Jesaja 41 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny) Słowo Życia

Jesaja 41 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

PAN wzywa narody na rozprawę

1 Uciszcie się przede Mną, wyspy,* a narody niech zbiorą siły! Niech się zbliżą i przemówią – zbliżmy się – na sąd!

Kto kieruje biegiem wydarzeń?

2 Kto [go] wzbudził na Wschodzie,* sprawiedliwość* wzywa go do swej nogi?* Poddaje* przed jego obliczem narody i podporządkowuje* [mu] królów? Zamienia [ich] w proch jego miecz, rozwiewa* jak plewę jego łuk? 3 Gdy* ich ściga, przechodzi* w pokoju, ścieżką na swych nogach nie przychodzi.* 4 Kto [to] uczynił i zrobił, od początku wzywa pokolenia? Ja, JHWH, jestem pierwszy i Ja też będę z ostatnimi. 5 Zobaczyły to wyspy i się zlękły, krańce ziemi przestraszyły się, zbliżyły się i podeszły.

Kto jest żywym Bogiem?

6 Jeden drugiemu pomaga i mówi swemu bratu: Odwagi! 7 Tak zachęcał rzemieślnik złotnika, kujący młotem* bijącego w kowadło, mówiąc* o zgrzewie: Już dobrze! Po czym wzmocnił [to] gwoździami, aby się nie chwiało. 8 Lecz ty, Izraelu, mój sługo, Jakubie, którego wybrałem, potomstwo mojego przyjaciela Abrahama, 9 ty, którego pochwyciłem* na krańcach ziemi i z jej zakątków cię powołałem, i powiedziałem* do ciebie: Sługą moim jesteś, wybrałem cię i cię nie odrzuciłem: 10 Nie bój się, bo Ja jestem z tobą, nie lękaj się, bo Ja jestem twoim Bogiem! Wzmocnię cię – tak, pomogę ci. Tak, wesprę cię prawicą mej sprawiedliwości. 11 Oto zawstydzą się i doznają upokorzenia wszyscy zagniewani na ciebie, będą jak nicość* i poginą ludzie* będący z tobą w sporze. 12 Szukać ich będziesz, lecz ich nie znajdziesz* – ludzi prowadzących z tobą wojnę, będą jak nicość i jak koniec ludzie toczący z tobą walkę. 13 Gdyż Ja, JHWH, jestem twoim Bogiem, dzierżącym twą prawicę i mówiącym do ciebie: Nie bój się, Ja ci pomogę!* 14 Nie bój się, robaczku* Jakubie, ty, garstko* Izraela! Ja ci pomogę – oświadcza JHWH – a twym Odkupicielem* jest Święty Izraela. 15 Gdybym* zrobił z ciebie ostre sanie, nowe, z mocnymi* zębami, wymłóciłbyś i pokruszyłbyś góry, a pagórki zamienił w plewę. 16 Przesiałbyś je i uniósłby je wiatr, i rozproszyłaby je burza, lecz ty będziesz się radował w JHWH, będziesz się chlubił Świętym* Izraela. 17 Gdy ubodzy i potrzebujący szukają wody, a jej nie ma, gdy ich język usycha z pragnienia, Ja, JHWH, im odpowiem, jako Bóg Izraela ich nie opuszczę. 18 Otworzę rzeki na nagich wzgórzach, [a] pośród dolin zdroje, z pustyni zrobię rozlewisko, a z ziemi suchej źródła wody. 19 Zasadzę na pustyni cedry, akacje i mirty, i drzewa oliwne. Zaszczepię na stepie razem cyprysy, wiązy i pinie, 20 aby zobaczyli i poznali,* uchwycili i pojęli [wszyscy] razem wzięci, że ręka JHWH to uczyniła i stworzył to Święty Izraela.

Kto potrafi przepowiedzieć przyszłość?

21 Przedstawcie swoją sprawę – mówi JHWH. Podajcie swoje dowody – mówi Król Jakuba! 22 Niech podejdą i niech nam objawią to, co ma nastąpić, o rzeczach dawnych, co było, niech opowiadają,* abyśmy wzięli to sobie do serca i poznali ich skutek; lub dajcie nam usłyszeć o tym, co nadchodzi! 23 Powiedzcie, co stanie się potem, a przekonamy się, czy jesteście bogami; tak, zróbcie coś dobrego albo złego, byśmy się przestraszyli i bali.* 24 Oto* wy jesteście niczym i niczym* są wasze dzieła; obrzydliwością jest ten, kto was obiera. 25 Wzbudziłem* na północy kogoś i przybył,* na wschodzie słońca kogoś, kto wzywa mojego imienia;* i zdeptał władców jak błoto, jak garncarz, gdy ugniata glinę. 26 Kto ogłaszał to od początku, tak że wiemy, i wcześniej, tak że możemy powiedzieć: Ma słuszność? Owszem, nie było głoszącego, owszem, nikogo, kto dał usłyszeć, owszem, nikt nie słyszał waszych słów. 27 [Ja] pierwszy [powiedziałem] Syjonowi: Oto, oto oni!* I Jerozolimie dałem zwiastuna dobrej wieści. 28 Lecz gdy spojrzałem, nie było nikogo, spośród nich nie było doradcy, i zapytałem – i nie odpowiedzieli słowem. 29 Oto oni wszyscy są fałszem,* niczym* są ich uczynki, ich odlewy* są wiatrem – i pustką.