Matthäus 13 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przypowieści o Królestwie Przypowieść o siewcy

1 Tego dnia wyszedł Jezus z domu i usiadł nad morzem.* 2 I zebrały się przy Nim liczne tłumy;* tak że wszedł do łodzi i usiadł, a cały tłum stał na brzegu. 3 I powiedział im wiele w przypowieściach,* mówiąc: Oto wyszedł siewca, aby siać. 4 A gdy on siał, niektóre [ziarna] padły przy drodze i przyleciały ptaki – i zjadły je. 5 Inne zaś padły na miejsce skaliste,* gdzie nie miały wiele gleby, i zaraz wystrzeliły w górę, dlatego że gleba nie była głęboka. 6 Gdy zaś wzeszło słońce, zostały spieczone, a ponieważ nie miały korzenia, uschły. 7 Inne znów padły między ciernie, a ciernie wyrosły i zadusiły je. 8 Jeszcze inne padły na żyzną ziemię i wydały owoc, te sto, te sześćdziesiąt, a tamte trzydzieści. 9 Kto ma uszy, niech słucha.

Powód głoszenia w przypowieściach

10 Wówczas podeszli uczniowie i zapytali Go: Dlaczego mówisz do nich w przypowieściach? 11 On zaś odpowiedział im: Wam dano poznać tajemnice Królestwa Niebios, tamtym zaś nie dano.* 12 Ktokolwiek bowiem ma, temu będzie dane i będzie miał w nadmiarze; ktokolwiek zaś nie ma, temu również to, co ma, zostanie odebrane. 13 Dlatego mówię do nich w przypowieściach, że* patrząc, nie widzą, i słuchając, nie słyszą ani nie rozumieją. 14 I spełnia się na nich proroctwo Izajasza, które głosi: Będziecie stale słuchać* i nie zrozumiecie; wpatrzeni będziecie patrzeć i nie zobaczycie. 15 Gdyż tłuszczem obrosło serce tego ludu, z trudem uszami usłyszeli, swoje oczy zamknęli, aby oczami nie zobaczyli ani uszami nie usłyszeli, [aby] sercem nie zrozumieli, nie nawrócili się – i abym ich nie uleczył. 16 Lecz szczęśliwe wasze oczy, że widzą, i wasze uszy, że słyszą, 17 bo zapewniam was, że wielu proroków i sprawiedliwych pragnęło zobaczyć to, co [wy] widzicie, a nie zobaczyli, i usłyszeć to, co [wy] słyszycie, a nie usłyszeli.

Wyjaśnienie przypowieści o siewcy

18 Wy zatem wysłuchajcie przypowieści o siewcy.* 19 Do każdego, kto słucha Słowa o Królestwie i nie rozumie,* przychodzi zły* i porywa to, co zostało zasiane w jego sercu – to jest zasiany przy drodze. 20 Zasiany zaś na gruncie skalistym to ten, kto słucha Słowa i zaraz z radością je przyjmuje, 21 ale nie ma w sobie korzenia,* przeciwnie: wytrzymuje tylko chwilę, gdy nastaje ucisk lub prześladowanie z powodu Słowa, zaraz się zraża. 22 Zasiany zaś między ciernie to ten, kto słucha Słowa, ale troska tego wieku i oszustwo bogactwa zaduszają Słowo i staje się bezowocne. 23 A posiany na żyznej ziemi to ten, kto słucha Słowa i rozumie [je]; ten właśnie wydaje owoc i czyni – ten sto, ten sześćdziesiąt, a tamten trzydzieści.

Przypowieść o pszenicy i kąkolu

24 Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swojej roli.* 25 A gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał kąkolu* między pszenicę i odszedł. 26 Kiedy zboże podrosło i wydało owoc, wtedy pokazał się też kąkol. 27 Przyszli więc słudzy gospodarza i zapytali go: Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swojej roli? Skąd więc ma kąkol? 28 On zaś im odpowiedział: Nieprzyjaciel to zrobił. Słudzy na to: Czy chcesz więc, abyśmy poszli i zebrali go? 29 Odpowiedział: Nie! Abyście czasem, zbierając kąkol, nie powyrywali także pszenicy. 30 Pozwólcie obu rosnąć razem aż do żniwa. A w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw kąkol i powiążcie go w snopy na spalenie, pszenicę natomiast zbierzcie do mojego spichrza.

