1.Thessalonicher 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Wspomnienie o służbie Pawła w Tesalonikach

1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przyjście do was nie okazało się daremne, 2 ale pomimo że ucierpieliśmy i doznaliśmy zniewagi – jak wiecie – w Filippi, odważyliśmy się w Bogu naszym głosić wam ewangelię Bożą w ciężkim boju. 3 Gdyż nasze wezwanie* nie wywodzi się z błędu ani z nieczystości i nie kryje w sobie przynęty, 4 lecz jak zostaliśmy wypróbowani przez Boga, aby została nam powierzona ewangelia, tak też głosimy, nie aby podobać się ludziom, lecz Bogu, który poddaje próbie nasze serca. 5 Bo ani wcześniej nie występowaliśmy w słowie pochlebstwa – jak wiecie – ani w skrytej chciwości; Bóg świadkiem, 6 nie szukaliśmy też chwały u ludzi – ani u was, ani u innych, 7 choć jako apostołowie Chrystusa mogliśmy być w poważaniu; tymczasem byliśmy pośród was jak niemowlęta,* jak żywicielka otaczająca troską swoje dzieci. 8 Tak przywiązaliśmy się do was, że gotowi byliśmy nie tylko przekazać wam ewangelię Bożą, ale i własne dusze, dlatego że staliście się dla nas tak ukochani. 9 Pamiętacie bowiem, bracia, trud nasz i mozół; pracując nocą i dniem, aby nie obciążać kogokolwiek z was, głosiliśmy wam ewangelię Bożą. 10 Wy jesteście świadkami i Bóg, jak święcie i sprawiedliwie, i nienagannie postępowaliśmy pośród was wierzących. 11 Podobnie wiecie, jak każdego jednego spośród was, niby ojciec swoje dzieci, 12 zachęcaliśmy was i po przyjacielsku radziliśmy i nakłanialiśmy, abyście prowadzili życie godne Boga, który was powołuje do swojego Królestwa i chwały. 13 Dlatego też i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjęliście od nas Słowo Bożego poselstwa, nie jako słowo ludzkie, ale, jak jest naprawdę, jako Słowo Boga, które* też w was wierzących skutecznie działa. 14 Gdyż wy, bracia, staliście się naśladowcami kościołów Bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, bo to samo i wy wycierpieliście od swoich rodaków, co i oni od Żydów, 15 którzy i Pana Jezusa zabili i proroków i nas prześladowali,* i Bogu nie są mili, i wszystkim ludziom przeciwni, 16 przeszkadzając nam głosić poganom,* aby byli zbawieni, i dopełniając [miary] swoich grzechów. Już wcześniej zaś do końca spadł na nich gniew Boga.

Słowa o rozłące i o planach odwiedzin

17 My zaś, bracia, odłączeni od was na krótki czas* – obliczem, nie sercem – tym bardziej, z wielkim pragnieniem, staraliśmy się zobaczyć wasze oblicze.* 18 Dlatego chcieliśmy przyjść do was, zwłaszcza ja, Paweł, i raz, i drugi, ale przeszkodził nam szatan.* 19 Bo kto jest naszą nadzieją lub radością, lub wieńcem chluby przed naszym Panem Jezusem w [chwili] Jego przyjścia, jeśli nie wy? 20 Wy bowiem jesteście naszą chwałą i radością.