Offenbarung 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza

1 I zobaczyłem innego potężnego anioła* zstępującego z nieba, odzianego w obłok. Nad swoją głową miał tęczę,* jego twarz była jak słońce, a jego nogi jak słupy ognia; 2 a w swojej ręce miał rozwinięty mały zwój.* I postawił swoją prawą nogę na morzu, lewą* zaś na ziemi. 3 I zawołał głosem donośnym, jak [gdy] ryczy lew. A gdy zawołał, swoim głosem przemówiło siedem gromów. 4 A gdy przemówiło [tych] siedem gromów, zamierzałem pisać; lecz usłyszałem głos z nieba mówiący: Zapieczętuj to [wszystko], co powiedziało tych siedem gromów, i nie spisuj tego. 5 Anioł zaś, którego widziałem stojącego na morzu i na ziemi, podniósł swoją prawą rękę ku niebu 6 i poprzysiągł na Tego, który żyje na wieki wieków, który stworzył niebo oraz to, co w nim, ziemię oraz to, co na niej, i morze oraz to, co w nim, że nie będzie już więcej czasu, 7 ale w dniach głosu siódmego anioła, gdy będzie miał trąbić, dopełniona zostanie tajemnica Boża,* jak to ogłosił swoim sługom, prorokom. 8 A głos, który usłyszałem z nieba, znowu odezwał się do mnie i powiedział: Idź, weź rozwinięty zwój, który jest w ręce anioła stojącego na morzu i na lądzie. 9 Poszedłem więc do anioła i powiedziałem mu, aby dał mi ten mały zwój. Wtedy on powiedział mi: Weź i zjedz go; będzie gorzki w twoim żołądku, ale w twoich ustach będzie słodki niczym miód. 10 Wziąłem zatem mały zwój z ręki anioła i zjadłem go; i był w moich ustach słodki jak miód, a gdy go zjadłem, zrobiło mi się gorzko na żołądku.* 11 I powiedzieli mi: Trzeba ci znów prorokować o ludach, narodach, językach i wielu królach.

Słowo Życia

Anioł trzymający mały zwój

1 Potem zauważyłem innego potężnego anioła, który—otoczony obłokami—zstępował z nieba. Nad głową miał tęczę, a jego twarz lśniła jak słońce. Jego nogi wyglądały jak słupy ognia, 2 a w ręku trzymał mały, rozwinięty zwój. Prawą stopę postawił na morzu, a lewą na lądzie, 3 i zawołał, a jego głos był tak potężny, jak ryk lwa. Na jego okrzyk odpowiedziało siedem grzmotów. 4 Chciałem już zapisać to, co powiedziały grzmoty, usłyszałem jednak głos z nieba: —Zapieczętuj słowa siedmiu grzmotów i nie zapisuj ich! 5 Wtedy anioł, który stał na morzu i na lądzie, podniósł prawą rękę ku niebu 6 i powiedział: „Nadchodzi już czas! Gdy tylko zatrąbi siódmy anioł, wypełni się tajemniczy plan Boga, ogłoszony Jego sługom, prorokom”. Mówiąc to, przysiągł na Tego, który jest wieczny i który stworzył niebo, ląd i morze wraz z zamieszkującymi je istotami. 8 I znów usłyszałem głos z nieba: —Podejdź do anioła, który stoi na morzu i lądzie, i weź z jego ręki rozwinięty zwój. 9 Podszedłem więc do niego i poprosiłem: —Daj mi ten mały zwój. —Weź go i połknij—odpowiedział. —W ustach poczujesz smak miodu, ale w żołądku poczujesz gorycz. 10 Wziąłem go więc z ręki anioła i zjadłem. I rzeczywiście—w ustach był słodki jak miód, ale gdy go połknąłem, poczułem w żołądku gorycz. 11 Wtedy znowu usłyszałem głos: —Nadal opowiadaj wszystkim o przyszłości ludów, narodów, języków oraz władców tego świata.

Offenbarung 10 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza Słowo Życia

Anioł trzymający mały zwój