Offenbarung 16 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza
1I usłyszałem donośny głos mówiący z przybytku do siedmiu aniołów: Idźcie i wylejcie na ziemię siedem czasz Bożego gniewu.*2Wówczas poszedł pierwszy i wylał swoją czaszę na ziemię; i wystąpiły na ludziach, którzy mają znamię zwierzęcia i kłaniają się jego podobiźnie, złośliwe i bolesne wrzody.*3A drugi wylał swoją czaszę na morze; i stało się krwią jakby zmarłego – i umarła każda dusza życia* w morzu.4A trzeci wylał swoją czaszę na rzeki i na źródła wód – i stały się krwią.5I usłyszałem anioła wód, mówiącego: Jesteś Sprawiedliwy [Ty], który jesteś i który byłeś, Święty, że wydałeś taki wyrok;6ponieważ wylali krew świętych i proroków, również im dałeś pić krew – zasłużyli na to.7I usłyszałem ołtarz, mówiący: Tak, Panie, Boże Wszechmogący, słuszne i sprawiedliwe są Twoje wyroki.8A czwarty wylał swoją czaszę na słońce; i dano mu przypiec ludzi ogniem.9I przypieczeni zostali ludzie wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga,* który ma moc nad tymi plagami – i nie opamiętali się, aby oddać Mu chwałę.10A piąty wylał swoją czaszę na tron zwierzęcia;* wówczas w jego królestwie nastała ciemność i z bólu gryźli swoje języki,11i bluźnili Bogu nieba z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, lecz nie opamiętali się w swoich uczynkach.12A szósty wylał swoją czaszę na wielką rzekę Eufrat; i wyschła jej woda, aby mogła być przygotowana droga dla królów ze wschodu słońca.13I zobaczyłem trzy duchy nieczyste wychodzące niczym żaby* z paszczy smoka i z paszczy zwierzęcia, i z ust fałszywego proroka;14są to bowiem duchy demonów, które czynią znaki i które idą do królów całego zamieszkałego świata, aby ich zgromadzić do bitwy w ten wielki dzień Wszechmogącego Boga.15Oto przychodzę jak złodziej; szczęśliwy ten, który czuwa i strzeże swoich szat, aby nie chodzić nago i aby nie widziano jego pohańbienia.*16I zgromadził ich w miejscu zwanym po hebrajsku Harmagedon.*
Siódma czasza plag ostatecznych Bitwa pod Harmagedonem
17A siódmy wylał swoją czaszę w powietrze; wówczas z przybytku, od tronu, wyszedł donośny głos, mówiący: Stało się!18I nastąpiły błyskawice i głosy, i gromy, i doszło do tak wielkiego trzęsienia ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek* istnieje na ziemi – tak wielkie było to trzęsienie.19I stało się, że wielkie miasto rozpadło się na trzy części,* a także miasta narodów runęły. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, aby mu dać kielich wina szaleństwa* gniewu Bożego.20I wszelka wyspa uciekła i nie znaleziono już gór.21I spadł z nieba na ludzi wielki grad, jakby [o wadze] talentu;* a ludzie bluźnili Bogu z powodu plagi gradu, gdyż była to bardzo wielka plaga.
Słowo Życia
Siedem pucharów Bożego gniewu
1I usłyszałem, jak donośny głos ze świątyni zawołał do siedmiu aniołów: „Idźcie i wylejcie na ziemię siedem pucharów Bożego gniewu!”.2Wtedy ruszył pierwszy anioł i wylał swój puchar na ziemię. I natychmiast wszystkich ludzi, noszących znak bestii i oddających cześć jej posągowi, dotknęły złośliwe i bolesne wrzody.3Drugi anioł wylał swój puchar na morze, a jego woda stała się jak krew umarłego. Wszystkie stworzenia, które w niej żyły, wyginęły.4Trzeci anioł wylał swój puchar na rzeki oraz źródła wód, a ich woda zamieniła się w krew.5Wtedy usłyszałem, jak anioł, który miał władzę na wodą, obwieścił: „Święty i sprawiedliwy Boże, Ty jesteś i zawsze byłeś. Twój wyrok jest słuszny.6Tym, którzy przelali krew, mordując świętych i proroków, dałeś teraz do picia właśnie krew —zasłużyli na to”.7I usłyszałem głos dobiegający od ołtarza: „Wszechmocny Boże, Panie, Twój wyrok jest sprawiedliwy i słuszny”.8Czwarty anioł wylał swój puchar na słońce—i poraziło ono ludzi swoim żarem.9Upał był tak wielki, że ludzie zaczęli przeklinać Boga, który ma władzę nad klęskami. Nie opamiętali się jednak i nie oddali Mu czci.10Piąty anioł wylał swój puchar na tron bestii. Wtedy jej królestwo pogrążyło się w ciemności, a ludzie z bólu gryźli własne języki.11Przeklinali Boga, który jest w niebie, za swój ból i wrzody pokrywające ich ciało, ale nadal nie opamiętali się i nie porzucili zła.12Szósty anioł wylał puchar na wielką rzekę Eufrat, a jej wody zupełnie wyschły. Koryto rzeki utworzyło zaś drogę dla władców ze Wschodu.13Wtedy zobaczyłem, że z paszczy bestii, z paszczy smoka i z ust fałszywego proroka wyszły trzy złe duchy, podobne do ropuch.14Duchy te to demony potrafiące czynić cuda. Nakłoniły one władców całego świata, aby w wielkim dniu Bożego sądu przystąpili do walki z wszechmocnym Bogiem.15Chrystus ostrzega: „Zjawię się nieoczekiwanie jak złodziej. Szczęśliwy ten, kto będzie wtedy gotowy i będzie miał przygotowane ubranie, aby nie musiał się wstydzić swojej nagości”.16Duchy zgromadziły władców w miejscu zwanym po hebrajsku Armagedon.17Wtedy siódmy anioł wylał swój puchar w powietrze, a z tronu świątyni w niebie rozległ się potężny głos: „Wykonało się!”.18Wówczas uderzyły gromy i pojawiły się błyskawice, po czym nastąpiło potężne trzęsienie ziemi, jakiego nie było od początku świata.19Ogromne miasto Babilon rozpadło się na trzy części, a wszystkie inne miasta świata również legły w gruzach. W ten sposób Bóg okazał wielkiemu Babilonowi swój gniew.20Wyspy zniknęły, góry rozpadły się,21a z nieba zaczął padać na ludzi ogromny grad, o wadze ponad czterdziestu kilogramów. Ludzie przeklinali Boga z powodu klęski gradu, miała ona bowiem straszne skutki.
Diese Website verwendet Cookies, um Ihnen die bestmögliche Nutzererfahrung bieten zu können.