Hiob 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Rozmowy z przyjaciółmi: Job i tęsknota za nieistnieniem

1 Potem Job otworzył swoje usta i przeklął swój dzień.*

2 Job odezwał się i powiedział:

3 Oby dzień, w którym się urodziłem, nie miał miejsca – ani noc, gdy powiedziano: Poczęto mężczyznę!*

4 Ten dzień! Oby nie [wyszedł z] ciemności, oby z wysoka nie upomniał się o niego Bóg ani nie zabłysła nad nim jutrzenka!*

5 Oby zawładnęła nim ciemność i cień śmierci, rozsiadł się na nim [gęsty] obłok [i] wypłoszyły go [wszelkie] mroki* dnia!

6 Tę noc? Niechby pochłonął ją mrok, nie cieszyła się,* że jest wśród dni roku, [ani] nie weszła w poczet miesięcy!

7 O, gdybyż ta noc była niepłodna, nie zabrzmiał w niej radosny krzyk!

8 Gdybyż ją przeklęli zaklinacze dnia, potrafiący [skutecznie] podrażnić Lewiatana!

9 Gdybyż wtedy zgasły gwiazdy świtania! [Gdybyż] oczekiwała światła – i nie było go, i nie zobaczyła wcale powiek ranka,

10 bo nie zamknęła przede mną drzwi łona i nie ukryła znoju przed moimi oczami!

11 Dlaczego nie umarłem przy porodzie,* nie wyszedłem z łona – i nie zgasłem?

12 Dlaczego przyjęły mnie kolana, po cóż były te [dwie] piersi, abym ssał?

13 Owszem, leżałbym teraz i był cicho, spałbym właśnie i zażywał odpoczynku

14 z królami i radcami ziemi, którzy [niegdyś] podnosili ruiny,*

15 lub z książętami, bogatymi w złoto, którzy swe domy napełniali [kiedyś] srebrem.

16 Lub dlaczego nie stałem się jak poroniony płód i pogrzebany, jak niemowlęta, które nie ujrzały światła?

17 Tam bezbożni zaprzestają szaleństw i tam odpoczywają zmęczeni, [bez] siły.

18 Spoczywają tam razem więźniowie, nie słyszą głosu nadzorcy.

19 Są tam mały i wielki pospołu, i niewolnik uwolniony od pana.

20 Dlaczego [On] daje* nieszczęsnemu* światło i życie rozgoryczonym na duszy –

21 tym, którzy czekają na śmierć, a jej nie ma, którzy chcą się do niej dokopać bardziej niż do skarbów ukrytych,

22 którzy cieszą się wielce, że dotarli do grobu –

23 człowiekowi, przed którym droga jest skryta i którego Bóg zewsząd osaczył?*

24 Bo przed jedzeniem* nachodzi mnie wzdychanie i rozlewa się jak woda mój jęk.

25 Bo to, czego się bałem, mnie dopadło, przyszło do mnie to, czego się obawiałem.

26 Nie wytchnąłem ani nie odetchnąłem, ani nie odpocząłem – a już nadeszła trwoga.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).