Psalm 41 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Prośba o powodzenie

1 Dla prowadzącego chór. Psalm Dawida. 2 O, jak szczęśliwy jest ten, kto poświęca uwagę słabszemu — PAN pośpieszy mu na ratunek w niedoli! 3 PAN będzie go strzegł i zachowa przy życiu, I uczyni szczęśliwym w tej ziemi! O, nie wydaj go kaprysom jego wrogów! 4 Ty go, PANIE, wzmocnisz złożonego niemocą I całkowicie przywrócisz do zdrowia.* 5 Wtedy powiedziałem: PANIE, zmiłuj się nade mną! Ulecz moją duszę, gdyż zgrzeszyłem wobec Ciebie! 6 Moi wrogowie mówią o mnie źle: Kiedy on wreszcie umrze? Kiedy zapomną, jak miał na imię? 7 Nawet gdy ktoś przychodzi mnie odwiedzić, Prawi mi puste słowa. Jego serce wzbiera niegodziwością I po wyjściu na zewnątrz — wszystko rozpowiada. 8 Wspólnie szemrzą przeciwko mnie Wszyscy, którzy mnie nienawidzą, Obmyślają przeciwko mnie zło. 9 Mówią: Okropna rzecz* go spotkała, Skoro się położył, już się nie podniesie. 10 Nawet mój przyjaciel, któremu zaufałem, Ten, który jadł mój chleb, Wystąpił przeciwko mnie zdradziecko.* 11 Lecz Ty, PANIE, zmiłuj się nade mną, Podnieś mnie, a wtedy im odpłacę! 12 Po tym poznam, że jestem Tobie miły, Gdy mój nieprzyjaciel nie zadmie już w róg przeciwko mnie, 13 Lecz wesprzesz mnie przez wzgląd na mą prawość I postawisz mnie przed sobą na wieki. 14 Błogosławiony niech będzie PAN, Bóg Izraela, Od wieków i na wieki! O, tak! Niech tak się stanie!*