Prediger 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

W zgodzie z przemijaniem

1 Wszystko ma swój czas i każda sprawa ma swą porę pod niebem:

2 Czas rodzenia i czas umierania; czas sadzenia i czas wykorzeniania.

3 Czas zabijania i czas leczenia; czas burzenia i czas budowania.

4 Czas płaczu i czas śmiechu; czas żalu i czas tańców.

5 Czas rozrzucania kamieni i czas ich zbierania; czas przytulania i czas bez przytulania.

6 Czas szukania i czas gubienia; czas przechowywania i czas wyrzucania.

7 Czas rozdzierania i czas zszywania; czas milczenia i czas mówienia.

8 Czas miłości i czas nienawiści; czas wojny i czas pokoju.

9 Jaki pożytek ma pracujący z tego, że się trudzi?

10 Widziałem zadanie, które Bóg zadał ludziom, aby się nim zajmowali.

11 Wszystko uczynił pięknym w swoim czasie, również wieczność włożył w ich serca, tak jednak, by człowiek nie mógł doszukać się [sensu] dzieła, którego dokonał Bóg, od początku do końca.

12 Poznałem, że nic nie jest dla nich lepsze niż to, by się radować i czynić dobrze – póki żyją.

13 Również to, że każdy człowiek może jeść i pić, i widzieć to, co dobre, przy całym swoim trudzie, jest darem Boga.

14 Wiem także, że: Wszystko, co Bóg czyni, trwać będzie na wieki – nic do tego dodać i nic ująć z tego, Bóg natomiast to czyni, aby bano się Jego.

15 To, co było, znów będzie, i co ma być, już było, Bóg także poszukuje* tego, co szukane.*

16 I jeszcze to widziałem pod słońcem: Miejsce prawa? Tam może być niegodziwość. A miejsce sprawiedliwości? Tam może być bezbożny.*

17 Powiedziałem sobie w swym sercu: Sprawiedliwego i bezbożnego będzie sądził Bóg, bo na każdą sprawę jest pora, właściwa pora na każdy czyn.

18 I powiedziałem sobie w swym sercu: Ze względu na synów ludzkich Bóg, by ich oczyścić,* chce im pokazać, że są zwierzętami – sami dla siebie.

19 Bo los synów ludzkich i los zwierząt – los ich taki sam. Jak ci umierają, tak umierają tamte – i wszyscy mają takiego samego ducha.* Człowiek nie ma żadnej przewagi nad zwierzęciem. Bo wszystko jest marnością.

20 Wszystko idzie na jedno miejsce. Wszystko powstało z prochu i wszystko w proch się obraca.

21 Kto wie, czy duch synów ludzkich wznosi się ku górze, a duch zwierząt zstępuje w dół, do ziemi?

22 Zauważyłem więc, że nie ma nic lepszego niż to, by człowiek cieszył się ze swoich dzieł – taki jest jego dział. Bo: Kto może mu pokazać, co stanie się po nim?

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).