Johannes 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Jezus pełnym objawieniem Boga

1 Na początku było Słowo i Słowo było u Boga, i Bogiem było Słowo.* 2 Ono było na początku u Boga. 3 Wszystko dzięki Niemu się stało i bez Niego nie stało się nic, co się stało.* 4 W Nim było życie, a życie było światłem ludzi. 5 Światło zaś świeci w ciemności i ciemność nim nie zawładnęła.* 6 Pojawił się człowiek posłany od Boga; na imię było mu Jan. 7 Ten przyszedł na świadectwo, aby zaświadczyć o świetle, aby przez niego wszyscy uwierzyli. 8 Nie był on światłem, ale aby [mógł] zaświadczyć o świetle. 9 Było światło prawdziwe, które oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat. 10 Na świecie był i świat dzięki Niemu powstał – i świat Go nie rozpoznał. 11 Przyszedł do swego – i Jego właśni Go nie przyjęli. 12 Lecz tym wszystkim, którzy Go przyjęli, dał prawo* stać się dziećmi Boga – tym, którzy wierzą w Jego imię, 13 którzy zostali zrodzeni nie z krwi ani z woli ciała, ani z woli mężczyzny, ale z Boga. 14 A Słowo stało się ciałem* i zamieszkało wśród nas, i oglądaliśmy Jego chwałę, chwałę jako Jednorodzonego [pochodzącego] od Ojca – pełne łaski i prawdy. 15 Jan świadczy o Nim i ogłasza, mówiąc: On był tym, o którym powiedziałem: Ten, który idzie za mną, był przede mną, ponieważ był pierwszy niż ja,* 16 ponieważ to z Jego pełni my wszyscy wzięliśmy – łaskę zamiast łaskawości.* 17 O ile bowiem Prawo zostało nadane przez Mojżesza, łaska i prawda nastały dzięki Jezusowi Chrystusowi. 18 Boga nikt nigdy nie widział; Jednorodzony* Bóg,* który jest w łonie Ojca, On [Go] objawił.*

Jan Chrzciciel o sobie i o Jezusie

19 A takie jest świadectwo Jana, gdy Żydzi* z Jerozolimy posłali do niego kapłanów i Lewitów, aby Go zapytali: Kim ty jesteś? 20 I przyznał, i nie zaprzeczył, a przyznał: Ja nie jestem Chrystusem. 21 Zapytali go zatem: Co więc? Czy jesteś Eliaszem? I odpowiedział: Nie jestem. Czy jesteś tym Prorokiem?* Odpowiedział: Nie. 22 Zapytali Go więc: Kim jesteś? [Powiedz,]* abyśmy mogli dać odpowiedź tym, którzy nas posłali. Co mówisz o sobie samym? 23 Powiedział:* Ja jestem głosem wołającego na pustkowiu: Wyprostujcie drogę Pana – jak powiedział prorok Izajasz. 24 Posłani zaś byli spośród faryzeuszów. 25 Zapytali Go zatem: Dlaczego więc chrzcisz, skoro nie jesteś Mesjaszem ani Eliaszem, ani tym Prorokiem? 26 A Jan im odpowiedział: Ja chrzczę w wodzie, lecz pośród was stoi Ten, którego wy nie znacie; 27 Ten, który idzie za mną i któremu ja nie jestem godny rozwiązać rzemyka u sandała.* 28 Wydarzyło się to w Betanii za Jordanem, gdzie Jan przebywał i chrzcił. 29 Następnego dnia [Jan] zobaczył idącego w jego stronę Jezusa i powiedział: Oto Baranek Boży, który usuwa* grzech świata. 30 To jest Ten, o którym sam powiedziałem: Za mną idzie Ktoś, kto nastał przede mną, gdyż był pierwszy niż ja. 31 I ja Go nie znałem; ale dlatego ja przyszedłem i chrzczę w wodzie, aby został objawiony Izraelowi. 32 I zaświadczył Jan, mówiąc: Widziałem Ducha zstępującego z nieba niczym gołębica – i spoczął na Nim. 33 A ja Go nie znałem, lecz Ten, który posłał mnie, abym chrzcił w wodzie, powiedział mi: Na kogo zobaczysz Ducha zstępującego i pozostającego na nim, ten właśnie jest [Tym], który chrzci w Duchu Świętym. 34 I ja zobaczyłem i poświadczam, że Ten jest Synem Boga.*

