Apostelgeschichte 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

Dzień zesłania Ducha Świętego

1 A gdy nadszedł dzień Pięćdziesiątnicy,* byli wszyscy razem na jednym miejscu.* 2 I nagle stał się z nieba szum, jakby uderzenie potężnego wiatru, i napełnił cały dom, w którym siedzieli. 3 I ukazały im się rozdzielające się języki jakby ognia* – i usiadł na każdym jednym z nich. 4 I napełnieni zostali wszyscy Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak Duch dawał im się wypowiadać.* 5 A przebywali w Jerozolimie Żydzi, bogobojni mężczyźni ze wszystkich narodów pod niebem. 6 Gdy więc powstał ten głos, zgromadził się tłum i wpadł w zdumienie, gdyż słyszeli, każdy jeden, jak mówili ich własnym dialektem.* 7 Zaskoczeni zaś i zdumieni mówili: Czy oto ci wszyscy, którzy mówią, nie są Galilejczykami? 8 Jak to więc jest, że my słyszymy, każdy nasz własny dialekt, w którym zostaliśmy urodzeni? 9 Partowie i Medowie, i Elamici,* i mieszkańcy Mezopotamii, Judei i Kapadocji,* Pontu* i Azji,* 10 Frygii* i Pamfilii,* Egiptu i tych części Libii, które leżą koło Cyreny,* i przybysze z Rzymu, 11 zarówno Żydzi, jak i prozelici,* Kreteńczycy oraz Arabowie – słyszymy ich, jak w naszych językach mówią o wielkich dziełach Boga. 12 Wszyscy więc, zaskoczeni i bardzo zmieszani, mówili jeden do drugiego: Co to ma być? 13 Inni zaś drwili i utrzymywali: Młodym winem są upici.

Wyjaśniająca mowa Piotra

14 Wówczas powstał Piotr wraz z jedenastoma, podniósł swój głos i wyraźnie do nich przemówił: Mężowie judzcy i wy wszyscy, którzy mieszkacie w Jerozolimie! Niech to będzie wam wiadome i z uwagą wysłuchajcie moich słów.* 15 Ci ludzie bowiem nie są pijani, jak podtrzymujecie, gdyż jest trzecia godzina dnia,* 16 ale to jest to, co było powiedziane przez proroka Joela:* 17 I stanie się w dniach ostatecznych* – mówi Bóg – że wyleję z mego Ducha* na wszelkie ciało* i prorokować będą wasi synowie i wasze córki, i wasi młodzieńcy oglądać będą widzenia, i wasi starcy śnić będą sny; 18 i nawet na moich niewolników i niewolnice wyleję w tych dniach z mego Ducha i będą prorokować.* 19 I sprawię cuda na niebie – w górze, oraz znaki na ziemi – na dole, krew i ogień, i kłęby dymu. 20 Słońce przemieni się w ciemność, a księżyc w krew, zanim nadejdzie dzień Pana wielki i wspaniały. 21 I wówczas każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony. 22 Mężowie Izraelici! Posłuchajcie tych słów: Jezusa z Nazaretu, męża wskazanego wam przez Boga w dziełach mocy, cudach i znakach, których Bóg dokonał przez Niego pośród was, jak sami wiecie, 23 Tego, wydanego z woli* i [według] uprzedniej wiedzy Boga, rękami nieprawych przybiwszy [do krzyża], zamordowaliście – 24 Jego Bóg wzbudził, rozwiązując bóle* śmierci,* gdyż było niemożliwe, aby był On przez nią trzymany. 25 Dawid bowiem mówi o Nim: Miałem Pana zawsze przed moim obliczem, gdyż jest po mojej prawicy, aby mną nie zachwiano. 26 Dlatego moje serce doznało radości i rozweselił się mój język, przy tym zaś moje ciało mieszkać będzie w nadziei, 27 bo nie zostawisz mojej duszy w Hadesie* i nie dopuścisz, aby Twój Święty zobaczył zepsucie. 28 Oznajmiłeś mi drogi życia, napełnisz mnie radością przed swoim obliczem.* 29 Mężowie bracia, wolno [mi] wam śmiało powiedzieć o patriarsze* Dawidzie, że umarł i został pochowany, a jego grób jest u nas aż do tego dnia. 30 Jednak jako prorok, świadom, że Bóg potwierdził mu przysięgą, iż [jeden] z owocu jego lędźwi zasiądzie na jego tronie, 31 wcześniej to widząc, powiedział o zmartwychwstaniu Chrystusa, że ani nie pozostanie [On] w Hadesie, ani Jego ciało nie zobaczy* rozkładu. 32 Tego to Jezusa wzbudził Bóg, czego my wszyscy jesteśmy świadkami. 33 A gdy został wyniesiony na prawicę Boga i otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego, rozlał Go, co wy zarówno widzicie, jak i słyszycie. 34 Bo nie Dawid wstąpił na niebiosa, sam natomiast mówi: Pan powiedział mojemu Panu: Usiądź po mojej prawicy, 35 aż położę Twoich nieprzyjaciół podnóżkiem Twoich stóp. 36 Z pewnością więc niech wie cały dom Izraela, że i Panem,* i Chrystusem* uczynił Go Bóg, tego Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście.

