 6 [Wy], nasienie Abrahama, Jego sługi,* [I] synowie Jakuba, Jego wybrańcy!* 7 On,* JHWH, jest naszym Bogiem, Jego sądy po całej ziemi, 8 Wiecznie pamięta o swoim przymierzu – O Słowie, które zlecił tysiącznemu pokoleniu – 9 Które zawarł z Abrahamem,* Oraz o swojej* przysiędze złożonej Izaakowi. 10 Ustanowił je jako ustawę dla Jakuba, Jako wieczne przymierze – dla Izraela, 11 Mówiąc: Tobie* dam ziemię Kanaan [Jako] przydział waszego dziedzictwa. 12 Gdy byli wciąż w małej liczbie, Nieliczni i obcy w niej,* 13 I wędrowali od narodu do narodu, Z jednego królestwa do innego ludu, 14 Nie pozwolił nikomu ich uciskać I z powodu nich karał [nawet] królów: 15 Nie dotykajcie moich pomazańców I moim prorokom nie szkodźcie! 16 Przywołał też głód na ziemię, Skruszył całą podporę* w chlebie. 17 Wysłał przed nimi człowieka, Sprzedanego w niewolę Józefa. 18 Upodlili pętami jego nogi; Żelazo przyszło mu na szyję* 19 Do czasu, gdy nadeszło Jego Słowo – Wypowiedź JHWH go doświadczyła.* 20 Król posłał – i rozkuł go, Władca ludów – i go wypuścił. 21 Ustanowił go panem swego domu I władcą całego swego mienia, 22 Aby karcił jego książąt zgodnie ze swym życzeniem I jego starców uczył mądrości. 23 Tak przybył Izrael do Egiptu I Jakub* stał się przychodniem w ziemi Chama. 24 A [tam Bóg] bardzo rozmnożył swój lud, I uczynił go mocniejszym od jego nieprzyjaciół.* 25 [Potem] odmienił ich serce, by Jego lud znienawidzili – By oszukiwali Jego sługi. 26 [I wtedy] posłał Mojżesza, swego sługę, Aarona, którego wybrał. 27 Spełniali pośród nich słowa, [którym towarzyszyły] Jego znaki, I cuda w ziemi Chama. 28 Zesłał ciemność i pociemniało – Nie przeszkodzili Jego Słowu.* 29 Zamienił* w krew ich wody I sprawił, że padły ich ryby. 30 Ich ziemia* zaroiła się od żab – [Także] w pałacach ich królów. 31 Powiedział – i nadciągnął rój, Komary były we wszystkich granicach. 32 Spuścił im grad zamiast deszczu, Płomienie ognia – na ich ziemię; 33 Uderzył ich winorośl i figowce I połamał drzewa w ich granicach. 34 Powiedział i nadciągnęła szarańcza Oraz chrząszcz – bez liku. 35 [Te] pożarły całą zieleń ich ziemi, Pochłonęły owoce ich pól. 36 Uderzył też wszystkich pierworodnych w ich kraju, Pierwociny całej ich siły. 37 Potem wyprowadził ich* ze srebrem i złotem, I nie było w ich plemionach kulawego. 38 Ucieszył się Egipt* z ich wyjścia, Gdyż padł na nich strach z ich powodu. 39 Rozciągnął obłok dla osłony I ogień, by rozświetlał [im] noc. 40 Prosili – i zesłał mi przepiórki, I nasycił ich chlebem z niebios. 41 Otworzył skałę i popłynęły wody, Popłynęły strumieniem na pustyni. 42 Gdyż wspomniał na swe święte Słowo [Oraz na] swego sługę Abrahama, 43 I wyprowadził swój lud z weselem, Wśród okrzyków – swoich wybranych, 44 I dał im ziemie narodów, Posiedli dorobek ludów, 45 By przestrzegali Jego ustaw I trzymali się Jego Praw. Alleluja. Pieśń wyznania win i wdzięczności