1.Mose 49 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Przyszłość potomków Jakuba

1 Potem Jakub wezwał swoich synów i powiedział: Zbierzcie się, a oznajmię wam, co was spotka w dniach późniejszych.*

2 Zgromadźcie się i słuchajcie, synowie Jakuba, słuchajcie Izraela, swego ojca!

3 Rubenie, jesteś mym pierworodnym, moją siłą i początkiem* męskości,* szczytem wyniesienia i szczytem mocy.

4 Wzburzony* jak woda utracisz pierwszeństwo, bo wszedłeś na łoże swego ojca! Splamiłeś [je]! – Wszedł* na me posłanie!

5 Symeon i Lewi – to bracia! Narzędziami przemocy* są ich noże.

6 Do ich rady? Nie wchodź, moja duszo! Z ich gromadą? Nie łącz się, ma chwało!* Bo w swym gniewie powycinali ludzi i w samowoli okaleczyli byki.*

7 Przeklęty ich gniew, bo gwałtowny, i ich wściekłość – bo dzika. Porozdzielam ich w Jakubie i rozproszę ich w Izraelu.*

8 Juda – sławić będą cię twoi bracia!* Twoja ręka – na karku twych wrogów! Tobie pokłonią się synowie twego ojca.

9 Judo, młody lwie, od łupu, mój synu, się uniosłeś, przyczaiłeś się wyciągnięty jak lew i jak lwica – kto ich podrażni?

10 Nie odstąpi berło od Judy ani buława spomiędzy jego stóp,* póki nie przyjdzie należący do niego* – a jemu posłuszeństwo ludów.*

11 Uwiąże przy winorośli osiołka, przy dorodnym jej krzewie* źrebię oślicy, wymoczy w winie swoją szatę, a w krwi winogron swoją tunikę.*

12 Oczy ciemniejsze od wina, a zęby bielsze niż mleko.

13 Zebulon – nad brzegiem morza zamieszka i jest brzegiem dla statków, a jego rufa* naprzeciw Sydonu.

14 Issachar* – to osioł kościsty, przeciąga się między [dwoma] jukami.*

15 Lecz gdy zobaczy legowisko, że dobre, i ziemię, że jest urocza, nachyli ramię do dźwigania i będzie sługą pańszczyźnianym.

16 Dan – będzie sądził* swój lud, każde plemię izraelskie.*

17 Będzie Dan wężem na drodze, [rogatą] żmiją* na ścieżce, tym, który kąsa końskie pięty, tak że jeździec spada na wznak.*

18 Twego zbawienia wyczekuję, JHWH!

19 Gad – banda go napadnie, a on napadnie [im] na piętę.*

20 Od* Aszera – tłusty* jego pokarm, on będzie dawał przysmaki królewskie.

21 Naftali – puszczona wolno łania, która wydaje piękne sarnięta.*

22 Syn* owocujący – Józef, syn owocujący nad źródłem, córki* przesadzają mur!

23 I rozgoryczają go, i strzelają,* i żywią urazę łucznicy,

24 lecz jego łuk jest stale napięty i gibkie ramiona jego rąk* dzięki rękom Mocarza Jakuba, stamtąd Pasterz, Kamień Izraela,

25 od Boga twego ojca – bo cię wesprze, i z* Wszechmocnym* – bo cię pobłogosławi błogosławieństwem niebios z góry, błogosławieństwem głębi rozciągającej się na dole, błogosławieństwem piersi oraz łona!

26 Błogosławieństwa twego ojca, [które] przewyższyły błogosławieństwa moich rodzicielek,* nawet granice wzgórz odwiecznych, niech będą na głowie Józefa i na skroni poświęconego swoim braciom.*

27 Beniamin – wilk drapieżny, rano pożre zdobycz, a wieczorem rozdzieli łup.

28 Te wszystkie to plemiona Izraela – dwanaście – i to jest to, co im oznajmił ich ojciec, i błogosławił ich – błogosławił każdego z nich stosownie do jego błogosławieństwa.

Ostatnia wola i śmierć Jakuba

29 Potem rozkazał im i powiedział do nich: Ja dołączam do mego ludu. Pochowajcie mnie z moimi ojcami w jaskini, która jest na polu Efrona Chetyty,

30 w jaskini, która jest na polu Makpela, które jest naprzeciw* Mamre, w ziemi Kanaan, którą wraz z polem nabył Abraham na własny grób od Efrona Chetyty.

31 Tam pochowano Abrahama i Sarę, jego żonę, tam pochowano Izaaka i Rebekę, jego żonę, tam też pochowałem Leę.

32 Pole z jaskinią na nim zostało nabyte od synów Cheta.*

33 A gdy Jakub skończył wydawać polecenia swoim synom, wciągnął swoje nogi na łoże, po czym ustał – i został przyłączony do swego ludu.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).