Markus 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Rozwód i powtórne małżeństwo

1 Gdy stamtąd wyruszył, przyszedł w granice Judei i Zajordania.* I znów schodziły się do Niego tłumy, a On – jak to miał w zwyczaju – znowu uczył je. 2 Wtedy podeszli do Niego faryzeusze i wystawiając Go na próbę,* pytali Go: Czy wolno mężowi odprawić żonę? 3 On zaś odpowiedział im: Co wam nakazał Mojżesz? 4 Oni na to: Mojżesz zezwolił napisać oświadczenie rozwodowe* i odprawić. 5 Jezus zaś powiedział im: Z powodu waszej zatwardziałości serca napisał wam ten przepis.* 6 Od początku stworzenia [Bóg] uczynił ich mężczyzną i kobietą.* 7 Dlatego opuści człowiek swego ojca i matkę, połączy się ze swoją żoną* 8 i będą ci dwoje jednym ciałem; tak że nie są już dwoje, ale jedno ciało. 9 Co zatem Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela. 10 A w domu uczniowie znów zaczęli Go o to pytać. 11 Wówczas powiedział im: Ktokolwiek oddala swoją żonę i poślubia inną, cudzołoży względem niej. 12 I jeśli ona oddala swego męża* i poślubia innego, cudzołoży.*

Jezus i dzieci

13 Przynosili Mu też dzieci, aby je dotknął, ale uczniowie zganili ich. 14 Gdy Jezus to spostrzegł, oburzył się i powiedział im: Pozwólcie dzieciom przychodzić do Mnie, nie zabraniajcie im, takich bowiem jest Królestwo Boże. 15 Zapewniam was, ktokolwiek nie przyjmie Królestwa Bożego jak dziecko, na pewno nie wejdzie do niego. 16 Po czym brał je w ramiona i błogosławił, kładąc na nie ręce.

Bariera bogactwa

17 A gdy wybierał się w drogę, przybiegł ktoś, upadł przed Nim na kolana i pytał Go: Nauczycielu dobry! Co mam uczynić, aby odziedziczyć życie wieczne? 18 A Jezus powiedział mu: Dlaczego nazywasz Mnie dobrym? Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg. 19 Znasz przykazania: Nie zabijaj, nie cudzołóż, nie kradnij, nie składaj fałszywego świadectwa, nie oszukuj, czcij swego ojca i matkę.* 20 A on Mu odpowiedział: Nauczycielu, tego wszystkiego przestrzegałem od mojej młodości.* 21 Wtedy Jezus przyjrzał mu się i pokochał go – i powiedział do niego: Jednego ci brak; idź, sprzedaj wszystko, co masz, i rozdaj ubogim, a będziesz miał skarb w niebie, po czym przyjdź i chodź za Mną. 22 On jednak sposępniał na to Słowo i odszedł zasmucony, miał bowiem wiele posiadłości. 23 A Jezus rozejrzał się wokoło i powiedział do swoich uczniów: Jak trudno będzie tym, którzy mają bogactwa,* wejść do Królestwa Bożego! 24 Uczniowie zaś zdziwili się na te słowa. Wtedy Jezus odezwał się ponownie i powiedział do nich: Dzieci, jak trudno jest pokładającym nadzieję w bogactwach* wejść do Królestwa Bożego! 25 Łatwiej jest wielbłądowi przejść przez ucho igły* niż bogatemu wejść do Królestwa Bożego. 26 A oni tym bardziej dziwili się i mówili między sobą: Któż więc może być zbawiony? 27 Jezus spojrzał na nich i powiedział: U ludzi to niemożliwe, ale nie u Boga; u Boga bowiem wszystko jest możliwe. 28 Wtedy Piotr zaczął mówić: Spójrz, my opuściliśmy wszystko i poszliśmy za Tobą. 29 Jezus odpowiedział: Zapewniam was, nie ma takiego, kto by opuścił dom albo braci, albo siostry, albo matkę, albo ojca,* albo dzieci, albo pola ze względu na Mnie i ze względu na ewangelię, 30 a kto nie otrzymałby stokrotnie, teraz, w tym czasie, domów i braci, i sióstr, i matek, i dzieci, i pól, wśród prześladowań, a w nadchodzącym wieku* życia wiecznego. 31 Wielu zaś pierwszych będzie ostatnimi, a ostatnich pierwszymi.

