Apostelgeschichte 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wydarzenia w Tesalonice

1 A gdy przeszli* Amfipolis* i Apolonię,* przybyli do Tesaloniki,* gdzie była synagoga żydowska. 2 Paweł zaś, zgodnie z przyzwyczajeniem, wszedł do nich i przez trzy szabaty rozprawiał z [powołaniem] na Pisma, 3 wyjaśniając* i dowodząc, że Chrystus musiał cierpieć i powstać z martwych oraz że: To jest Chrystus – ten Jezus, którego ja wam głoszę. 4 I niektórzy z nich zostali przekonani i przyłączyli się do Pawła i Sylasa, również wielki tłum spośród pobożnych Greków oraz niemało wybitnych* kobiet.* 5 Żydzi zaś, powodowani zazdrością, dobrali sobie niektórych niegodziwych mężczyzn spośród próżnujących na rynku,* wywołali zbiegowisko, wzburzyli miasto, naszli dom Jazona i próbowali wyprowadzić ich przed lud.* 6 Gdy ich jednak nie znaleźli, wlekli Jazona i niektórych braci przed przełożonych miasta, krzycząc: Ci, którzy wzburzyli cały zamieszkany świat, przybyli i tutaj, 7 a Jazon ich przyjął; wszyscy oni występują przeciwko postanowieniom cesarza, głosząc, że jest inny król* – Jezus. 8 Słuchając zaś tego, tłum i przełożeni miasta zaniepokoili się, 9 lecz po wzięciu poręczenia* od Jazona i pozostałych, zwolnili ich.*

Wydarzenia w Berei

10 Bracia zaś zaraz w nocy wyprawili Pawła i Sylasa do Berei,* gdzie po swym przybyciu chodzili do synagogi Żydów. 11 Ci zaś byli szlachetniejszego usposobienia* od tych w Tesalonice; przyjęli oni Słowo z całą gotowością i codziennie badali Pisma, czy tak się rzeczy mają. 12 Wielu więc rzeczywiście uwierzyło, również niemało spośród wybitnych kobiet, Greczynek, oraz mężczyzn. 13 A gdy Żydzi z Tesaloniki dowiedzieli się, że i w Berei było przez Pawła głoszone Słowo Boże, udali się tam, poruszając i podburzając tłumy. 14 Wtedy bracia zaraz wyprawili Pawła, aby poszedł nad morze, Sylas natomiast i Tymoteusz tam pozostali. 15 Ci z kolei, którzy towarzyszyli Pawłowi, zaprowadzili [go] aż do Aten, wzięli polecenie dla Sylasa i Tymoteusza, aby czym prędzej przyszli do niego – i odeszli.*

Wydarzenia w Atenach

16 Czekając na nich* w Atenach,* Paweł burzył się w swoim duchu na widok miasta oddanego bałwochwalstwu. 17 Rozprawiał więc w synagodze z Żydami i z pobożnymi, a na rynku każdego dnia z tymi, którzy się tam akurat znaleźli. 18 Niektórzy zaś z filozofów* epikurejskich* i stoickich* ścierali się* z nim. I jedni mówili: Cóż to chce nam powiedzieć ten zbieracz?* Drudzy zaś: Zdaje się, że jest głosicielem obcych demonów.* Głosił im bowiem ewangelię o Jezusie i zmartwychwstaniu. 19 Zabrali* go więc i zaprowadzili na Areopag,* mówiąc: Czy możemy dowiedzieć się, co to za nowa nauka, która jest przez ciebie głoszona? 20 Bo jakieś nowe rzeczy wkładasz nam do uszu; dlatego chcemy wiedzieć, o co właściwie chodzi. 21 A wszyscy Ateńczycy i mieszkający tam cudzoziemcy na nic innego nie mieli tyle czasu, co na opowiadanie lub słuchanie czegoś nowszego. 22 Paweł zaś stanął na środku Areopagu i powiedział: Mężowie Ateńczycy! Postrzegam was jako religijnych* we wszystkim. 23 Przechodząc bowiem i przyglądając się waszym świętościom, znalazłem też ołtarz, na którym napisano: Nieznanemu Bogu.* Co zatem czcicie, nie znając – to ja wam głoszę. 24 Bóg, który stworzył świat i wszystko, co na nim, On, który jest Panem nieba i ziemi, nie mieszka w przybytkach zbudowanych ręką 25 ani też nie służy Mu się rękami ludzkimi, jak gdyby czegoś potrzebował, gdyż sam daje wszystkim życie i tchnienie, i wszystko. 26 Z jednego* też uczynił wszystkie narody ludzkie, aby mieszkały na całym obliczu ziemi, ustalając określone czasy i granice ich zamieszkiwania, 27 aby szukały Boga, czy Go może nie wyczują i nie odkryją, chociaż nie jest On daleki od każdego z nas. 28 W Nim bowiem żyjemy i poruszamy się, i jesteśmy,* jak to i niektórzy z waszych poetów powiedzieli: Jego bowiem też rodu jesteśmy.* 29 Będąc więc z rodu Bożego, nie powinniśmy sądzić, że Boskość jest podobna do złota albo srebra, albo do kamienia, wytworu rzemiosła i myśli człowieka. 30 Pominąwszy więc czasy niewiedzy, Bóg wzywa teraz wszędzie wszystkich ludzi, aby się opamiętali, 31 w związku z czym wyznaczył też dzień, w którym będzie sprawiedliwie sądził zamieszkały świat przez Człowieka, którego wyznaczył, zapewnienie* dostarczając wszystkim przez wzbudzenie Go z martwych. 32 Gdy zaś usłyszeli o wzbudzeniu z martwych, jedni zaczęli szydzić, a drudzy powiedzieli: O tym będziemy cię słuchali innym razem. 33 I tak Paweł wyszedł spośród nich. 34 Niektórzy jednak mężczyźni przyłączyli się do niego i uwierzyli, a wśród nich również Dionizjusz Areopagita* i kobieta imieniem Damaris oraz inni z nimi.