Przypowieść o ziarnie gorczycy

31 Przedłożył im też inną przypowieść, mówiąc: Królestwo Niebios podobne jest do ziarnka gorczycy,* które wziął człowiek i zasiał na swojej roli. 32 Wprawdzie jest ono mniejsze niż wszystkie nasiona, ale kiedy wyrośnie, jest większe od warzyw* i staje się drzewem, tak że zlatują się ptaki niebieskie i budują gniazda w jego gałęziach.

Przypowieść o zakwasie

33 Opowiedział im inną przypowieść: Królestwo Niebios podobne jest do zakwasu,* który wzięła kobieta i zmieszała z trzema satonami* mąki, aż wszystko się zakwasiło. 34 To wszystko Jezus mówił do ludu w przypowieściach, a bez przypowieści nic do nich nie mówił. 35 W ten sposób spełniło się to, co zostało powiedziane przez proroka, gdy mówił: Otworzę w przypowieściach moje usta, wypowiem rzeczy zakryte od założenia świata.*

Wyjaśnienie przypowieści o pszenicy i kąkolu

36 Następnie rozpuścił tłumy i poszedł do domu. Wówczas podeszli do Niego Jego uczniowie, mówiąc: Wyjaśnij nam dokładnie przypowieść o kąkolu na roli. 37 On zaś odpowiedział: Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy; 38 rolą jest świat, dobrym nasieniem synowie Królestwa, kąkolem zaś synowie złego, 39 nieprzyjacielem, który go rozsiał, jest diabeł, żniwem jest koniec wieku, a żeńcami są aniołowie. 40 Jak więc zbierany jest kąkol i palony w ogniu, tak będzie przy końcu wieku. 41 Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Jego Królestwa wszystkie skandale oraz dopuszczających się bezprawia, 42 i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. 43 Wtedy sprawiedliwi rozbłysną jak słońce w Królestwie swego Ojca.* Kto ma uszy, niech słucha!

Przypowieść o skarbie ukrytym w roli

44 Królestwo Niebios podobne jest do skarbu ukrytego w roli, który człowiek znalazł, ukrył i z radości idzie, sprzedaje wszystko, co ma, i kupuje tę rolę.*

Przypowieść o perle

45 Dalej Królestwo Niebios podobne jest do człowieka żeglującego po morzach w poszukiwaniu pięknych pereł. 46 Gdy zaś znalazł jedną drogocenną perłę, odszedł, wyprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.*

Przypowieść o sieci

47 Dalej Królestwo Niebios podobne jest do sieci,* zarzuconej w morze i zgarniającej z każdego rodzaju, 48 którą po napełnieniu wyciągnęli na brzeg, usiedli, dorodne wybrali do naczyń, a marne wyrzucili na zewnątrz. 49 Tak będzie przy końcu wieku; wyjdą aniołowie i oddzielą złych spośród sprawiedliwych, 50 i wrzucą ich do ognistego pieca; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.*

Przypowieść o gospodarzu

51 Czy zrozumieliście to wszystko?* Odpowiedzieli Mu: Tak! 52 A On im powiedział: Dlatego każdy znawca Prawa, który stał się uczniem Królestwa Niebios,* podobny jest do gospodarza,* który wyciąga ze swojego skarbca to, co nowe i stare. 53 I stało się, gdy Jezus skończył te podobieństwa, że oddalił się stamtąd.

Jezus wzgardzony w Nazarecie

54 Gdy przyszedł w swoje ojczyste strony, nauczał ich w ich synagodze, tak że byli oni zdumieni i mówili: Skąd u Niego ta mądrość i te dzieła mocy? 55 Czy nie jest On synem tego cieśli?* Czy Jego matce nie jest na imię Maria, a Jego braciom Jakub, Józef, Szymon i Juda? 56 A Jego siostry – czy nie ma ich wszystkich przy nas?* Skąd więc u Niego to wszystko? 57 I zaczęli szukać powodów do odsunięcia się od Niego.* Jezus zaś powiedział im: Nie jest prorok bez czci, chyba tylko w ojczystych stronach i w swoim domu. 58 I nie dokonał tam wielu dzieł mocy* – z powodu ich niewiary.*