Ewangelizacyjne wskazania Piotra

37 Gdy to usłyszeli, byli przeszyci do głębi serca i zwrócili się do Piotra oraz pozostałych apostołów: Co mamy robić, mężowie bracia? 38 A Piotr do nich: Opamiętajcie się* – mówi – i niech każdy z was da się ochrzcić* w imię Jezusa* Chrystusa dla odpuszczenia* waszych grzechów,* a otrzymacie dar – Ducha Świętego.* 39 Dla was bowiem jest ta obietnica i dla waszych dzieci,* i dla wszystkich, którzy są z dala,* ilu ich Pan, Bóg nasz, powoła. 40 Innymi też liczniejszymi słowami poświadczał i doradzał* im, mówiąc: Dajcie się zbawić* od tego spaczonego* pokolenia. 41 Ci więc, którzy przyjęli jego słowo, zostali ochrzczeni i dodanych* zostało tego dnia około trzech tysięcy dusz.*

Życie pierwszego Kościoła

42 Trwali* zaś w nauce apostołów,* we wspólnocie,* w łamaniu chleba* i w modlitwach.* 43 A każdą duszę ogarniała bojaźń,* gdyż za sprawą apostołów działo się wiele cudów i znaków. 44 Wszyscy zaś wierzący byli razem i mieli wszystko wspólne, 45 i sprzedawali posiadłości oraz mienie i rozdzielali je wszystkim, zgodnie z tym, jaką ktoś miał potrzebę.* 46 Codziennie też jednomyślnie trwali w świątyni, a łamiąc chleb po domach, przyjmowali pokarm z [wielką] radością i w prostocie serca, 47 wielbiąc Boga i mając łaskę u całego ludu. Pan natomiast codziennie przydawał im tych, którzy dostępowali zbawienia.

Słowo Życia

Przyjście Ducha Świętego

1 Kilka dni później nadeszło święto Pięćdziesiątnicy. Wszyscy wierzący znowu byli razem w tym samym miejscu. 2 Nagle dał się słyszeć z nieba szum jakby potężnego huraganu, który wypełnił cały dom. 3 Ukazały się im także jakby języki ognia, które się rozdzieliły i osiadły na każdym z nich. 4 Wszyscy zostali wtedy napełnieni Duchem Świętym i zaczęli mówić obcymi im językami, zgodnie z wolą Ducha. 5 W tym czasie przebywali w Jerozolimie pobożni Żydzi, pochodzący z wielu różnych krajów świata. 6 Gdy usłyszeli hałas, tłumnie zbiegli się i stanęli oszołomieni. Każdy z nich słyszał bowiem, jak uczniowie mówią w ich własnym języku. 7 —Jak to możliwe?—dziwili się. —Przecież wszyscy ci ludzie pochodzą z Galilei? 8 Dlaczego więc słyszymy swój własny język, język kraju, w którym się urodziliśmy? 9 Partowie, Medowie i Elamici, mieszkańcy Mezopotamii, Judei, Kapadocji, Pontu, Azji, 10 Frygii, Pamfilii, Egiptu, mieszkańcy Libii z okolic Cyreny, przybysze z Rzymu (zarówno Żydzi, jak i poganie nawróceni na judaizm), 11 Kreteńczycy i Arabowie—wszyscy słyszymy, jak mówią w naszych ojczystych językach o wielkich dziełach Boga! 12 Oszołomieni i zdezorientowani pytali siebie nawzajem: —Co to może znaczyć? 13 —Upili się niedojrzałym winem—drwili jednak niektórzy.

