Jeremia 14 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Klęska suszy w Judzie

1 Słowo JHWH, które stało się do Jeremiasza w związku z suszą.

2 Płacze Juda i omdlewają jej bramy, rozpaczają zgięci ku ziemi i unosi się krzyk Jerozolimy.

3 Ich zamożniejsi ślą swych podwładnych po wodę, ci przychodzą nad zbiorniki, nie znajdują wody, wracają z naczyniami, zawstydzeni i upokorzeni – i zasłaniają głowę.

4 Z powodu spękanej gleby – bo nie było deszczu na ziemi – oracze są zawiedzeni, zasłaniają swą głowę.

5 Nawet łania na polu – rodzi i zostawia, gdyż nie ma trawy.

6 I dzikie osły stoją na nagich pagórkach, chwytają oddech jak szakale – gasną ich oczy, bo nie ma zieleni.

7 Choć nasze winy świadczą przeciwko nam, działaj, JHWH, ze względu na Twe imię, gdyż liczne są nasze odstępstwa, zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.

8 Nadziejo Izraela, jego Wybawco w czasie niedoli: Dlaczego jesteś jak przychodzień w tej ziemi lub jak wędrowiec, rozbijający [namiot] [tylko] na nocleg?

9 Dlaczego jesteś jak człowiek w osłupieniu,* jak wojownik niezdolny ocalić? A przecież Ty, JHWH, jesteś między nami i Twoje imię jest nad nami wzywane* – nie opuszczaj nas!

10 Tak mówi JHWH o tym ludzie: Tak lubili błądzić [tu i tam], swoich nóg nie oszczędzali, i JHWH nie jest im przychylny, wspomina teraz ich winę i nawiedza ich grzechy.*

11 I powiedział JHWH do mnie: Nie módl się o powodzenie tego ludu.

12 Gdy będą pościć, nie wysłucham ich wołania, a gdy będą składać całopalenia i ofiary z pokarmów, nie okażę im przychylności, lecz mieczem, głodem i zarazą Ja sam ich wygubię.

13 Wtedy powiedziałem: Ach! Panie JHWH, oto prorocy mówią im: Nie ujrzycie miecza i nie spadnie na was głód, gdyż dam wam trwały pokój na tym miejscu.

14 A JHWH powiedział do mnie: Fałszywie prorokują prorocy w moim imieniu. Nie posłałem ich ani nie dałem im poleceń, ani nie przemawiałem do nich. Kłamliwe widzenia, bezwartościowe wróżby i złudzenia własnego serca prorokują sobie przed wami.

15 Dlatego tak mówi JHWH o prorokach, którzy prorokują w moim imieniu, chociaż Ja ich nie posłałem, a oni mówią: Miecza i głodu nie będzie w tej ziemi – oto od miecza i głodu pomrą ci prorocy.

16 A lud, któremu oni prorokują, będzie porzucony na ulicach Jerozolimy, padły od głodu i miecza, i nie będzie miał kto ich pogrzebać – ich, ich żon ani ich synów, ani ich córek. I [tak] wyleję na nich ich własną niegodziwość.

17 I powiesz im to Słowo: Moje oczy zalewają się łzami dniem i nocą – i nie ustają, gdyż wielką klęską została dotknięta dziewica, córka mojego ludu, ciosem bardzo bolesnym.

18 Gdy wychodzę na pole, oto przebici mieczem, a gdy wejdę do miasta, oto gorączka głodowa. Tak, prorok oraz kapłan włóczą się do ziemi, której nie znają.*

19 Czy zupełnie odrzuciłeś Judę? Czy Twoja dusza obrzydziła sobie Syjon? Dlaczego nas uderzyłeś i nie ma dla nas uleczenia? Oczekiwaliśmy pokoju, a tu nic dobrego; czasu uleczenia, a oto groza.

20 Uznajemy, JHWH, naszą bezbożność, winę naszych ojców, bo zgrzeszyliśmy przeciwko Tobie.

21 Nie pogardź nami* przez wzgląd na Twe imię, nie dopuść do zbezczeszczenia* tronu Twojej chwały. Wspomnij, nie zrywaj z nami Twojego przymierza!

22 Czy są między nicościami narodów dawcy deszczu? Albo czy niebiosa [same] spuszczają ulewę? Czy to nie Ty, JHWH, Boże nasz? I na Ciebie czekamy, ponieważ Ty czynisz to wszystko.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).