Epheser 4 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Zachęta do życia godnego powołania

1 Zachęcam was zatem ja, więzień w Panu, abyście postępowali w sposób godny powołania, w którym zostaliście powołani, 2 z wszelką pokorą i łagodnością, z cierpliwością, znosząc jedni drugich w miłości, 3 usilnie starając się zachować jedność Ducha* w spójni pokoju: 4 jedno ciało i jeden Duch, jak też zostaliście powołani w jednej nadziei waszego powołania – 5 jeden Pan, jedna wiara, jeden chrzest; 6 jeden Bóg i Ojciec wszystkich, który jest ponad wszystkimi, przez wszystkich i we wszystkich. 7 Każdemu zaś z nas dana została łaska według miary daru Chrystusa.* 8 Dlatego powiedziano: Gdy wstąpił na wysokość, powiódł za sobą jeńców, rozdał ludziom dary.* 9 A to, że wstąpił, cóż innego oznacza niż to, że i zstąpił do niższych części ziemi?* 10 Ten, który zstąpił, jest Tym samym, który wstąpił ponad wszystkie niebiosa, aby wszystko wypełnić. 11 On sam też ustanowił jednych apostołami,* drugich prorokami,* innych ewangelistami,* a innych pasterzami* i nauczycielami,* 12 aby wyposażyć świętych do dzieła posługi,* do budowania ciała Chrystusa, 13 aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania* Syna Bożego, do męskiej doskonałości,* do miary dorosłości pełni Chrystusowej, 14 abyśmy już nie byli dziećmi,* rzucanymi [przez fale] i unoszonymi wokoło przez każdy wiatr nauki, w ludzkim oszustwie, w podstępie błędnych metod, 15 ale we wszystkim, jako prawdomówni w miłości, rośli w Niego, który jest Głową, w Chrystusa, 16 z którego całe ciało, spajane* i wiązane przez każde wzmacniające [je] ścięgno* – zgodnie z działaniem w mierze [właściwej dla] każdej części – przyczynia się do wzrostu ciała dla własnego zbudowania w miłości. 17 To więc mówię i nalegam w Panu, abyście już więcej nie postępowali tak, jak postępują poganie w próżności swego umysłu, 18 ociemniali w rozumowaniu, z dala od życia Bożego przez nieświadomość, która jest w nich, przez niewrażliwość* ich serca. 19 Oni to, wyzuwszy się z uczuć, oddali się rozpuście w [pełnej] chciwości pogoni za wszelką nieczystością.* 20 Wy jednak nie tak nauczyliście się Chrystusa, 21 kiedy o Nim usłyszeliście i w Nim zostaliście pouczeni – jako że prawda jest w Jezusie – 22 że macie zdjąć z siebie starego człowieka z jego wcześniejszym postępowaniem, niszczonego według zwodniczych żądz, 23 a poddawać się odnowie w duchu waszego umysłu – 24 i oblec się w nowego człowieka, stworzonego według Boga w sprawiedliwości i świętości prawdy.* 25 Dlatego odrzućcie kłamstwo i mówcie prawdę, każdy ze swoim bliźnim, gdyż jesteśmy członkami jedni drugich. 26 Gniewajcie się – lecz nie grzeszcie;* niech słońce nie zachodzi nad waszym gniewem 27 ani nie dawajcie miejsca diabłu. 28 Kto kradnie, niech kraść przestanie, a raczej niech się trudzi, wypracowując własnymi* rękami dobra, aby miał z czego udzielać potrzebującemu. 29 Niech żadne zepsute słowo nie wychodzi z waszych ust, ale tylko dobre, dla zbudowania, gdy trzeba, dla udzielenia łaski słuchającym. 30 I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym zostaliście zapieczętowani na dzień odkupienia. 31 Wszelka gorycz i gwałt, i gniew, i krzyk, i oszczerstwo niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złośliwością. 32 Bądźcie zaś jedni dla drugich mili, serdeczni, przebaczający sobie nawzajem, jak i wam* Bóg przebaczył w Chrystusie.