Piotr przemawia do tłumu

14 Wtedy wystąpił Piotr z pozostałymi jedenastoma apostołami i zawołał do zebranych: —Posłuchajcie mnie uważnie mieszkańcy Jerozolimy i wszyscy przybysze! 15 Ci ludzie nie są pijani, jak niektórzy podejrzewają. Jest przecież dopiero dziewiąta rano! 16 To, co widzicie, zostało przed wiekami zapowiedziane przez proroka Joela: 17 „W ostatnich dniach—mówi Bóg —ześlę mojego Ducha na wielu ludzi: wasi synowie i córki będą prorokować, młodzieńcy będą mieć widzenia, a starcy—sny. 18 Ześlę mojego Ducha na wszystkie moje sługi, na mężczyzn i kobiety, i będą prorokować. 19 I sprawię, że zobaczycie cudowne znaki, zarówno na niebie, jak i na ziemi. Zobaczycie krew, ogień i kłęby dymu. 20 Na niebie zaś zgaśnie słońce, a księżyc stanie się krwawoczerwony. Wszystko to poprzedzi nadejście wielkiego i wspaniałego Dnia Pana. 21 Lecz każdy, kto wezwie imienia Pana, będzie zbawiony”. 22 Posłuchajcie mnie, Izraelici!—kontynuował Piotr. —Bóg w oczywisty sposób udzielił poparcia Jezusowi z Nazaretu, przez którego uczynił wśród was wielkie cuda i znaki, o czym doskonale wiecie. 23 Zgodnie ze swoim odwiecznym zamiarem i postanowieniem pozwolił, aby Jezus został wam wydany przez bezbożnych Rzymian. A wy przybiliście Go do krzyża i zamordowaliście! 24 Bóg jednak wyrwał Go z rąk śmierci i ożywił, gdyż śmierć nie mogła Go pokonać. 25 Już król Dawid zapowiedział to, mówiąc: „Zawsze widziałem obok siebie Pana. Jest blisko mnie, abym się nie zachwiał. 26 Dlatego z całego serca ucieszyłem się, i moje usta napełniły się radością. Moje ciało będzie bowiem spoczywać z nadzieją! 27 Bo nie pozostawisz mojej duszy wśród umarłych i nie pozwolisz, aby ciało Twojego Świętego uległo rozkładowi. 28 Pokazałeś mi ścieżkę życia, a Twoja obecność napełnia mnie radością”. 29 Przyjaciele!—mówił Piotr. —Mogę to wam otwarcie przypomnieć, że król Dawid umarł, miał pogrzeb, a jego grób po dziś dzień się tu znajduje. 30 Był jednak prorokiem i pamiętał, że Bóg złożył mu przysięgę, obiecując królewski tron jego potomkowi. 31 Gdy więc zobaczył przyszłe zmartwychwstanie Mesjasza, przepowiedział, że nie pozostanie On w grobie, a Jego ciało nie ulegnie rozkładowi. 32 My wszyscy jesteśmy świadkami tego, że to właśnie Jezusa Bóg wskrzesił z martwych. 33 Wyróżniony przez Boga najwyższą w niebie godnością, wypełnił obietnicę Ojca i posłał Ducha Świętego. To Jego cudowne działanie teraz widzicie i słyszycie. 34 I chociaż Dawid nie był w niebie, to jednak powiedział: „Bóg rzekł do mojego Pana: Zasiądź po mojej prawej stronie, 35 dopóki nie rzucę Ci pod nogi Twoich nieprzyjaciół”. 36 Niech więc to będzie jasne dla całego Izraela—dodał Piotr—że Jezusa, którego wy ukrzyżowaliście, Bóg uczynił Panem i Mesjaszem! 37 Słowa te tak wstrząsnęły słuchaczami, że zapytali Piotra i pozostałych apostołów: —Przyjaciele! Co w takim razie mamy zrobić? 38 —Opamiętać się—odrzekł Piotr—i dać się zanurzyć w wodzie w imię Jezusa Chrystusa, na znak uwolnienia od grzechów. Wtedy otrzymacie dar Ducha Świętego, 39 bo został On obiecany właśnie wam i waszym dzieciom, a nawet poganom—wszystkim, których wezwie Pan, nasz Bóg! 40 I długo jeszcze Piotr mówił do nich, wzywając: —Ratujcie się przez Bożym sądem, który spadnie na to złe pokolenie. 41 Ci, którzy dzięki słowom Piotra uwierzyli w Jezusa, zostali ochrzczeni. I tego dnia przyłączyło się do grupy wierzących około trzech tysięcy osób.

Wspólnota wierzących

42 Z oddaniem trzymali się oni nauki apostołów, żyli we wspólnocie, dzielili się chlebem i razem modlili się. 43 Mieszkańcy miasta odczuwali lęk, ponieważ apostołowie czynili wiele cudów. 44 Natomiast wszyscy wierzący przebywali razem i dzielili się tym, co mieli. 45 Często sprzedawali swoje posiadłości i wspomagali innych wierzących, w zależności od potrzeb. 46 Byli jednomyślni i codziennie zbierali się w świątyni. W domach zaś dzielili się chlebem i z radością oraz otwartością spożywali wspólnie posiłki. 47 W tym wszystkim oddawali chwałę Bogu i cieszyli się dobrą opinią ze strony innych mieszkańców. Pan zaś sprawiał, że codziennie nowi ludzie przyjmowali zbawienie i przyłączali się do wspólnoty.

Apostelgeschichte 2 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia