Titus 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza
Pozdrowienie
1Paweł, sługa Boga,* apostoł zaś Jezusa Chrystusa, stosownie do wiary wybranych Bożych* i poznania* prawdy zgodnej z pobożnością,2z powodu nadziei życia wiecznego, które przed wiecznymi czasami obiecał niekłamiący Bóg,3a we właściwych czasach objawił – swoje Słowo – w głoszeniu,* które zostało mi powierzoned* według nakazu naszego Zbawcy, Boga,4do Tytusa, prawowitego syna* według wspólnej wiary:* Łaska i pokój od Boga Ojca i od Chrystusa Jezusa, naszego Zbawcy.
Zadanie ustanowienia starszych
5Pozostawiłem cię na Krecie po to, byś uporządkował pozostałe [sprawy] i ustanowił po miastach prezbiterów – jak ci nakazałem –6jeśli ktoś jest nienaganny, mąż jednej żony, ma wierzące dzieci,* nie pod zarzutem rozpasania lub niekarności.7Biskup* bowiem jako zarządca* Boży powinien być nienaganny, nie samowolny, nie porywczy, nie pijący, nie władczy, nie chciwy zysku,8ale gościnny,* przyjazny temu, co dobre,* rozsądny, sprawiedliwy, ofiarny,* zdyscyplinowany,*9trzymający się – zgodnie z pouczeniem – wiernego Słowa,* aby był w stanie zarówno zachęcić zdrowym pouczeniem, jak i przekonywać przeciwnych.*
Stosunek do osób trudnych
10Wielu bowiem jest i niekarnych, próżnych gadułów, zwodzicieli, zwłaszcza tych z obrzezania,11których trzeba uciszyć, gdyż oni całe domy wywracają, ucząc, czego nie trzeba, dla brzydkiego* zysku.12Jeden z nich, ich własny prorok, powiedział: Kreteńczycy zawsze kłamcy, złe bestie, brzuchy leniwe.*13Świadectwo to jest prawdziwe. Z tego powodu karć* ich surowo, by byli zdrowi w wierze*14i nie zważali na żydowskie mity oraz przykazania ludzi, którzy odwracają się od prawdy.15Dla czystych wszystko jest czyste, dla skalanych zaś i niewierzących nic nie jest czyste, ale skalane są zarówno ich umysł, jak i sumienie.16Utrzymują, że znają Boga, lecz swoimi czynami zapierają się Go – są obrzydliwi, nieposłuszni i niezdolni do żadnego dobrego dzieła.
Słowo Życia
Pozdrowienie
1Ja, Paweł, piszę do ciebie jako sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa. Zostałem bowiem powołany do tego, aby głosić wiarę ludziom wybranym przez Boga i pomóc im poznać prawdę. Dlatego nauczam ich, jak mają żyć, aby podobać się Bogu.2Wiara ta daje ludziom niepodważalną nadzieję na życie wieczne, które Bóg obiecał już przed wiekami—a On nigdy nie kłamie.3Teraz zaś, w ustalonym przez siebie czasie, Bóg—nasz Zbawiciel—objawił światu dobrą nowinę i zlecił mi głoszenie jej.4Tytusie, dzięki naszej wspólnej wierze, jesteś mi jak rodzony syn. Niech Bóg Ojciec i Chrystus Jezus, nasz Zbawiciel, obdarzają cię swoją łaską i pokojem!
Zadanie Tytusa na Krecie
5Zostawiłem cię na Krecie, abyś dokończył to, co jeszcze zostało do zrobienia, i byś we wszystkich miastach wyznaczył spośród wierzących starszych, którzy będą kierować miejscowymi kościołami. Jak już ci wcześniej powiedziałem,6muszą to być ludzie nienaganni: wierni swoim żonom i mający wierzące dzieci, którym nie można zarzucić niemoralności i nieposłuszeństwa.7Przywódca, który w imieniu Boga zarządza Jego kościołem, musi być bowiem bez zarzutu. Nie może to być człowiek zarozumiały, impulsywny, pijak, awanturnik ani ktoś, kto jest zachłanny.8Przeciwnie, powinien być gościnny, kochający dobro, rozsądny, prawy, pobożny i opanowany.9Powinien wiernie trzymać się prawdy i umieć—poprzez zdrową naukę—zachęcać innych wierzących, a także wykazywać błędy tym, którzy się jej sprzeciwiają.10Wielu jest bowiem takich, którzy nie okazują posłuszeństwa, a poprzez bezsensowne dyskusje zwodzą innych ludzi, szczególnie tych, którzy wywodzą się z judaizmu.11Takich trzeba zdecydowanie uciszać, bo swoim złym nauczaniem przynoszą szkodę całym rodzinom. Tym, co ich naprawdę interesuje, są pieniądze.12Nawet ich własny prorok powiedział o nich: „Kreteńczycy to kłamcy, złe bestie i lenie”.13I miał rację! Dlatego zwracaj Kreteńczykom uwagę na ich grzechy i prowadź ich do zdrowej wiary,14aby nie słuchali żydowskich opowiadań i przykazań wymyślonych przez ludzi, którzy odrzucają prawdę.15Dla tych, którzy mają czyste serce, wszystko jest czyste i dobre. Dla tych zaś, którzy mają w sercach zło i nie wierzą w prawdę, nie ma nic czystego. Ich sumienie i umysł są bowiem pogrążone w grzechu.16Twierdzą, że znają Boga, ale ich życie zdecydowanie temu zaprzecza. Ludzie ci budzą odrazę, nie są bowiem zdolni do okazania posłuszeństwa Bogu i czynienia jakiegokolwiek dobra.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.