Trzecia zapowiedź śmierci

32 Byli zaś w drodze i szli [w górę] do Jerozolimy, a Jezus szedł przed nimi — i dziwili się; ci, którzy szli za Nim, odczuwali lęk. Wtedy znów wziął Dwunastu i zaczął im mówić o tym, co ma Go spotkać: 33 Oto zmierzamy do Jerozolimy, gdzie Syn Człowieczy zostanie wydany arcykapłanom i znawcom Prawa i skażą Go na śmierć, i wydadzą narodom,* 34 i wyszydzą Go, i będą Go opluwać, i ubiczują Go,* i zabiją, a [On] po trzech dniach zmartwychwstanie.

Prośba Jakuba i Jana

35 I podeszli do Niego Jakub i Jan, synowie Zebedeusza, i powiedzieli: Nauczycielu, chcemy, abyś nam spełnił to, o co Cię poprosimy. 36 A On ich zapytał: Co chcecie, abym wam uczynił? 37 Oni zaś powiedzieli: Daj nam to, abyśmy w Twojej chwale siedzieli jeden po Twojej prawicy, a jeden po Twojej lewicy. 38 A Jezus powiedział im: Nie uświadamiacie sobie, o co prosicie. Czy możecie pić kielich, który Ja piję, lub być ochrzczeni chrztem, którym Ja jestem chrzczony? 39 Odpowiedzieli Mu: Możemy. Wtedy Jezus im powiedział: Kielich, który Ja piję, pić będziecie, i chrztem, którym jestem chrzczony, zostaniecie ochrzczeni. 40 Jednak siedzieć po mojej prawicy lub lewicy,* nie moją rzeczą jest dać, ale [będzie to dane tym], którym zostało przygotowane. 41 Gdy usłyszało o tym dziesięciu, zaczęło oburzać się na Jakuba i Jana. 42 Lecz Jezus przywołał ich i powiedział: Wiecie, że ci, którzy uchodzą za przywódców narodów, podporządkowują je, a ich wielcy tyranizują je. 43 Nie tak ma być między wami, lecz ktokolwiek między wami chciałby stać się wielki, niech stanie się waszym sługą.* 44 I ktokolwiek między wami chciałby być pierwszy, niech stanie się sługą wszystkich. 45 Bo i Syn Człowieczy nie przyszedł, by Mu służono, lecz by służyć* i oddać swoją duszę na okup* za wielu.

Uzdrowienie Bartymeusza

46 I przyszli do Jerycha. A gdy wychodził z Jerycha On i Jego uczniowie oraz spory tłum, syn Tymeusza,* Bartymeusz,* niewidomy żebrak, siedział przy drodze. 47 Słysząc, że to jest Jezus z Nazaretu, zaczął wołać: Synu Dawida, Jezusie! Zlituj się nade mną! 48 I wielu go upominało, aby umilkł. On jednak tym głośniej wołał: Synu Dawida! Zlituj się nade mną! 49 Wtedy Jezus przystanął i powiedział: Zawołajcie go. I zawołali niewidomego, mówiąc mu: Odwagi, wstawaj, woła cię. 50 Zrzucił zatem swój płaszcz, poderwał się i przyszedł do Jezusa. 51 Jezus zaś odezwał się i powiedział do niego: Co chcesz, abym ci uczynił? A niewidomy odpowiedział: Rabbuni,* abym znów widział. 52 Wtedy Jezus powiedział: Idź, twoja wiara ocaliła cię. I zaraz odzyskał wzrok – i wyruszył za Nim w drogę.