Apostelgeschichte 11 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Reakcja Żydów na nawrócenie się pogan

1 Usłyszeli zaś apostołowie oraz bracia [rozrzuceni] po Judei, że i poganie przyjęli Słowo Boga. 2 A gdy Piotr przybył do Jerozolimy, zarzucali mu ci, którzy byli z obrzezania, 3 mówiąc: Wszedłeś do ludzi nieobrzezanych i jadłeś wraz z nimi.* 4 Piotr zaś zaczął im wyjaśniać po kolei: 5 Byłem ja w mieście Joppie i gdy modliłem się, zobaczyłem w zachwyceniu widzenie: jakiś zstępujący przedmiot, jakby wielkie płótno, opuszczane z nieba za cztery rogi — i podeszło aż do mnie. 6 Wpatrzyłem się w nie uważnie i zobaczyłem czworonogi ziemi i dzikie zwierzęta, płazy oraz ptaki nieba. 7 Usłyszałem też głos mówiący do mnie: Wstań, Piotrze, zabijaj i jedz! 8 Wtedy odpowiedziałem: Nie ma mowy, Panie, bo skalane i nieczyste nigdy nie weszło do moich ust. 9 A głos z nieba powtórnie odezwał się do mnie: Co Bóg oczyścił, ty nie miej za skalane. 10 To zaś stało się trzykrotnie, po czym znowu wszystko zostało wciągnięte do nieba. 11 I oto zaraz przed domem, w którym byłem, stanęli trzej mężczyźni, posłani do mnie z Cezarei. 12 A Duch powiedział mi, abym poszedł z nimi bez wahania. Poszło też ze mną tych sześciu braci i tak przyszliśmy do domu tego człowieka. 13 Opowiedział nam on, jak zobaczył anioła, który stanął w jego domu i powiedział: Poślij do Joppy i sprowadź Szymona, którego nazywają Piotrem, 14 który powie ci słowa, dzięki którym będziesz zbawiony ty i cały twój dom. 15 A gdy zacząłem mówić, zstąpił na nich Duch Święty, tak jak na nas na początku. 16 I przypomniałem sobie słowo Pana, gdy powiedział: Jan chrzcił w wodzie, wy zaś zostaniecie ochrzczeni w Duchu Świętym. 17 Jeśli więc Bóg dał im ten sam dar, co i nam, którzy uwierzyliśmy w Pana Jezusa Chrystusa, to kim ja byłem, abym mógł zabronić Bogu? 18 A gdy to usłyszeli, uspokoili się i chwalili Boga, mówiąc: Tak więc i poganom* Bóg sprawił opamiętanie dla [otrzymania] życia. 19 Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania, które wybuchło z powodu Szczepana,* dotarli aż do Fenicji,* na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc Słowa, tylko samym Żydom. 20 Niektórzy zaś z nich byli ludźmi z Cypru i Cyreny;* oni po przybyciu do Antiochii zaczęli mówić również do Greków, głosząc ewangelię o Panu Jezusie. 21 I ręka Pana była z nimi, rzeczywiście wielka liczba tych, którzy uwierzyli, nawróciła się do Pana. 22 Słowo o nich dotarło do uszu zgromadzenia w Jerozolimie; wysłali więc Barnabę, aby poszedł aż do Antiochii. 23 On, gdy tam przybył i zobaczył łaskę Bożą, ucieszył się i zachęcał wszystkich, aby z poświęceniem serca trwali w Panu. 24 Był to bowiem człowiek dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I znaczny tłum został pozyskany dla Pana. 25 Udał się on też do Tarsu, aby odszukać Saula, 26 a gdy go znalazł, przyprowadził [go] do Antiochii. I stało się, że przez cały rok* zbierali się w zgromadzeniu i nauczali znaczny tłum; w Antiochii też po raz pierwszy nazwano uczniów chrześcijanami. 27 W tych zaś dniach przyszli do Antiochii prorocy* z Jerozolimy. 28 Jeden z nich, imieniem Hagabos, powstał i zaznaczył przez Ducha, że na całym świecie nastanie wielki głód – nastał on też za Klaudiusza.* 29 Co do uczniów natomiast, tak jak kogo było stać, każdy z nich postanowił posłać pomoc braciom mieszkającym w Judei. 30 To też uczynili, posyłając ją prezbiterom* za pośrednictwem* Barnaby i Saula.