Johannes 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Konieczność nowego narodzenia

1 Był zaś człowiek spośród faryzeuszów, na imię mu było Nikodem,* dostojnik żydowski.* 2 Ten przyszedł do Niego w nocy i powiedział: Rabbi!* Wiemy,* że przyszedłeś od Boga jako nauczyciel; nikt bowiem nie mógłby czynić takich znaków, jakie Ty czynisz, gdyby Bóg z nim nie był. 3 Jezus odpowiedział mu: Ręczę i zapewniam* cię, kto nie zostanie zrodzony na nowo,* nie może zobaczyć Królestwa Bożego.* 4 Nikodem powiedział do Niego: Jak może urodzić się człowiek, będąc starcem? Nie może powtórnie wejść do łona swojej matki i zostać urodzony. 5 Jezus odpowiedział: Ręczę i zapewniam cię, jeśli ktoś nie zostanie zrodzony z wody i Ducha, nie zdoła wejść do Królestwa Bożego. 6 Co zostało zrodzone z ciała, jest ciałem, a co zostało zrodzone z Ducha, jest duchem. 7 Nie dziw się, że ci powiedziałem: Musicie zostać zrodzeni na nowo. 8 Wiatr wieje, dokąd chce, i jego szum słyszysz, ale nie pojmujesz, skąd nadciąga i dokąd zmierza; tak jest z każdym, kto został zrodzony z Ducha. 9 Nikodem na to: Jak to może się stać? 10 Jezus odpowiedział: Ty jesteś takim* nauczycielem* Izraela i tego nie wiesz?* 11 Ręczę i zapewniam cię, mówimy o tym, co wiemy,* i świadczymy o tym, co widzieliśmy, ale naszego świadectwa nie przyjmujecie. 12 Jeśli powiedziałem wam o ziemskich sprawach i nie wierzycie, to jak uwierzycie, jeśli wam powiem o niebieskich? 13 A nikt nie wstąpił do nieba jak tylko Ten, który zstąpił z nieba, Syn Człowieczy.* 14 I jak Mojżesz wywyższył węża na pustyni,* tak musi być wywyższony Syn Człowieczy, 15 aby każdy, kto wierzy, miał w Nim* życie wieczne.

Życie – dla wierzących

16 Tak* bowiem Bóg ukochał świat, że Syna Jednorodzonego* dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Gdyż nie posłał Bóg Syna na świat, aby [Ten] osądził* świat, ale aby świat był przez Niego zbawiony.* 18 Kto wierzy w Niego, nie będzie* sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony, gdyż nie uwierzył w imię Jednorodzonego Syna Bożego. 19 Bo na tym właśnie polega sąd, że światło przyszło na świat, lecz ludzie bardziej pokochali ciemność niż światło, ponieważ ich czyny były złe. 20 Każdy bowiem, kto postępuje niegodziwie, nienawidzi światła i nie zbliża się do światła, aby nie zostały wyjawione jego czyny. 21 Lecz kto postępuje zgodnie z prawdą,* zbliża się do światła, aby wyszło na jaw, że jego czyny zostały dokonane w Bogu.

Judea: Chrzty Jezusa i Jana Chrzciciela

22 Potem Jezus, wraz ze swoimi uczniami, poszedł do ziemi judzkiej i tam przebywał z nimi i chrzcił.* 23 Również Jan chrzcił w Ainon* blisko Salim,* gdyż tam było dużo wody, i [ludzie tam] przychodzili i byli chrzczeni. 24 Jan bowiem nie był jeszcze wtrącony do więzienia.

Wyznanie Jana Chrzciciela o sobie i o Jezusie

25 Doszło zatem do sporu ze strony uczniów Jana z [pewnym] Żydem odnośnie do oczyszczenia. 26 I przyszli do Jana, i powiedzieli mu: Rabbi, Ten, który był z tobą za Jordanem, o którym ty złożyłeś świadectwo, oto On chrzci i wszyscy idą do Niego. 27 Jan odpowiedział: Człowiek nie jest w stanie niczego wziąć, jeśli nie jest mu to dane z nieba. 28 Wy sami mi poświadczacie, że powiedziałem: Ja nie jestem Chrystusem, lecz zostałem przed Nim posłany. 29 Kto ma pannę młodą, ten jest panem młodym; a drużba* pana młodego, który stoi i słucha go, cieszy się niezmiernie głosem pana młodego. Ta zatem moja radość została dopełniona. 30 On musi rosnąć, a ja stawać się mniejszym.

Bóg Ojciec, Syn Boży i dar życia wiecznego

31 Kto przychodzi z góry, jest ponad wszystkimi, kto pochodzi z ziemi, jest ziemski i mówi po ziemsku. Ten, który przychodzi z nieba, jest ponad wszystkimi, 32 świadczy o tym, co widział i słyszał, lecz Jego świadectwa nikt nie przyjmuje. 33 Kto przyjął Jego świadectwo, przypieczętował [tym samym], że Bóg jest prawdomówny.* 34 Ten bowiem, którego Bóg posłał, wypowiada słowa Boga; gdyż [Bóg] daje Ducha bez miary.* 35 Ojciec kocha Syna i wszystko przekazał w Jego rękę.* 36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne, nieposłuszny zaś Synowi nie zobaczy życia, ale ciąży na nim gniew Boga.