Powołanie pierwszych uczniów

35 Następnego dnia znów stał Jan wraz z dwoma spośród swoich uczniów 36 i wpatrzywszy się w przechadzającego się Jezusa, powiedział: Oto Baranek Boży. 37 Usłyszawszy go mówiącego [te słowa], ci dwaj jego uczniowie poszli za Jezusem. 38 A gdy Jezus odwrócił się i zobaczył, że idą za Nim, zapytał: Czego szukacie? Oni zaś odpowiedzieli Mu: Rabbi – co, przetłumaczone, znaczy: Nauczycielu – gdzie mieszkasz? 39 A On na to: Chodźcie i zobaczcie.* Poszli więc i zobaczyli, gdzie mieszka, i pozostali u Niego w tym dniu; było to około dziesiątej godziny.* 40 Andrzej, brat Szymona Piotra, był jednym z dwóch, którzy usłyszeli [słowa] Jana i poszli za Nim. 41 Odszukał on najpierw swego brata Szymona i powiedział mu: Znaleźliśmy Mesjasza – co, przetłumaczone, znaczy: Chrystusa. 42 Przyprowadził go też* do Jezusa. Jezus, wpatrzywszy się w niego, powiedział: Ty jesteś Szymon, syn Jana; ty będziesz nazwany Kefas,* co się tłumaczy: Piotr. 43 Następnego dnia zamierzał wyjść do Galilei – i znalazł Filipa. I powiedział do niego Jezus: Chodź za Mną! 44 Filip zaś był z Betsaidy,* miasta Andrzeja i Piotra. 45 Filip odnalazł Natanaela* i powiedział mu: Znaleźliśmy Tego, o którym napisał Mojżesz w Prawie i prorocy* – Jezusa, syna Józefa, z Nazaretu. 46 A Natanael odpowiedział mu: Czy z Nazaretu* może być coś dobrego? Filip na to: Chodź i zobacz! 47 Gdy Jezus zobaczył idącego ku niemu Natanaela, powiedział o nim: Oto prawdziwy* Izraelita, w którym nie ma fałszu.* 48 Natanael na to: Skąd mnie znasz? Jezus odpowiedział: Zanim cię Filip zawołał, widziałem cię pod figowcem. 49 Natanael powiedział Mu: Rabbi! Ty jesteś Synem Boga, Ty jesteś królem Izraela. 50 A Jezus mu odpowiedział: Czy wierzysz, ponieważ ci powiedziałem, że widziałem cię pod figowcem? Zobaczysz więcej niż to. 51 I dodał: Ręczę i zapewniam* was: Zobaczycie otwarte niebo i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Syna Człowieczego.*

Słowo Życia

Słowo stało się ciałem

1 Na początku było Słowo. Było ono u Boga i było Bogiem. 2 Od samego początku było razem z Bogiem. 3 Ono powołało wszystko do istnienia. I nic, co zostało stworzone, nie zaistniało bez Niego. 4 W Nim było życie, a życie jest dla ludzi światłem. 5 To Światło świeci w ciemnościach, a mrok nie był w stanie Go pochłonąć. 6 Bóg posłał swojego człowieka, imieniem Jan, 7 aby powiedział ludziom o prawdziwym Świetle i aby dzięki niemu wszyscy uwierzyli. 8 Sam Jan nie był Światłem, lecz miał o Nim opowiedzieć. 9 I nadeszło prawdziwe Światło, które oświeca każdego człowieka, przychodzącego na świat. 10 Pojawiło się na świecie, który dzięki Niemu powstał, ale świat Go nie rozpoznał. 11 Przyszło do swojej własności, ale swoi Go nie przyjęli. 12 Tym jednak, którzy Je przyjęli, i uwierzyli Mu dało prawo stać się dziećmi Bożymi, 13 które narodziły się nie fizycznie —w wyniku namiętności czy ludzkich planów—ale z Boga. 14 Słowo stało się ciałem i jako człowiek zamieszkało wśród nas. Ujrzeliśmy więc Jego chwałę—chwałę, jaką Ojciec obdarzył swojego jedynego Syna, pełnego łaski i prawdy.

