Psalm 32 | Pismo Święte Starego i Nowego Przymierza (literacki)

Pieśń o szczęściu przebaczenia

1 Dawidowy. Pieśń pouczająca. O, jak szczęśliwy jest ten, któremu przebaczono nieprawość I którego grzech został zakryty! 2 Jak szczęśliwy jest człowiek, któremu PAN nie poczyta winy* I którego duch jest wolny od fałszu! 3 Kiedy milczałem, słabły moje kości, Z powodu bólu, który mi wciąż towarzyszył, 4 Ponieważ dniem i nocą ciążyła na mnie Twoja ręka, A moja rześkość* znikła jak podczas letniej suszy. Sela. 5 Wówczas wyznałem Ci mój grzech, Przestałem skrywać moją winę. Stwierdziłem: Wyznam, na przekór sobie, me nieprawości PANU — Wtedy Ty odpuściłeś winę mego grzechu. Sela. 6 Niech więc modli się do Ciebie Każdy oddany Tobie, gdy jest czas na szukanie.* Tak, nie dosięgną go wody nawet największych powodzi. 7 Ty jesteś moją kryjówką, przed uciskiem ochraniasz, Sprawiasz, że zewsząd słyszę okrzyk wybawienia. Sela. 8 Pouczę cię, wskażę ci drogę, którą masz iść; Będę ci służył radą, na tobie spocznie mój wzrok. 9 Nie bądźcie nierozumni jak koń albo muł — Trzeba wędzidła lub uzdy, by je opanować!* 10 Na bezbożnego spadają rozliczne cierpienia, Kto jednak ufa PANU, tego otacza łaska. 11 Weselcie się w PANU! Radujcie się, sprawiedliwi! Wiwatujcie, wszyscy ludzie prawego serca!