Słowo Życia

Jezus naucza Nikodema

1 Wśród faryzeuszy był pewien człowiek imieniem Nikodem, który był żydowskim przywódcą. 2 Pewnej nocy przyszedł do Jezusa i powiedział: —Nauczycielu! Wiemy, że zostałeś posłany przez Boga, bo nikt nie mógłby czynić takich cudów, jakie Ty czynisz, gdyby On go nie posłał. 3 —Zapewniam cię—rzekł Jezus—że jeśli się ktoś nie narodzi na nowo, nie ujrzy królestwa Bożego. 4 —Urodzić się na nowo?—zdumiał się Nikodem. —Będąc starcem? Czy można powtórnie wejść do łona matki i urodzić się? 5 —Jeszcze raz cię zapewniam—powtórzył Jezus—że jeśli człowiek nie narodzi się z wody i z Ducha, nie wejdzie do królestwa Bożego. 6 Kto się narodził fizycznie, żyje tylko fizycznie. Kto się jednak narodził z Ducha, żyje także duchowo! 7 Nie dziw się więc, że powiedziałem, iż trzeba się narodzić na nowo. 8 Wiatr wieje, gdzie chce. Słyszysz go, ale nie wiesz, skąd i dokąd wieje. Podobnie jest z narodzeniem z Ducha—widzisz skutki, ale nie widzisz przyczyny. 9 —Ale jak to się dzieje?—pytał dalej Nikodem. 10 —Jesteś nauczycielem narodu i nie wiesz tego?—odparł Jezus. 11 —Zapewniam cię, że mówię o tym, co dobrze znam i co sam widziałem, ale wy nie uznajecie tego. 12 Jeśli nie wierzycie w to, co mówię o sprawach ziemskich, to jak uwierzycie w to, co powiem o sprawach niebiańskich? 13 Nikt jednak nie wstąpił do nieba oprócz Mnie, Syna Człowieczego. Stamtąd bowiem przyszedłem. 14 Podobnie jak wąż, który na pustyni został podniesiony w górę przez Mojżesza, tak i Ja, Syn Człowieczy, również muszę zostać podniesiony w górę, 15 aby każdy, kto Mi uwierzy, otrzymał życie wieczne. 16 Tak bowiem Bóg ukochał świat, że oddał swojego jedynego Syna, aby każdy, kto Mu uwierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne. 17 Bóg nie posłał Syna, aby potępił świat, lecz aby go zbawił. 18 Ten, kto Mu wierzy, nie podlega potępieniu. Ale ten, kto Mu nie wierzy, już został osądzony, bo nie uwierzył jedynemu Synowi Bożemu. 19 Wyrok taki zapadł dlatego, że chociaż na świat przyszło światło, ludzie bardziej pokochali ciemność, bo ich czyny były złe. 20 Ten, kto czyni zło, nienawidzi światła i nie zbliża się do niego, aby nie wyszły na jaw jego czyny. 21 Kto zaś postępuje zgodnie z prawdą, zbliża się do światła, aby ujawniły się jego czyny, które podobają się Bogu.

Wyznanie Jana Chrzciciela o Jezusie

22 Jakiś czas później Jezus wraz z uczniami udał się na tereny Judei. Zatrzymał się tam i udzielał ludziom chrztu. 23 Niedaleko Salim, w Ainon, przebywał również Jan Chrzciciel. On także chrzcił, bo w tych okolicach było dużo wody i wielu ludzi przychodziło do niego, aby ich w niej zanurzył. 24 W tym czasie Jan był bowiem jeszcze na wolności. 25 Pewnego dnia ktoś posprzeczał się z uczniami Jana o sprawy dotyczące rytualnych oczyszczeń. 26 Przyszli więc do Jana i zapytali: —Nauczycielu! Ten, którego spotkałeś na drugim brzegu Jordanu i o którym powiedziałeś, że jest Mesjaszem, także chrzci i teraz wszyscy idą do Niego. 27 —Nikt nie może wziąć czegoś, czego nie otrzymał z nieba—odpowiedział Jan. 28 —Sami możecie potwierdzić, że powiedziałem: „Nie jestem Mesjaszem. Zostałem tylko wysłany przed Nim”. 29 Panna młoda należy przecież do pana młodego. A przyjaciel pana młodego cieszy się z tego, że może przy nim stać i słuchać go. Obecnie w całej pełni doświadczam takiej właśnie radości. 30 Teraz On będzie się stawał coraz ważniejszy, ja zaś muszę schodzić ze sceny. 31 Ten, kto przychodzi z góry, przewyższa wszystkich. Ten zaś, kto pochodzi z ziemi, jest ograniczony do rzeczy ziemskich. 32 Ten, kto przybywa z nieba, mówi o tym, co widział i słyszał w niebie. Ludzie nie chcą Go słuchać, 33 ci jednak, którzy Mu uwierzyli, uznali, że Bóg mówi prawdę. 34 Ten bowiem, kto został wysłany przez Boga, przemawia w Jego imieniu. A Bóg w pełni obdarza Go swoim Duchem. 35 Ojciec kocha Syna i wszystko Mu powierzył. 36 Ten, kto wierzy Synowi Bożemu, ma życie wieczne. Ten zaś, kto Mu nie wierzy, nawet nie ujrzy tego życia—przeciwnie: zobaczy gniew Boga.

Johannes 3 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia