Lukas 17 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Ostrzeżenie przed wywoływaniem skandali

1 Następnie powiedział do swoich uczniów: Niemożliwe jest, by nie doszło do skandali,* lecz biada temu, który je wywołuje. 2 Korzystniej by mu było, gdyby kamień młyński zawisł mu wokół szyi i został wrzucony do morza, niż by przez skandal przyczynił się do upadku jednego z tych małych. 3 Uważajcie na siebie!* Jeśliby zgrzeszył twój brat,* upomnij go, i jeśli się opamięta, odpuść mu. 4 I jeśliby siedem razy na dzień zgrzeszył przeciw tobie i siedem razy zwrócił się do ciebie, mówiąc: Żałuję tego – odpuść mu.

Moc wiary

5 Apostołowie powiedzieli do Pana: Dodaj nam wiary. 6 Pan zaś odpowiedział: Gdybyście mieli wiarę jak ziarno gorczycy, moglibyście powiedzieć tej czarnej morwie:* Wykorzeń się i zasadź się w morzu – i usłuchałaby was.*

Właściwa samoocena

7 Kto zaś z was, mając sługę zajętego przy orce lub wypasie, powie mu, gdy ten wróci z pola: Wejdź i zaraz spocznij przy stole? 8 Czy nie powie mu raczej: Przygotuj coś na wieczerzę, przepasz się i usługuj mi, aż się najem i napiję, a potem i ty będziesz jadł i pił? 9 Czy ma wdzięczność dla sługi za to, że wykonał, co [mu] polecono?* 10 Tak i wy, gdy wykonacie wszystko, co wam polecono, mówcie: Jesteśmy niepotrzebnymi* sługami; wykonaliśmy to, co było naszą powinnością.*

Uzdrowienie dziesięciu trędowatych

11 W czasie podążania do Jerozolimy,* przechodził środkiem Samarii i Galilei. 12 Gdy wchodził do pewnej wioski, wyszło Mu naprzeciw dziesięciu trędowatych mężczyzn, którzy stanęli z daleka 13 i donośnym głosem zawołali: Jezusie! Mistrzu! Zmiłuj się nad nami! 14 Gdy ich zobaczył, powiedział do nich: Idźcie, pokażcie się kapłanom. A kiedy szli, zostali oczyszczeni. 15 Jeden zaś z nich, gdy zobaczył, że został wyleczony, zawrócił, głośno chwaląc Boga. 16 Upadł też na twarz u Jego stóp i dziękował Mu; a był on Samarytaninem. 17 Wtedy Jezus zapytał: Czyż nie dziesięciu zostało oczyszczonych? Dziewięciu więc gdzie? 18 Czy nie znalazł się nikt, kto by zawrócił i oddał chwałę Bogu, tylko ten cudzoziemiec? 19 I powiedział mu: Wstań i idź! Twoja wiara cię ocaliła.

O przyjściu Królestwa Bożego

20 Zapytany zaś przez faryzeuszów, kiedy przyjdzie Królestwo Boże, odpowiedział im: Królestwo Boże nie przychodzi dostrzegalnie.* 21 Ani nie będą mówić: Oto tu! albo: Tam! Oto bowiem Królestwo Boże jest wewnątrz was. 22 Powiedział też do uczniów: Nadejdą dni, gdy będziecie pragnęli zobaczyć jeden z dni Syna Człowieczego, ale nie zobaczycie. 23 I będą do was mówić: Oto tam! Albo: Oto tu! Nie idźcie ani nie biegnijcie. 24 Bo jak błyskawica, gdy zabłyśnie, świeci z jednego krańca nieba aż po drugi, tak będzie z Synem Człowieczym w Jego Dniu. 25 Najpierw jednak musi wiele wycierpieć, być poddany próbie i odrzucony* przez to pokolenie.* 26 I jak było za dni Noego, tak też będzie za dni Syna Człowieczego. 27 Jedli, pili, żenili się i za mąż wydawali aż do dnia, gdy Noe wszedł do arki i nastał potop – i wygubił wszystkich. 28 Podobnie było też za dni Lota: jedli, pili, kupowali, sprzedawali, sadzili, budowali, 29 a w dniu, gdy Lot wyszedł z Sodomy, spadł z nieba ogień z siarką i wygubił wszystkich. 30 Tak właśnie będzie w dniu, gdy objawi się Syn Człowieczy. 31 W tym dniu, jeśli ktoś będzie na dachu, a jego rzeczy w domu, niech nie schodzi na dół, aby je zabrać; i kto będzie na polu, podobnie, niech nie wraca z powrotem. 32 Pamiętajcie o żonie Lota. 33 Kto będzie próbował uchronić swoją duszę, straci ją, a kto ją straci, zachowa ją przy życiu. 34 Mówię wam: Tej nocy dwaj będą na jednym posłaniu, jeden będzie wzięty,* drugi pozostawiony. 35 Dwie mleć będą w tym samym miejscu, jedna będzie wzięta, druga pozostawiona. 36 Dwóch będzie na polu; jeden będzie wzięty, drugi pozostawiony.* 37 Wtedy Go zapytali: Gdzie, Panie?* On zaś odpowiedział im: Gdzie padlina, tam zbiorą się sępy.