Josua 14 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Podział ziemi Kanaan

1 A oto, co odziedziczyli synowie Izraela w ziemi Kanaan, co przydzielili im Eleazar, kapłan, i Jozue, syn Nuna, oraz naczelnicy [rodów] ojców plemion synów Izraela.

2 Przydzielili im to przez los, jak przykazał JHWH za pośrednictwem Mojżesza – dziewięciu i połowie plemienia,

3 gdyż Mojżesz dał [już] dziedzictwo dwu i połowie plemienia za Jordanem, a Lewitom nie dał dziedzictwa wśród nich.

4 Również synowie Józefa stanowili dwa plemiona: Manassesa i Efraima. Lewitom zatem nie dano działu w ziemi, a tylko miasta do zamieszkania wraz z [przyległymi do] nich pastwiskami dla ich stad i ich dobytku.

5 Synowie Izraela uczynili tak, jak JHWH przykazał Mojżeszowi – porozdzielali ziemię.

Dziedzictwo Kaleba

6 W Gilgal podeszli do Jozuego synowie Judy i Kaleb, syn Jefunego, Kenizyta, powiedział do niego: Ty wiesz o tym Słowie, które JHWH oznajmił Mojżeszowi, mężowi Bożemu, w Kadesz-Barnea, odnośnie do mnie i odnośnie do ciebie.

7 Miałem czterdzieści lat, gdy Mojżesz, sługa JHWH, wysłał mnie z Kadesz-Barnea, by przeszpiegować tę ziemię, i przyniosłem mu [wówczas] wiadomość zgodnie z tym, co miałem na sercu.

8 Lecz moi bracia, którzy poszli ze mną, sprawili, że stopniało serce ludu, ja natomiast byłem w pełni za JHWH, moim Bogiem.

9 I Mojżesz przysiągł tego dnia: Ziemia, po której stąpała twoja noga, należeć będzie do ciebie i do twoich synów jako dziedzictwo na wieki, gdyż byłeś w pełni za JHWH, moim Bogiem.

10 I oto do teraz JHWH zachowywał mnie przy życiu – tak, jak zapowiedział – przez te czterdzieści pięć lat, od [czasu], gdy wypowiedział JHWH to Słowo do Mojżesza, gdy Izrael wędrował po pustyni; a oto teraz mam ja na dziś osiemdziesiąt pięć lat!

11 Lecz wciąż, po dziś dzień, jestem tak mocny, jak byłem w dniu, kiedy wysyłał mnie Mojżesz; jaka wtedy była moja siła, taka jest moja siła teraz – do bitwy, do wychodzenia i do przychodzenia.

12 Daj mi więc teraz to pogórze, o którym mówił JHWH w tym dniu, gdyż ty sam słyszałeś tego dnia, że są tam Anakici i wielkie warowne miasta. Może JHWH będzie ze mną i wydziedziczę ich, jak zapowiedział JHWH.

13 Wtedy Jozue pobłogosławił Kaleba, syna Jefunego, i dał mu Hebron jako dziedzictwo.

14 Dlatego Hebron stał się dziedzictwem Kaleba, syna Jefunego, Kenizyty – dziedzictwem do dnia dzisiejszego – że był w pełni za JHWH, Bogiem Izraela.

15 A Hebron nosiło wcześniej nazwę Kiriat-Arba – [Miasto Arby], który był wielkim człowiekiem wśród Anakitów. I ziemia doznała wytchnienia od wojny.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).