Jan Chrzciciel

15 Jan Chrzciciel powiedział o Nim, wołając do zebranych wokół niego ludzi: —To właśnie o Nim mówiłem: „Nadchodzi ktoś większy ode mnie, bo istniał wcześniej niż ja!”. 16 Z Jego bogactwa wszyscy otrzymaliśmy wiele łask. 17 Mojżesz dał nam Prawo, natomiast dzięki Jezusowi Chrystusowi nadeszła łaska i prawda. 18 Boga nikt nigdy nie widział, a pokazał Go nam Jedyny Syn—Bóg, który stanowi jedno z Ojcem. 19 Żydowscy przywódcy z Jerozolimy wysłali do Jana Chrzciciela kapłanów i ich pomocników z pytaniem: —Kim właściwie jesteś? 20 Wtedy on jednoznacznie i dobitnie odpowiedział: —Nie jestem Mesjaszem! 21 —No to kim? Eliaszem?—pytali. —Nie. —To może prorokiem? —Też nie—odpowiedział Jan. 22 —Kim więc jesteś? Co mamy powiedzieć tym, którzy nas wysłali? Co możesz o sobie powiedzieć?—dopytywali go. 23 —Jak powiedział prorok Izajasz: „Jestem głosem wołającego na pustyni: Przygotujcie Panu drogę!”—odrzekł Jan. 24 Niektórzy wysłannicy, należący do ugrupowania faryzeuszy, 25 zapytali go: —Dlaczego więc chrzcisz, skoro nie jesteś ani Mesjaszem, ani Eliaszem, ani prorokiem? 26 —Ja zanurzam tylko w wodzie—odparł Jan. —Lecz niebawem nadejdzie ktoś, kto już jest wśród was, ale na razie nie dał się wam poznać. Ja nie jestem nawet godzien zdjąć Mu butów! 28 Miało to miejsce po drugiej stronie Jordanu, w Betanii, gdzie Jan udzielał ludziom chrztu.

Jezus ofiarnym Barankiem Bożym

29 Następnego dnia Jan ujrzał nadchodzącego Jezusa i rzekł: —Oto Baranek, którego Bóg złoży w ofierze, aby usunąć grzech świata! 30 To Jego miałem na myśli mówiąc, że „nadchodzi ktoś większy ode mnie, bo istniał wcześniej niż ja!”. 31 Nie wiedziałem, że to On, ale po to właśnie przyszedłem i zacząłem chrzcić ludzi, aby ogłosić Izraelowi Jego nadejście. 32 Jan kontynuował: —Widziałem Ducha, który zstąpił na Niego z nieba jak gołąb. 33 Nie wiedziałem, że to On, ale Bóg, który mnie posłał, abym zanurzał ludzi w wodzie, powiedział: „Ten, na którego zstąpi Duch i spocznie na Nim, będzie zanurzał ludzi w Duchu Świętym”. 34 Widziałem to i dlatego oświadczam, że On jest Synem Boga!

Pierwsi uczniowie Jezusa

35 Następnego dnia Jan stał z dwoma uczniami. 36 Gdy zobaczył idącego Jezusa, powiedział: —Oto Baranek, którego Bóg złoży w ofierze! 37 Obaj uczniowie usłyszeli to i poszli za Jezusem. 38 On obejrzał się i widząc, że za Nim idą, zapytał: —Czego szukacie? —Rabbi! (to znaczy: „Nauczycielu!”). Gdzie się zatrzymałeś na nocleg?—zapytali. 39 —Chodźcie i zobaczcie—odpowiedział Jezus. Poszli więc z Nim, a ponieważ było już około czwartej po południu, zostali u Niego do końca dnia. 40 Jednym z nich był Andrzej, brat Szymona Piotra. 41 Odszukał on później Szymona i powiedział: —Znaleźliśmy Mesjasza! (to znaczy: „Chrystusa”). 42 I zaprowadził go do Jezusa, a On spojrzał na niego i rzekł: —Ty jesteś Szymon, syn Jana. Ale od teraz będziesz się nazywał Kefas (to znaczy: „Piotr”—„skała”).

Jezus powołuje Filipa i Natanaela

43 Następnego dnia Jezus postanowił pójść do Galilei. Po drodze spotkał Filipa i rzekł do niego: —Chodź ze Mną. 44 Filip pochodził z Betsaidy, rodzinnego miasteczka Andrzeja i Piotra. 45 Spotkał on później Natanaela i powiedział mu: —Znaleźliśmy Tego, o którym pisał Mojżesz i prorocy! To Jezus, syn Józefa z Nazaretu! 46 —Z Nazaretu?!—zdziwił się Natanael. —Czy stamtąd może pochodzić coś dobrego? —Sam się przekonaj!—odrzekł Filip. 47 Gdy zbliżali się do Jezusa, On zobaczył Natanaela i powiedział: —Oto prawdziwy Izraelita, w którym nie ma fałszu. 48 —Skąd mnie znasz?—zdumiał się Natanael. —Widziałem cię pod drzewem figowym, zanim spotkał cię Filip—odrzekł Jezus. 49 —Nauczycielu! Jesteś Synem Boga! Jesteś Królem Izraela! 50 —Wierzysz w to, ponieważ powiedziałem, że widziałem cię, gdy byłeś pod drzewem figowym?—odparł Jezus. —Ujrzysz jeszcze więcej! 51 Zapewniam was: Zobaczycie otwarte niebo i aniołów Boga wstępujących i zstępujących na Mnie, Syna Człowieczego.

Johannes 1 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia