4.Mose 35 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Miasta Lewitów

1 I przemówił JHWH do Mojżesza na stepach Moabu, nad Jordanem, [naprzeciw] Jerycha, tymi słowy:

2 Przykaż synom Izraela, aby dali Lewitom ze swoich dziedzicznych posiadłości miasta do zamieszkania. Dacie* też Lewitom wygony* wokół ich miast.

3 Miasta te będą mieli do zamieszkania, a ich* wygony będą dla ich bydła i dla ich dobytku, i dla wszelkich ich zwierząt.

4 Wygony miast, które dacie Lewitom, [licząc] od muru miasta na zewnątrz, będą miały tysiąc łokci* dookoła.

5 Odmierzycie też na zewnątrz miasta po stronie wschodniej dwa tysiące łokci i po stronie południowej dwa tysiące łokci, i po stronie zachodniej dwa tysiące łokci, i po stronie północnej dwa tysiące, a miasto będzie w środku – [i] to będą ich* pastwiska miejskie.*

6 [Wśród] miast, które dacie Lewitom, sześć będzie miastami schronienia,* do których dacie uciec zabójcy.* Oprócz nich dacie im czterdzieści dwa miasta.

7 Wszystkich miast, które dacie Lewitom, będzie czterdzieści osiem miast, ich samych wraz z ich wygonami.

8 A co do [liczby] miast, które dacie z posiadłości synów Izraela, to od liczniejszego dacie ich więcej, a od mniej licznego dacie ich mniej, każdy da Lewitom ze swoich miast stosownie do swego dziedzictwa, które otrzymał.

Miasta schronienia

9 I przemówił JHWH do Mojżesza tymi słowy:

10 Przemów do synów Izraela i powiedz im: Gdy przejdziecie przez Jordan do ziemi Kanaan,

11 wyznaczcie sobie miasta, [które] będą wam miastami schronienia, aby tam mógł uciec zabójca, który zabił kogoś nieumyślnie.*

12 Będą więc one dla was miastami schronienia przed mścicielem,* aby nie zginął zabójca, zanim nie stanie przed zgromadzeniem na sąd.

13 A z miast, które dacie, sześć będzie dla was miastami schronienia.

14 Trzy miasta dacie sprzed przejścia przez Jordan i trzy miasta dacie w ziemi Kanaan – będą one miastami schronienia.*

15 Tych sześć miast będzie na schronienie dla synów Izraela, dla przychodniów i dla [ludzi] osiadłych pośród nich, aby mógł tam uciec każdy, kto zabił kogoś nieumyślnie.

Ustalenie natury zabójstwa

16 Jeśli więc [ktoś] uderzy kogoś narzędziem żelaznym tak, że ten umrze, to jest mordercą – morderca będzie musiał umrzeć.

17 Również jeśli uderzy go kamieniem w ręce, którym da się uśmiercić, tak że ten umrze, to jest mordercą – morderca będzie musiał umrzeć.

18 Albo jeśli uderzy go ręcznym narzędziem drewnianym, którym da się uśmiercić, tak że ten umrze, to jest mordercą – morderca będzie musiał umrzeć.

19 Mściciel krwi, on uśmierci mordercę, uśmierci go on, gdy go spotka.

20 Jeśli więc [ktoś] w nienawiści zada komuś cios albo rzuci w niego [czymś] z ukrycia, w złym zamiarze,* tak że ten umrze,

21 albo z wrogości uderzy go swą ręką tak, że ten umrze, to sprawca uderzenia jest mordercą – mściciel krwi uśmierci mordercę, gdy go spotka.

22 Jeśli jednak nieoczekiwanie, bez wrogości [ktoś] zada komuś cios, albo rzuci w niego jakimś narzędziem, bez złego zamiaru,

23 albo upuści na niego bez patrzenia jakiś kamień, którym da się uśmiercić – nie jako jego wróg i nie jako ktoś, kto szukał jego krzywdy – i ten umrze,

24 to zgromadzenie rozsądzi pomiędzy sprawcą uderzenia a mścicielem krwi, według tych rozstrzygnięć.

25 Zgromadzenie też uratuje zabójcę* z ręki mściciela krwi i zgromadzenie sprowadzi go z powrotem do jego miasta schronienia, do którego uciekł, i będzie w nim mieszkał aż do śmierci najwyższego kapłana, którego namaszczono świętym olejem.

26 Jeśli jednak zabójca zechce* wyjść poza granice miasta schronienia, do którego uciekł,

27 a mściciel krwi znajdzie go poza granicą miasta jego schronienia i mściciel krwi zabije zabójcę, to nie [spadnie] na niego krew,

28 ponieważ zabójca miał przebywać w mieście swojego schronienia aż do śmierci najwyższego kapłana i po śmierci najwyższego kapłana mógł zabójca wrócić do swej ziemskiej posiadłości.

29 Te [rozstrzygnięcia] będą ustawą prawną* dla was [i] dla waszych [przyszłych] pokoleń we wszystkich waszych siedzibach.*

Zeznania i okup w przypadku zabójstwa

30 Jeśli ktoś kogoś zabije, to według zeznania ust świadków zabójca zostanie zabity. Jednak przeciw komuś, kto ma ponieść śmierć, nie może świadczyć [tylko] jeden świadek.

31 Nie będziecie też brać okupu za życie* zabójcy, którego uznano winnym śmierci, ponieważ musi [on] umrzeć.

32 Nie będziecie też brać okupu za tego, kto zbiegł do miasta swego schronienia, aby mógł powrócić i zamieszkać w ziemi, zanim umrze najwyższy kapłan.

33 Nie kalajcie ziemi, w której mieszkacie, gdyż krew, ona kala ziemię, a nie można dokonać przebłagania za ziemię z powodu krwi, która została na niej przelana, inaczej niż krwią tego, który ją przelewa.

34 Nie zanieczyszczaj* więc ziemi, w której mieszkacie [i] w której Ja również mieszkam, gdyż Ja, JHWH, mieszkam wśród synów Izraela.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).