Hesekiel 19 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (dosłowny)

Skarga na los książąt Izraela

1 A ty wznieś skargę nad książętami Izraela

2 i mów: Jakąż to lwicą była twoja matka* między lwami, rozciągała się wśród młodych lwów, wyhodowała swe szczenięta.

3 I wychowała jedno ze swych szczeniąt – stało się [ono] młodym lwem, który nauczył się chwytać łup – pożerał ludzi.

4 I usłyszały* o nim narody, schwytały go w swój dół* i zaprowadziły na swym haku* do ziemi egipskiej.*

5 Gdy zobaczyła, że przyjdzie czekać, [że] jej nadzieja przepadła, wzięła inne* ze swoich lwiąt i uczyniła je młodym lwem.

6 Obracał się on między lwami, [sam] stał się młodym lwem i nauczył się chwytać łup – pożerał ludzi.

7 Rozbijał ich twierdze* i pustoszył ich miasta, i niszczył ziemię z tym, co ją napełnia, głosem swojego ryku.

8 I ściągnęły przeciw niemu narody z okolicznych prowincji, i rozciągnęły nad nim swą sieć, i dał się złapać w ich dół.

9 I dały go do klatki,* [wzięły] go na haczyki i zaprowadziły do króla Babilonu, osadziły go w więzieniu, by już nie słyszeć jego głosu na górach Izraela.

10 Twoja matka niczym krzew w twej winnicy,* zasadzona nad wodami, owocowała i gęstniała dzięki obfitości wód.

11 I miała potężne konary, na berła dla panujących. I wybujała swym wzrostem między splotami listowia, i widoczna była w swej wysokości, dzięki swym licznym gałęziom.

12 Lecz wyrwano ją w gniewie, rzucono na ziemię, wschodni wiatr ją wysuszył, zerwano jej owoc* i uschły konary jej mocy, pochłonął je ogień.

13 A teraz? Przesadzono ją na pustynię, na suchą i spieczoną ziemię.

14 I wyszedł ogień z konaru, pochłonął jej latorośle i owoc, i zniknął z niej mocny konar na berło panującego. Oto skarga – to, co stało się skargą.

Biblia, to jest Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza. Przekład dosłowny © 2020 Ewangeliczny Instytut Biblijny (EIB).